در هفته‌ی طراحی و مد پراگ که به دیزاین‌بلاک موسوم است، آثاری در قالب‌های گوناگون و البته با داشتن قید «غیر معمول» تولید می‌شوند. تم ام‌سال این مراسم سالانه، «کودکی» نام گرفته بود که علت آن را بلندپروازی‌ها و تخیل بدون مرز کودکان می‌دانستند. از اصلی‌ترین آثار، مکعبی چوبی است در میدان اصلی شهر پراگِ جکهوری چک. مکعبی که ایده‌ی آن شاید از مکعب‌های روبیک باشد. وسیله‌ای که برای کودکان آشنا است و هر جزء آن، خود مکعب کوچک‌تری است که با جابه‌جایی توسط فرد می‌تواند سرتاسر مکعب بزرگ را بپیماید. این تغییر، حرکت و دید سه‌بعدی را معماران اچ‌تری‌تی در اینستالیشن به اجرا گداشته‌اند، به نحوی که همه به‌خصوص کودکان می‌توانند در طول این مکعب حرکت کنند و بالا و پایین بروند. با هر چرخش، دیدی متفاوت به این منظر شهری مهم ایجاد می‌شود و هر کدام از این قاب‌های مربع‌شکل می‌تواند در حکم کادری برای منظره‌ی پشت‌ش باشد. در بالاترین قسمت نیز دیدی پانوراما به مجموعه‌ی میدان ایجاد می‌شود که مسلما برای شهروندان منظری جذاب و متفاوت خواهد بود.

فرض کنید کودک‌تان غذای‌ش را نخورد و شما مدام بخواهید با او جدال کنید تا حرف‌تان را بپذیرد! این نوع برخورد می‌تواند نتایج بدتری را هم به دنبال خود داشته باشد. اما این تنها چاره‌ی کار نیست. شاید بتوان در این راه از مالزیایی‌ها که اهمیت خاصی به آش‌پزی و نحوه‌ی طبخ غذاها می‌دهند کمک گرفت. یکی از آن‌ها سامانتا است، مادر دو دختربچه. او برای ترغیب کودک‌ش به غذا خوردن، از زمانی که در اختیار دارد و ذوق هنری خود استفاده کرده و بشقاب را برای کودک نقاشی می‌کند. لی سامانتا معتقد است در مواد غذایی چیزی به نام دور ریز وجود ندارد، او طرز فکرش را در عمل نیز به اثبات رسانده و نحوه‌ی استفاده از انواع مواد غذایی را در کارهای خود ارائه داده است.

فضا ظرفیت بازی دارد. فضای خام بدون هر گونه وسیله بازی می‌تواند خودش برای بچه‌ها هیجان انگیز و جالب باشد و به نظر می‌رسد بازی در فضا -که کودک در آن محاط است- نسبت به بازی کودک با اشیا -که کودک بر آن‌ها محیط است- اخلاق بهتری را برای کودکان به همراه دارد. در چنین بستری برای بازی، بچه به جای آن‌که حاکم مطلق اسباب‌بازی‌هایش باشد و با هر کدام هر کاری که بخواهد بکند، خود در تزاحمات و چالش های طبیعی با فضای محیط بر خودش است و این در سازندگی روحی و واقع‌گرایی کودک تاثیر خوبی دارد.

خانه جری را استودیو پیاز طراحی کرده است. خانه‌ای که برای یک زوج جوان و چهار پسرشان در تایلند طراحی شده است و خود معماران طراحی آن را ملهم از خاطرات ذهنی‌شان از کارتون تام و جری و اتفاقات هیجان‌انگیز این کارتون می‌دانند. خانه درون خود یک خالی عظیم دارد که در ترازهای طبقات گوناگون با توری حساب شده بسته شده است. این تورها در ترکیب با نردبان‌ها، سطوح شیب‌دار، حفره‌ها و  تونل‌ها یک ظرفیت بازی عظیم را در تمام این خانه ایجاد کرده است. بچه ها می‌توانند بدون هیچ اسباب‌بازی خاصی تمام روز را مانند تام و جری دنبال هم بدوند و بارها لذت افتادن بی‌خطر از ارتفاعات را تجربه کنند..... فضا در این جا بزرگ‌ترین اسباب‌بازی بچه‌هاست.

اگر مانند من از بچگی خانه‌سازی‌های مختلف را تجربه کرده‌باشید و اگر هر روزتان با ساخت خانه‌ای که حداقل خود و برادر خواهرتان در آن جا می شدند، شب شده باشد، لاجرم از دیدن این پست و ابتکار برایان لیلی لذت فراوان خواهید برد. برایان با طراحی  و ساخت کیتی آموزشی با هزینه پایین و مصالح ساده، خانه‌سازی کودکانه را به یک بازی هدف‌مند آموزشی بدل کرده است. ساختنی‌ها نام بسته‌ی ابداعی برایان است که در آن قطعات بلوک مقوایی و عناصر باربر سقفی مقوایی خاصی تعبیه شده است. کودکان با سرهم‌کردن مقواها و ساخت بلوک‌های اولیه به مانند یک معمار سنتی آجر روی آجر می‌گذارند و خانه های خودشان را می‌سازند. یعد هم با نقاشی و برچسب و ... خانه‌های‌شان را رنگ و کاغذ دیواری می‌کنند. همه چیز با مصالح ارزانی مانند کارتن مقوایی و به ساده‌ترین نحو دیده شده است. سادگی عنصری که کارآمدترین عنصر در طراحی اسباب‌سازی‌های این چنین است.

اگرچه انتزاعات کودکانه فرم‌ها در اسباب‌بازی‌ها همیشه جذاب هستند اما در این حیوانات مینیمال ترکیب متفاوت عناصر و هندسه نامربوطی که به پیکره‌هایی حیوانی و متفاوت منجر می‌شود نظر را به خود جلب می‌کند. این مجموعه حیوانات اسباب‌بازی مینیمال طراحی سباستین بورگا جایزه طراح اسباب‌بازی فکری سال ۲۰۱۲-۲۰۱۳ را برده است.

برخی معتقدند در پس این گونه‌ بازنمودهای انتزاعی برای سواد بصری و هنری کودکان نیز رشد بیش‌تری از بازنمود واقعی جهان پیرامون هست. نظر شما چیست؟ 

یکی از بازی‌های ارزش‌مند و جذاب برای بچه‌ها به خصوص دختربچه‌ها آش‌پزی‌های تفننی‌ست. این بازی‌ها علاوه بر شکوفایی استعدادهای خلاقانه‌ی کودک جزو فرآیند بزرگ‌شدن او تلقی می‌گردد به طوری که دختربچه در زمان آش‌پزی غالبا خود را در قیاس با مادر خود و در نقشی بزرگ‌تر از شرکت در یک بازی می‌داند. به این ترتیب سرمایه‌گذاری بر طراحی ادوات آش‌پزخانه برای کودکان به دلیل غیرقابل استفاده بودن بسیاری از وسایل مرسوم برای آن‌ها و ایجاد فرصت برای آن‌ها دغدغه‌ای ارزش‌مند در طراحی وسایل آش‌پزخانه است.

بات چن‌گریوسکی با طراحی مجموعه‌ای متفاوت که امکان انجام بسیاری از فرآیندهای پیش از پخت در آش‌پز‌خانه را برای کودکان فراهم می‌کند به چنین دغدغه‌ای جامه عمل پوشانده است.

اگر توانایی لازم برای بازی با بچه‌های‌تان را پیدا نکنید ممکن است آخر سر مجبور باشید با کمک چیزهایی نظیر همین تی‌شرت طراحی شده که ابتکاری از یک مادر خوش‌فکر است و تحت نام Bky Kid معرفی شده است، به بستر بازی بچه‌های‌تان تبدیل بشوید و لااقل این طور با او نزدیک بشوید. این معضل یعنی عدم ارتباط کافی و لازم بین پدر و مادرها و بچه‌ها معضلی بسیار جدی‌ست و ورود هنرمندان و تلاش برای حل آن تلاشی ارزش‌مند به حساب می‌آید. پس بهتر است به فکر باشید! 

پدر و مادرهای آینده لطفا شما هم به فکر باشید. مخصوصا پا به سن گذاشته‌ها! که به فاصله آینده سنی خودشان و بچه‌های‌شان کم‌تر فکر می‌کنند....

انجمن اسپانیایی NAAR که مجمعی برای مبارزه علیه خشونت با کودکان است در تبلیغاتی متفاوت هم‌زمان دو پیام برای کودکان و بزرگ‌سالان در یک تصویر واحد ارائه داده است. در این تصویر که پرتره‌ای از یک کودک است، با استفاده از فن‌آوری خاصی در ارائه تصویر، بخشی وجود دارد که تنها توسط افرادی با  قد ۱۳۵ سانتی‌متر و یا کم‌تر، یعنی (معمولا)  کودکان قابل مشاهده است. دیده شدن این بخش موجب می‌شود تا بر روی تصویر پرتره‌ی کودک آثار زخم و خون‌ریزی ناشی از بدرفتاری اضافه شود و در کنار آن نیز یک شماره تماس برای اورژانس اجتماعی مخصوصی که می‌تواند به این‌گونه مسائل رسیدگی کند، درج شده است.

در واقع کودکان تصویری متفاوت از بزرگ‌ترها مشاهده می‌کنند که در آن ضمن هم‌زاد پنداری با کودک مورد خشونت واقع شده از آن‌ها خواسته می‌شود تا در صورت برخورد با این ‌گونه موارد با شماره تلفن انجمن تماس بگیرند. و بزرگ‌ترها تصویری از معصومیت یک کودک در کنار شعاری عمومی در مبارزه با خشونت‌های این چنینی مشاهده می‌کنند.