معماری خالی / کاندیدا هوفر
به‌ترین ادراک از یک فضای معماری چه زمانی اتفاق می‌افتد؟ آیا برای فهمیدن یک اثر باید آن را از سکنه خالی کرد و سپس با قدم گذاشتن درون بنا آن را به قضاوت نشست؟ کاندیدا هوفر که سال‌هاست به عنوان فردی مطرح در عکاسی فضای داخلی ساختمانها شناخته می‌شود، نتیجه‌ی یک سال عکاسی از فضای خالی ابنیه‌ی تاریخی را در موزه‌ی آرمیتاژ به نمایش گذاشته است. او اعتقاد دارد که برای حرف زدن در مورد معماری، باید آن را مستقل از همه چیز بررسی کرد و مانند این مجموعه، معماری خالی را به تماشا نشست.
تصاویر هوفر، ساختمانها را هم‌چون مجسمه‌هایی زیبا به تصویر می‌کشد. ابنیه‌ی تاریخی‌ای که هریک به فراخور اهمیت خود دارای شکوهی خاص هستند. در بعضی تصاویر تنظیمات نور به گونه‌ای است که عکس‌ها به سمت تخت شدن و شباهت به نقاشی پیش می‌روند. این شکوه و زیبایی، سخت به انسان اجازه خواهد داد تا در زنده‌گی روزمره‌ی خود از آن‌ها استفاده کند و به ناچار آن‌ها را به سمت موزه شدن سوق خواهد داد. در ایران خودمان هم کم نداریم ساخت‌مان‌های ارزش‌مند و تاریخی که به موجب شکوه‌مندی و تجلل، به موزه تبدیل شده و از حس زنده‌گی خالی شده‌اند.
