جیپ هین، هنرمند دانمارکی با اعمال تغییرهایی هدفمند در شکل سنتی تعدادی نیمکت -با حفظ رنگ و بافت یکسان در اونها- در حاشیه یک نمایشگاه، تونسته به نوعی تعامل جدید با مخاطب دست پیدا کنه.
در برخی موارد مردم سعی کردند از نیمکتهای هین استفاده کنن و به زور هم شده خودشون رو روش جا بدن و در خیلی موارد هم در برخورد با اونها، به فکر افتادند و لحظهای ایستادن و بعد به سراغ بعدی رفتن. روبهرو کردن با غیرمنتظرهها و غیرمعمولها یکی از مرسومترین روشهاییه که هنرمندا برای رابطه برقرارکردن با مخاطبشون در سالهای اخیر به کار میگیرن.
به نظرتون چرا؟ آیا چون اون قدر بشر در تجربیاتش چیزهای گوناگون رو تجربه کرده و مذاقش چنان شکل گرفته که دیگه با فرمهای معمول احساساتش برانگیخته نمی شه!؟ دنیا برای بشر روزمره و عادی شده؟