نقاشی‌های انتزاعی در عصر اخیر با رشد چشم‌گیر و خارج از تصور امکانات بصری و توسعه‌ی دوربین‌ها و تجهیزات ثبت واقعیت عینی، تغییرات و ابداعات جالبی را به خود می‌بیند. سامانتا کیلی اسمیت، نقاش نیویورکی با الگوگیری از حرکت امواج اقیانوس و تلاطم آب دست به نقاشی هایی انتزاعی زده است که اگرچه حس و حال اقیانوس را دارند اما به واقع هیچ تصویر عینی را بازنمود نمی‌کنند. از ابداعات قابل توجه نقاش هم‌نشینی بی‌نظیر رنگ‌های گرم و سرد در تابلوهای این مجموعه است.

آتشی که در عین ایمنی خیلی نزدیک از آن بتوان استفاده کرد و در دل خانه‌های مدرن امروز ما امکان حضور داشته باشد... اگرچه کم‌تر در فرهنگ معماری ما حضور آتش در خانه -چیزی شبیه شومینه- وجود داشته باشد و غالبا گرمایش خانه‌های ایرانی به وسیله‌ی آتش سرخ یا همان ذغال گداخته و افروخته صورت می‌گرفته است اما بی‌شک کسی منکر زیبایی شعله‌های لغزان آتش و حضور گرم و دوست‌داشتنی آن در دل زمستان‌های سرد نخواهد شد. 

سارا آرمنتو در طراحی این میز چای‌خوری، در ترکیب هوش‌مندانه میز چای‌خوری با یک شومینه و آتش‌دان، با به کاربردن شیشه‌های مقاوم به جای حفاظی فلزی امکان دیدن شعله‌های آتش در عین ایجاد امنیت نسبی برای کاربر را فراهم کرده است. صورت مینیمال فرم میز و ترکیب‌بندی رنگی خنثای آن که تمرکز دو چندان بر فرم لغزان آتش ایجاد می‌کند نیز از دیگر ویژگی‌های طراحی این میز است.

تقارن پدیده‌هایی شگفت در عالم تنها و تنها به خواست خداوند سبحان ممکنه... هرچند هزاران هزار خط تحلیل علمی وجود داشته باشه که توجیه کنه این تقارن‌ها رو.

در میانه‌ی سنگ و فلز مذاب و در حرارت چند هزار درجه رشته‌ی نورانی و سرد برق و الکتریسیته به شکل‌گیری صحنه‌هایی فوق العاده و رمزآمیز منجر شده... صحنه‌هایی شیوا با فریاد توحید و قدرت خداوندی.

برخی اعتقاد دارن پاریس شهر سرد و بی روحیه؛ من هم در برخوردهای مجازی ای که با این شهر داشتم همیشه احساس کردم این جا انگار روح نداره؛ یا به شدت آلوده ست....

طراح این مدرسه در شهر پاریس شاید کمی هم‌فکر بوده با این نگاه و یا حسی مشترک داشته که به بهترین نحو ممکن بنایی مثل یک گلوله آتیش درست کرده. دیتیلی نوآورانه که با رنگ‌آمیزی دقیق  یک نماد و نشانه شهری قدرت‌مند درست کرده و رنگ محیط رو و دمای حسی اون رو تحت تاثیر قرار داده

 همون طور که می دونیم در طراحی یک رادیاتور مهم اینه که سطح مقطع حرارتی رو بالا ببریم تا نهایت استفاده از گرمای سیال بشه و بیشترین حرارت ممکن رو بشه به هوا انتقال داد. اما خب چیزی به عنوان فرآیند صنعتی ساخت میاد و این محصول رو به صورتی که الان تو خونه هامون داریم بیرون می ده. خیلی خشک و بی روح و بدون تنوع جدی!

در حالی که شاید واقعا بشه به صورت کارگاهی و مشابه چیزی که استادکارهای قدیمی داشتند عمل کرد و متناسب با هر فضا و هر خونه ای رادیاتور مخصوصی طراحی کرد؛ یک مجسمه یک کار هنری که هم زینت بخش اتاق باشه و هم گرما بده به فضا.

همون کاری که این آتلیه طراحی انجام می ده...