یک زمانی تقریبا یک سال و نیم پیش در یانون‌دیزاین پستی گذاشتم که امروز با فهم ابعاد گسترده‌تری از اون کار تصمیم گرفتم طرح رو با یک ویدئو و یک لینک به سایتی که برای این حرکت راه‌افتاده بازنشر کنم. اگرچه امروز که نگاه می‌کنم می بینم مواجه من شرقی مسلمون با این اثر شاید داشته از اون یک "ذکر" می ساخته و در بستر تفکری مادی شاید یک کار Fun تلقی می‌شه اما جنس حرکت و پیگیری‌ش خیلی برای ما و کسایی که فعال فرهنگی هستن، درس آموزه

شاید نقاشی های گچی رو تخته سیاه ها از کوهستان های افغانستان در این کار، اصل کار باشه که به نوعی یک منظر خاص از میانه کوهستان های حوالی کابل رو تداعی می کنه، اما به نظرم باقی بخش های این فضاسازی دکوراتیو، از رنگ دیوارها و هندسه شون تا تضادشون با تخته های سیاه و نحوه ترکیب و چینش تخته ها، تا نرده فرمال و طلایی رنگی که پله و بالکن و بالا و پایین مجموعه رو به هم دوخته، همه و همه در ترکیبی خاص و کامل کنار هم دارند عمل می‌کنن. ....

چنین فضاسازی هایی، فضاسازی هایی که از مجموعه عناصر انتزاعی و بازنمایی های عینی محدود بهره می‌برن و به ترکیب بندی کاملی دست پیدا می کنن غالبا برای بیان مفاهیم و معانی چند پرده و عمیق ظرفیت های مناسبی دارند

 جاروبرقی کوچیک ش همه پودر کچ ها رو به درونش می کشه و با اندکی رطوبت و ایجاد فشار دوباره گچ تحویل کلاس درس می ده.
اعتراف می کنم مدت ها در دوران راهنمایی و حتی بخشی از دبیرستان به این فکر می کردم که ما چرا گچ رو درست می کنیم و بعد باهاش روی تخته می نویسیم و بعد پودر گچ ها رو به دور می ریزیم. همش فکر می کردم کار عبثی می کنیم انگار :)))

اتود جالبیه.

 توی این عصر دیجیتال زده باز هم غنیمته بازی کودکانه با گچ و تخته هرچند اون قدر تغییر ذائقه توسط طراح دیده شده باشه که بچه کوچیک هم بازی با یک لپ تاپ گچی رو تجربه کنه... خیلی ساخت خوبی داره این کار.
راستی دقت می کنین به جای سیب استیو جابز یه گورخر یا شاید هم یک الاغ گذاشته :) ؟