برج شناور در یکی از سواحل کشور دانمارک ساخته شده تا چندین عمل‌کرد را در کنار ماهیت نمادین و مجسمه‌وار خود ایجاد کند. طراحان دانمارکی با طراحی این برج به شیوه‌ی فولدینگ یا ورق تاشو و با استفاده از ورق فلزی یک دست سفید، توانسته‌اند یک نماد، پاتوق و چشم‌انداز شهری برای این منطقه خلق کنند. آن‌ها با طراحی یک پله‌ی دو بازو علاوه بر این‌که دو پاگرد یا کف را ایجاد کرده‌اند، به فرمی فلش‌مانند هم دست یافته‌اند تا به این شیوه از هر دو سو کنسول‌های کوتاهی داشته و چالش‌های سازه‌ای را کم‌تر کنند. 

این سکوی کوچک ساحلی با دیواره‌هایی مجوف سعی کرده تا مسائل جوی را به نحو مناسبی پاسخ دهد و علاوه بر این چشم‌اندازی ۳۶۰ درچه به شهر و به دریا داشته باشد. سازه‌ی هفت و نیم‌متری شهر آراهوس قابل انتقال نیز هست و اتصالات خشک آن این اجازه را خواهد داد که هر زمانی از جای خود درآمده و توسط ماشین‌آلات آبی به نقطه‌ای دیگر منتقل شود.

یک مجموعه‌ی آش‌پزخانه به جای یک بانک قدیمی قرار گرفته و قرار است در آن تکنولوژی و آش‌پزی به هم بپیوندند. طراحان برای این آرمایش‌گاه و کارگاه که در آن بر روی پرینت سه بعدی مواد خوراکی مطالعه می‌کنند، به دنبال عنصری ویژه بودند که بیان‌گر هویت این مجموعه در برخورد اول باشد. تراس کنسول شده‌ای که به نظر کاربرد مشخصی ندارد برای این مقصود در نظر گرفته شده و نرده‌های در هم تنیده و عجیب آن، فعالیت تکنولوژیک کارگاه را فریاد می‌زنند. این مجوعه‌ی ورودی از ترکیب چوب و فلز ساخته شده که علی رغم تلاش طراحان برای عبور هنرمندانه‌ی آن‌ها از میان هم، هیچ‌گونه سنخیتی با هم نیافته‌اند. نرده‌های سه بعدی این تراس با تکنولوژی برش سی‌ان‌سی و روش‌های دیجیتال ساخته شده است. 

عمده صندلی‌ها و مبل‌مانی که ام‌روز طراحی می‌شود، دارای ظاهری مینی‌مال و ساده است که گاهی کارکردهای چندگانه نیز دارند. طرح کالو اما نگاهی دیگر به صندلی‌های تک‌نفره داشته است. ساختار برگرفته از فرم‌های طبیعی، سطح پر از خطوط شبیه به بافت چوب و انحناهای فراوان، آن را نه تنها از این فضای مینی‌مال دور کرده، بل‌که این صندلی را از یک محصول ساخته شده با مصالح طبیعی نیز فراتر برده است. طراحان با الهام گرفتن از فرم بدن انسان و مواردی دیگر، این صندلیِ سه پایه را از دو قسمت مجزا ساخته‌اند به نحوی که هیچ‌گونه اتصالاتی در ساختار آن مشاهده نمی‌شود. خطوط نمایان بر سطح این محصول بر روانی فرم و انحناهای فراوان آن تاکید می‌کنند.

نکته‌ی جالب درمورد صندلی این است که، به خاطر انتزاع از طبیعت در فرم و طرح و هندسه‌ی متفاوتی که به کمک دست‌گاه سی‌ان‌سی ساخته شده، هنگام قرار دادن آن در یک بستر طبیعی، این صندلی به یک حیوان سه‌پا بیش‌تر شبیه می‌شود! تا یک صندلی ساده. البته همین موضوع شاید دلیلی کامل باشد بر همه‌پسند نبودن چنین محصولی! 

اگرچه ما با دانستن این‌که این گونه کارها به وسیله‌ی ماشین‌های CNC بزرگ و دست‌گاه‌های دیجیتال انجام می‌شود، هیچ‌وقت نمی‌توانیم به آن چشم عظمتی که به کارهای جهان سنت نگاه می‌کنیم به این طور کارها هم نگاه کنیم اما باید اذعان کنیم باغ کاغذی ارکیده استودیو سوپرنیچر دیزاین با رعایت ارزش‌های هندسی خاص و ترکیب هوش‌مندانه صفحات کاغذی برش خورده تحسین آدم را برمی‌انگیزاند.

استودیوی طراح با برش صفحات کاغذی ۳۷۰ گرمی با الگوهای هندسی منطبق بر شبکه‌های متداخل ۴۵ درجه و ۹۰ درجه و ایجاد صفحات متخللی که تخلل آن‌ها در طول تغییر می‌کند و در مرکزشان نیز تغییراتی در الگوی برش‌های خود دارد، و سپس با ترکیب این صفحات به صورت سه مدار متحدالمرکز، ضمن استفاده از عنصر مدولار و کاهش هزینه‌های برش CNC توانسته‌ای باغی کاغذی برای گل‌های ارکیده‌ای طراحی کند که در مرکز این مدارات قرار دارند. ترکیبی از نگاه شرقی با صنعت غربی.

 خیلی فکر طراحانه پشت این کار نیست، یعنی بازشدن و بسته شدنش خیلی ساده صورت می گیره و چندان طراحی فوق‌العاده ای به حساب نمیاد اما خالی از لطف نیست دیدنش...

خیلی قبل‌تر ها می خواستم درباره برش لیزر حرف بزنم. آن زمانی که تبش بود. الان دیگر تب پرینت سه بعدیه و بعدها از اون هم پست هایی خواهیم داشت. اما خب هنوز هم دیر نشده:

هرچند وقت یک‌بار یک چیز میون گروه های دیزاین و جمع های هنری مد می شه! می نویسم مد چون واقعا مده ؛ گذرا و بی اصالت. جریان های هنری این روزها خیلی زیاد تحت نفوذ و تاثیر تکنولوژی هستند. وقتی برش‌های لیزر از دستگاه های غول پیکر و گرون تبدیل به دستگاه های خونه‌گی و قابل تهیه شدن، ناگهان تب استفاده بهتر و بیشتر از این فناوری خیلی زیاد بین گروه ها شایع شد. دوستانی که دنبال می کنن بلاگ‌های اهالی دیزاین رو خوب یادشونه اون روزها که تقریبا همه استودیوهای خرد و بزرگ یه دستگاه برش لیزر خریدند و تا چندین پست مدام به معرفی و قابلیت های دستگاه هاشون پرداختند :)) واقعا هم وجود یه دستگاه در کنار آدم که در کسری از ساعت تمام الگوهای مورد نظرت رو با دقت بالا ببره و بیرون بده برای هر طراحی افسون‌گره! من هم مانند خیلی های دیگه اولین وسیله‌ی مورد نیاز هر آتلیه‌ی دیزاینی رو -این روزها- بعد از کامپیوتر شخصی، یه دستگاه برش لیزر کوچولو می‌دونم :).
حقیقت ش اینه که تصورهای کامپیوتری و مدل‌سازی های سه بعدی هیچ وقت جای ساخت یک به یک و محسوس یک طرح رو نمی گیرن!هیچ وقت
------
اون روزها یکی از این طراحان برای اثبات قدرت و توانایی روند ساخت لیزر یه دوربین عکاسی کامل رو با برش های متعدد از ورقه‌های پلاستیک بوسیله‌ی لیزر ساخت و به نمایش گذاشت: