حجم و انتقال و الگوی اشتراک گذاشتن اطلاعات در زمانه ما اون قدر دگرگون شده که فلش‌مموری‌ها از وسایلی شخصی و مهم که گاهی اطلاعات و داده‌های آرشیوی مهمی رو در خود ذخیره داشتند به ابزاری برای انتقال اطلاعات آسان و اشتراک گذاشتن اون تبدیل شدند تا اون جا که مثلا در اتود زیر با مجموعه چهار فلش‌مموری روبه‌رو هستیم که اولا تنها به ابعاد یک کارت بانکی هستند و در ثانی بدنه‌ی اون‌ها از جنس مقوای فشرده‌ای ساخته شده که به راحتی بتونین در وقت نیاز یکی از اون‌ها رو جدا کنین و به شخصی که می‌خواین باهاش اطلاعات به اشتراک بگذارین بدین!

مثلا فرض کنین رزومه شرکت‌تون رو در این ها دارین و هم‌راه کارت ویزیت یکی از این‌ها رو هم به کارفرما‌تون می‌دین!

هر کدوم از آثار زیر انگار کوچک شده و یخ زده لحظه ای از زمان و مکانه که با دقت درشون می تونین به قدر یک رمان گاهی و غالبا در اندازه های یک داستان کوتاه روایت داشته باشین در مورد هر اثر.

حالا بیایید با این پست برخوردی کمی چالش انگیز بکنیم.
اگرچه در تمام مدل‌های مینیاتوری زیر اشاراتی طنز و لطیف وجود داره که آدمی رو علاقه‌مند بهشون بکنه اما وجه مشترک تمام این آثار کوچیک بودن خارج از معمول و تصورشونه. آیا ما این کارها رو "زیبا " می دونیم چون کوچیک و غیرمنتظره هستند یا لطیفه ها و نگاه طنزآمیزشون موجب می‌شه که برای ما جذاب باشند و ارزش‌های هنری پیدا کنن؟