چینی‌ها اولین مجموعه آپارت‌مانی را با تکنولوژی پرینت سه بعدی ساختند. شرکت وین‌سان که پیش از این نیز رکورد ساختن ۱۰ ساخت‌مان دویست متر مربعی را در ۲۴ ساعت داشته است، این بار ساخت‌مانی ۵ طبقه را با این تکنیک و با ویژه‌گی‌های خاص به اتمام رساندند. آن ها با استفاده از مصالح بازیافتی و افزودنی‌هایی خاص، سفت‌کاری‌ و حتی تزئینات این دو بنا را توسط پرینت سه بعدی لایه به لایه ساخته‌ و آن‌‌ها را در قالب قطعات پیش ساخته در محل ساخت روی هم سوار کرده‌اند. بنا به گفته‌ی وین‌سان استفاده از این شیوه موجب صرفه‌جویی بالای پنجاه درصد، در هدر رفت مصالح، زمان پروژه و حقوق کارگران می‌شود. کار کردن با این تکنیک، شکل‌ دادن به مصالح گوناگون را آسان‌تر می‌کند و بنای ساخت‌مان‌ها را به شیوه‌ی پیش ساخته بیش از پیش امکان‌پذیر می‌کند. انعطاف پذیری و تسلط زیاد انسان بر روی این دست‌گاه امکان ساخت‌های طربف و ایجاد گشوده‌گی ها و بر‌آمده‌گی‌ها را به راحتی به طراحان می‌دهد. مثلا در همین ساخت‌مان‌ها شرکت سازنده برای عبور تاسیسات از درون دیوارها به شیوه‌ای کاملا طراحی شده در داخل دیوارها گشوده‌گی ایجاد گرده. علاوه بر این‌ها باید کم‌تر شدن خطرات و مزاحمت های کارگاه‌های ساخت‌مانی را به مزیت‌های پیش‌ساخته‌گی افزود.

در زمانه ای که اقتصاد مریض و روند تمدنی ناسالم مغرب زمین به طور جدی اون‌ها رو با چالش روبه‌رو کرده و این چالش به صراحت نه فقط در نوسانات بازارهای بورس‌شون که در ساخت و ساز و پروژه های معماری جاری شون هم مشهوده، در یک چنین زمانی:

چینی‌ها اقدام به ساخت بلند‌ترین برج جهان اون هم با روش پیش‌ساخته ای که برگرفته از اسباب‌بازی "مکانو" خواهند کرد. 

این تصمیم برای چینی‌ها در پی اون رخ داده که اون ها تونستن به ادعای قبلی‌شون برای علم کردن یک هتل برج سی طبقه تنها در 15 روز جامه‌ی عمل بپوشونن.

نکته قابل توجه دیگه اون که با وجود اون که هنوز اسناد نهایی این پروژه ی بزرگ منتشر نشده و تنها تصویری محدود از اون ارائه شده اما ته‌رنگ‌های هندسه و زیبایی شناسی شرقی چینی حتی در چنین پروژه‌ی عظیمی که به لحاظ اساس با معماری زمینه ش در تضاده حس می شه. چینی ها در این کار از هندسه‌ای محکم و صریح و ساده با حفظ تقارن و صلبی بنا بهره بردند و به طور مثال با پروژه‌ی برج خلیفه دبی به لحاظ شخصیتی تفاوت بسیار زیادی خواهد داشت