قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
در افسانه‌های مربوط به پرنده‌ی اساطیری ققنوس مغرب زمین دوباره و چندباره زاده شدن او از خاکستر خودش مطرح است. یعنی پرنده‌ای از باقی‌مانده پرنده‌ای -که البته خودش باشد- سربرمی‌آورد. هنرمند با برش فیگورهای مختلفی از پرندگان از سطح پرها و کنار هم گذاشتن این بخش‌های مثبت و منفی پرنده‌هایی رویایی از دل عضو بی‌جان پرنده‌ای دیگر درآورده است...
متریال‌های ساده و دم دستی و کاردستی‌های خوب در دست‌رس ما کم نیستند.... باید تجربه کرد.
قدیمی‌های ما حضور کبوترها و پرنده‌ها و خیلی وقت‌ها مرغ و خروس را در خانه نعمت می‌دانستند. شاید گاهی به خاطر روزی دادن یک موجود و تجربه آینه خدایی بودن. شاید هم گاهی به خاطر نظرگاهی بلند که برگرفته از صحیفه‌ی بلند سجادیه است؛ در شفیع قراردادن سایر موجودات برای جلب رحمت الهی....
همین چند روز پیش بر سر یک پروژه ساختمانی یکی از سازنده‌ها داشت از فلان دیتیل اجرایی تعریف می‌کرد که هیچ جایی برای حضور هیچ موجودی نمی‌گذارد. البته که حق داشت چون موش‌ها و سوسک‌ها را برای خانه نعمت نمی‌دانست. شهرهای بزرگ ما با حجم عظیم آلودگی موجود در آن‌ها خانه‌های ما را مامن سوسک و موش کرده‌اند و کم‌تر کبوتر یا پرنده‌ای حاضر می‌شود در خانه‌های ما لانه کند. اما شاید هم باید این طور نگاه کرد. ما هم هیچ آغوشی برای حضور پرنده‌ها در معماری‌مان باز نکرده‌ایم. الا قفس‌های خانگی تمامیت طلبانه!
آرون دانکرتون با طراحی دیتیلی ساده امکان زندگی گنچشک‌هایی کوچک را در دل دیوار ساختمان ایجاد کرده است. گنجشک‌هایی که به گفته خودش و بنا بر مطالعات منطقه‌ای داشتند کمکم نسل‌شان در آن منطقه منقرض می‌شد.
قدیمی‌ها خیلی‌ها اعتقاد داشتند به حضور یک پرنده‌ای حیوانی چیزی در خونه. می‌گفتن و می‌گن که دل‌شون می‌خواد روزی موجودی رو بدن و مراقب‌ش باشن. این طور شاید کم‌تر خودخواه باشن. قدیمی‌ها دوست داشتن اطعام کردن رو. می‌گفتن لئیمان از طعام لذت برند و کریمان از اطعام.... قدیمی‌ها کریم بودند.
ما امروزی‌ها کم‌تر به این چیزها توجه داریم. ما امروزی‌ها بیش از حد متوجه خودامون هستیم و خیلی زود از دیگرون غافل می‌شیم. هنز و طراحی اون موقع ارزش‌منده که به داد این غفلت‌های ما برسه.... این دیتیل نوآورانه هم بستره یک خیره و هم زمینه ساز فرهنگ و برای همین ما رو بیشتر متوجه می‌کنه. تایل‌های سفال سقفی که در خودشون لانه‌ای برای یک زوج پرنده عاشق ایجاد می‌کنه. علاوه بر اون که بافت یک‌نواخت سقف شیب‌دار رو زیبا می‌کنه زمینه این رو ایجاد می‌کنه که همیشه میزبان مهمان‌هایی کوچیک و عزیز باشین.
