حتما خاصیت منشوری را از کتب دبیرستان یادتان هست. وقتی نور سفیدی از میان منشور عبور داده می‌شد و به صورت یک طیف هفت رنگ از آن بیرون می‌آمد. نور با شکست‌های متعدد درون حجم شیشه‌ای، تبدیل به امواج با چند طول موج متفاوت می‌شود و چشم ما هر طول موج را به یک رنگ می‌بیند! اما این خاصیت اعجاب انگیر را فقط باید به آزمایش‌گاه منحصر دانست؟ درست است که این تجربه را گاهی با بازتاب کریستال‌های لوستر در اماکن مختلف تجربه کرده‌ایم،‌ اما طرح ۱۰۱.۸۶ درجه، با نگاهی طراحانه کریستال‌هایی را با این روی‌کرد بازآفرینی کرده است. ویلی و جانسن که یکی مهندس مکانیک و دیگری طراح است، با تولید قطعات شیشه‌ای از کریستال‌هایی خاص، تجربه‌ای متفاوت را از این قانون طبیعی رقم زده‌اند. با روی هم قرار دادن این قطعات و تاباندن نور به آن‌ها، هر نقطه از آن‌ها رنگی خاص را به نمایش می‌گذارد و با حرکت دادن این شیشه‌ها از مقابل هم شاهد حرکت رنگ‌ها نیز خواهیم بود. آن‌‌ها برای کاربردی‌تر کردن این خاصیت، ساعتی شیشه‌ای نیز طراحی کرده‌اند که با حرکت عقربه‌ی آن تغییر رنگ می‌دهد و شکل و شمایلی رویایی به خود می‌گیرد.

پارهلیا یک شبیه‌سازی آب‌وهواییه در مقیاس یک اینستالیشن نمایش‌گاهیه. با اون که طراح به هیچ وجه به سمت واقع‌گرایی و بازنمودهای عینی پیش نرفته و حتی نگرفته فضا رو یک دست و مثلا به شکل داخل یک کره بسازه و درزها و اتصالات و هندسه رو مخفی کنه، اما به شدت خوب از کار دراومده و تونسته به بیانی انتزاعی و تاثیرگذار از اون پدیده دست پیدا کنه.

پدیده‌ی ice halo وقتی به وجود میآد که در هوا ذرات بخار آب به حدی زیاد باشن که روی شعاع نور خورشید اثر بگذارن و غالبا در آب و هوای یخ‌بندان ترازهای شمالی زمین رخ می‌ده. آصف خان با شبیه سازی ذرات کریستالی بخار آب در هوا به صورت دیوارهایی متشکل از کریستال‌های ریز و با استفاده از نور یک لامپ LED به جای نور خورشید موفق شده این پدیده رو به چشم مخاطب‌هایی در ترازهای پایین زمین و حتی در دل تابستون هم بیاره :)

این روزهای بارونی تهران، شاید برخی دل‌شون بخواد ابری از ابرهای آسمون رو بگیرن و تو شیشه بکنن برای روزها مبادا.... روزهایی که چشم‌ مدام به آسمونه و زیر لب می خونه؛ ببار ای بارون ببار......

ابرهای گرفتار، عکس‌هایی از گیر انداختن ابرها در حجم‌های شفاف بلورماننده که به جلوه‌هایی رویایی منجر شده.... ایده کارها دوست داشتنیه

 اخیرا در ایران هم لوسترهایی شایع شده که شبکه‌ای از کریستال آویز هستند و کم‌تر دیدم نوآوری متناسب با فضا در طرح و اجراشون رخ بده. و مدام با الگوهایی تکراری روبه‌رو هستیم که در فضاهای مختلف بدون توجه به بستر کپی می شن انگار! در حالی که حالا که واحدهای سازنده‌شون موجوده و در دسترسه چرا نیایم و متناسب با فضا و در جهت بهبود کیفیت های معمارانه فضا ازشون بهره نگیریم.

در این کار طراح با ایجاد پیوستاری موج‌گون امتداد فضای داخل رو به بیرون از مجموعه کشونده و علاوم بر ایجاد لوستری متفاوت، حرفی نو هم برای معماری بنا داشته