اینستالیشن پارا تولید به مقوله تاثیرگذار "Made in China" در جهان امروز و تاثیرات آن بر اقتصاد اروپای مدرن می‌پردازد. سیر کالاهای چینی به جهان غرب و واردات غربی به چین که به آشوبی اقتصادی از نظر هنرمند چینی الاصل اما غربی نی هایفنگ انجامیده است. آشوبی که موج‌وار اقتصاد غرب را مورد هجوم و در معرض خطر قرار داده است.

از خوش حادثه برای هایفنگ آن‌که آشوب‌هایی این‌چنین نظام مند به خوبی در هنر پسامدرن‌ نیز به کار می‌آیند... و البته در سابقه هنری هایفنگ هم توجه به این آشوب‌ها شاید بیش از اندازه بوده است.

پیش‌تر هم در یانون‌دیزاین از یکی از مهم‌ترین واگشت‌ها و افول‌های تمدنی عصر حاضر یعنی کیفیت بد زندگی و فضای مسکون حرف زده‌بودیم. چند روز پیش با آشنایی صحبت می‌کردم. بنده خدا در یکی از گران‌ترین محله‌های تهران آپارتمانی ۲۰۰ و اندی متری قیمت کرده‌بود تا شاید با فروش یک آپارتمان دربست چهار واحده -آن هم سه کوچه پائین‌تر در همان محل- آن یک واحد کذا را بخرد. چرا که اخیرا زمین مقابل ساخته بود و نمای افق پنجره‌های این خانه چهارطبقه را به سطحی از پنجره‌های بی‌روح مشابه بدل کرده بود. آن بنده خدا بعد از دیدن این خانه جدید لوکس و در عین آن‌که به شدت جذب فضا و طراحی آن شده بود بعد از محاسبه‌ی اندکی متوجه شده بود که با گذشت زمانی اندک زمین مقابل این مجتمع مسکونی نیز خواهد ساخت و .... همان آش و همان کاسه! شهرنشینان امروز مجبورند خود را به زیبایی شناسی جدیدی عادت بدهند، زیبایی شناسی ریتم‌های تکراری شیشه و سنگ و منظره‌های ناخوش‌آیند زندگی خصوصی دیگران، بدون نور کافی، بدون طبیعت، بدون آرامش..... چرا که چیزی نمی‌گذرد و تمام بلوک‌های شهر قد می‌کشند.

نماهای هنگکونگی، نامی‌ست که یانون‌دیزاین برای این منظر این شهرهای جدید برگزیده است. میمو پنتینن، عکاس فنلاندی با سفر به هنگ‌کونگ -که در کمال ناباوری یکی از گران‌ترین شهرهای دنیا هم هست- ما را با تجربه‌ی امروز هنگکونگ مواجه می‌کند. تجربه‌ای که به شدت برای روند رو به انحطاط ما آینده‌نگرانه و درس‌آموز است.... اما صدحیف! چه بسیار عبرت و چه کم‌ند عبرت گیرندگان.... 

چند روز پیش جوانی آمده بود دفتر ما تا در مورد مسکن اسلامی کمی گپ بزنیم. دنبال یک راه‌کار برای برون رفت از وضعیت فعلی مسکن در ایران و رسیدن به الگوی مسکن اسلامی و یا حداقل گامی نزدیک‌شدن به اون بود. اتفاقا تو بحث‌هاش صحبت از حضور طبیعت و گیاهان در خانه و تراس و فضای سبز و بام سبز و ... داشت. از ما قبول نمی‌کرد که می‌گفتیم مشکل مسکن امروز ما در کنار همه چالش‌های اقتصادی و فنی، مشکلی فرهنگیه که هنوز کیفیت رو در مقابل کمیت درست فهم نکرده و به بهانه کمیت‌ها کیفیت‌ها رو تلف می‌کنه. و در نتیجه به زمین به مثابه سرمایه و به ساخت به مثابه فرصت برای چندبرابرکردن سرمایه نگاه می‌کنه و در این نگاه یک وجب فضای مسکون هم یک‌وجبه.

در طرح این خانه آپارتمانی در توکیو -که یکی از شهرهای شلوغ و باتراکم بالای جمعیتیه که اتفاقا کمبود زمین فراوون هم داره- به خوبی مشاهده می‌شه که فرهنگ چه میزان می‌تونه در موضوع مسکن موثر باشه. در شهری مثل توکیو با اون تراکم و نیاز بالای مسکن چه طور کسی به خودش اجازه می‌ده در قطعه زمینی به این کوچکی خانه‌ای این میزان سبز و بهره‌بردار از فضاهای باز و سبز طراحی کنه و بسازه.

یه دوستی داشتیم دام‌پزشکی می‌خوند. می‌گفت مرغ تو بدترین حالت بدنی هم از تخم‌مرغ‌ش کم نمی‌ذاره. یعنی این‌که تخم‌مرغ همیشه تخم‌مرغه، با همون کیفیت!

حالا اینا ربطش چیه به هنر...عرض می‌کنم.

برای هالیوود تقریبا ثابت شده که همه چیز باید در راستای تحقق و تکمیل فرم کار باشه. درک این قضیه خیلی مهمه که "دروازه ورود مخاطب به اثر همانا فرم است".سر همین قضیه همه چیز از خط تولید گرفته تا جزئیات کار در راستای تحقق این مسئله چیده می‌شن. اگر سینما تبدیل به صنعت نمی‌شد یقینا خیلی از تجربه‌های امروزی سینما محقق نمی‌شد. شهید آوینی در باب سینما در جایی مطلبی گفته که خیلی جای تامل داره. میگه فرم اگر به درستی ایجاد نشه ضد محتوای خودش عمل می‌کنه.

پست زیر مربوط به تیتراژ پایانی قسمت دوم شرلوک هلمزه. شات‌های پایین تیتراژ اولیه‌ای که کار شده بود رو نشون می‌ده منتها در ساعت آخر کارگردان به این نتیجه می‌رسه که بهتره تیتراژ پایانی قسمت دوم شبیه تیتراژ پایانی قسمت اول کار بشه و این یعنی دوباره همه چیز از اول! و کسایی که این جنس کار رو می‌شناسن خوب می‌فهمن که یک چنین کاری چه میزان زمان و انرژی و هزینه می‌بره.

برای چنین تیتراژی جدا از فرایند درستی که تیم prologue بهش دست پیدا کرده شاهد یه کار خوب تیمی هستیم. چیزی که هنوز خودمون باهاش مشکل داریم و یکی از عللی که سطح کارامون بالاتر از یه حد نمی‌ره همین مسئله‌ست.

دوستان اگر فرصت داشتین مصاحبه توی پست رو هم بخونین...مجانی کسب تجربه کنید!

این یک پست طراحی نیست ولی طراحی نیاز به این پست داره!

این موضوع که طراحی مناسب محیط مصنوع در ارتقای جنبه های مختلف زندگی بهره برداران از محیط تاثیر دارد برای کسانی که به امر طراحی مشغول‌ند واضحه اما شاید کمتر کسی اطلاعی از میزان دقیق این تاثیر داشته باشه. در پژوهشی مشترک دانشگاه سالفورد و انجمن معماران نایتینگال انگلستان ثابت شده که طراحی مناسب فضای آموزشی می تواند تا 25 درصد عمل‌کرد درسی دانش‌آموزان مقطع ابتدایی را ارتقا بده؛ 25 درصد!. نتایج این پژوهش بر اساس بررسی یک ساله بر روی 7 مدرسه در انگلستان به دست آمده. این تحقیق بر اساس ارزیابی معیارهایی هم‌چون نور طبیعی، دمای محیط، میزان نوفه (نویز)، کیفیت هوا و جهت کلاس‌ها انجام پذیرفته.

به نظرم دانش طراحی محیط برای کمک به طراحان، بسیار زیاد به این تحقیقات علمی نیازمنده. این نوع تحقیقات بین رشته‌ای به دلیل وابستگی بسیار زیاد به شرایط اجتماعی-فرهنگی مناطق مختلف باید به صورت بومی مورد توجه پژوهش‌گران قرار بگیره ولی خب متاسفاته جایی برای پژوهش‌های بین رشته‌ای در دانشگاه‌ها وجود نداره.