- ۲ نظر
- ۲۲ شهریور ۹۳ ، ۲۲:۰۴
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
جینیل پارک با استفاده از مفتولهای فلزی به عنوان خطوط طراحی سه بعدی مبلمانی کاربردی طراحی کرده است که به صورت اسکچهایی سهبعدی هستند. او در این طرحها علاوه بر چالش ایستایی، با این مساله نیز روبهرو بوده است که چه میزان از تداخل خطوط و چه کیفیتی از فرم به مخاطب احساس امنیت و اعتماد کافی را برای استفاده از صندلی یا نیمکت طراحی شده میدهد. او با طراحی اولیه روی کاغذ و سپس آزمون و خطای در حین ساخت به این دو پرسش مهم در طول طراحی خود پاسخ میدهد.
طراحی مبلمان جینیل پارک را به نوعی میتوان توسعهی حرکت هنری ایمیلا سرا و اندرو منکسو دانست که تقریبا یکسال و نیم پیش با هم در یانوندیزاین نیز دیده بودیم و نوعی نقاشی اسکچ سهبعدی بود.
فنآوری پرینت سه بعدی راه خود را به سمتی کشانده است که باید منتظر خبرهای تازه و توسعههای کاربردی در هر روز باشیم. در طرح زیر طراحان به کمک یک بازوی رباتیک و استفاده از متریالی که خیلی سریع خود را میگیرد به پرینت سهبعدی بدون اتکا به بوم زیرین و به صورت دست آزاد در فضای سه بعدی دست پیدا کرده اند.
این یعنی منتظر سازههایی کامل به صورت پرینتشده در سایت معماری باشیم که دیگر لزوما ثقلی و ساده عمل نمیکنند.
فنآوریهای نو هر روز عرصههای جدیدی را به روی ما میگشایند. مثلا فنآوریهای مدلسازی سه بعدی در درک کلی از فضای معماری خیلی به کمک کردهاند. ما در مدلسازیهای سه بعدی معماری به جای آنکه در فضای معماری محاط باشیم البته به صورت مدلسازی شده، بر آن محیط هستیم.
به کمک فنآوری اسکن لیزری سه بعدی این روزها امکان آن وجود دارد که بر اثر معماری حتی در واقعیت هم محیط باشیم و از دید سوم شخصی دانای کل یک معماری را بخوانیم!
در ادامه دستاوردهای فنی در زمینه پرینت سه بعدی و تحقق ایدههای ذهنی به صورت عینی با کمک رایانه، اخیرا قلمی معرفی شده که در واقع مثل هد یک دستگاه پرینت سه بعدیه و با کنتزل دست شما میتونه در فضای بی کران سه بعدی حجمهای سه بعدی شکل بده. انگار که شما در فضا در حال اسکیس زدن هستین!
با کمک این قلم شما می تونین به صورت سه بعدی طراحی کنین و محصول هم احجامی خطی خواهد بود که میتونه طرح اولیه و اسکلتبندی نخستین یک ایده حجمی تلقی بشه.
اسکچینگ در واقعیت سه بعدی.
پروژه پروژهی جالبی بود وگرنه محصول نهایی چنگی به دل نمیزنه!
پروژه عبارته از هر روز یک لیوان قهوه! طراحی 30 فنجان قهوه برای سی روز ماه که علاوه بر خلاقیت و ابتکار در فرم پردازی فرآیند ساخت صنعتی سریع هم مورد نظر بوده. به نظرم اگرچه سیر طرح ها به قهقرا رفته و کارهای ارزشمندی تولید نشده اما انگیزه و ایده کلی کار جالبه!
این پست رو به عنوان معرفی یه سبک و یه روش می گذارم وگرنه پیشاپیش عذر می خوام که چیز مفیدی نداره!!!
روشی که در این پست هست ایجاد تصاویری متحرک (stop motion) به صورتیه که القای فضای سه بعدی کنه. به جز بهره گرفتن از عکاسی سه بعدی یا عکاسی از نماهای مجانب و نزدیک، به نظرم در نرم افزارهایی نظیر افترافکت هم پلاگین هایی برای ایجاد چنین کارهایی وجود داره.
تولید GIF های مفهومی به واسطهی فضای وب و البته ظرفیت نهفته در موبایلها می تونه امروزه یکی از کارهای خوب برای القای مفاهیم و معانی مورد نظر هر کس باشه. هنرمندهای متعهد و اهل پیام هم خوبه این روشها و ابزار رو نظر داشته باشند. و در تولید این گونه آثار دیجیتال، این روش خاص رو هم نظر داشته باشین.
این استودیوی دیزاین انگلیسی گرفته تاریخچه تایپوگرافی لاتین رو به صورت تایپوگرافیهایی سه بعدی در چندین پرده روایت کرده.
چیزی که برای من از این کار دیدنی و جالب بود، نه موضوع که نحوه ی پرداخت این کارها بود. در واقع مقوله "تایپوگرافی سه بعدی" جالب بود برام.
کارهای خوبی می شه با پرداخت حجمی از حروف انجام داد. چند تجربه هم خودم دارم. مثلا اتودی با یکی از دوستان چند سال پیش با کلمهی "هو" کار کردیم .... خلاصه؛ امتحان کنین.
انیمیشنی فوقالعاده خوش ساخت و پر ایده و با نگاهی شاعرانه- فلسفی و با داستانی عالی درباره جهان ذهنی نویسنده و نویسندگی و کتاب خوانی و البته استعاره ای موفق از زندگی که با وجود این که چند دقیقه آخرش رو نتونستم ببینم و یکی که دید برامون تعریف کنه بلاخره چی می شه!؟ :) (و بعدتر البته دیدم ) اما در همون ده دوازده دقیقه اول، کلی ایده بیان جدید، یه سناریوی خیلی جالب و پرتعلیق، طنزها و لطیفه های تصویری زیاد و روابط درونی پیچیده اما بی نقص مشاهده می شه که حیفه دوستان اهل سینما و انیمیشن نبینن این کار رو