این روزها در طراحی فضاهای داخلی معماری تب نوآوری و ارائه چیزی متفاوت تحت تاثیر جریان اصالت نوآوری در همه عرصه‌های هنر خیلی زیاد در جریان است. یکی از دست‌مایه‌های این نوآوری، طراحی قفسه‌های کتاب و ویترین‌های نوآورانه برای فضاهای مسکونی و اداری ست. در این پست ۲۰ طرح متفاوت و نوآورانه و حتی نامعقول و نامتعارف از چنین نوآوری‌هایی را می بینیم.

اگرچه برخی از طرح‌ها را می‌توان تنها نوآوری فرمی مستعملی دانست که هیچ توجیه اقتصادی یا حتی زیباشناختی جدی ندارد، اما در معدودی از طرح‌ها نگاهی متفاوت به قفسه کتاب‌خانه و استفاده‌های نوآورانه از آن موجود است که ارزش خاصی به این گونه طرح‌ها می بخشد.

خراردو فلدستین یک نقاش آرژانتینی است که از نقاشی به مجسمه‌سازی آمده. او که تجربه نقاشی و کاریکاتور را دارد در مجسمه‌سازی هم اقدام به ساخت کاریکاتورهایی حجمی می‌کند که در آن‌ها با بزرگ‌نمایی نامعقول برخی از اندام فیگورهای انسانی یک حس یا حالت خاص مورد تاکید قرار می‌گیرد.

با وجود این حالت کاریکاتورگونه در آثار فلدستین به دلیل واقع‌نمایی حیرت‌آوری که او در بازنمود تک‌تک اجزای فیگور به نمایش می‌گذارد، آثار به نحو غریبی در انتقال احساسات ویژه‌ی انسانی موفق هستند.

بعد از گذاشتن پست مربوط به بانکسی متوجه شدم که به هنرهای خیابانی اقبال خوبی هست. اتفاقا در این پست هم بهترین آثار مربوط به همون بانکسی هست.

هنرهای خیابانی شاخه‌ای از هنرهای تصویری و تجسمی هستن که در پی رشد قارچ‌گونه شهرهای غالبا خاکستری و کثیف مدرن روزبه‌روز نیازشون بیشتر حس می‌شه و بر تعداد آثارشون هم اضافه می‌شه؛ چرا که بلاخره لازمه به نحوی فضای شهر رو قابل تحمل کرد و با ارائه گوشه‌هایی هنری فرصت کشف‌های محدود رو برای ساکنان بی‌چاره شهرهای زندان‌گونه مدرن فراهم کرد.... در همین تهران خودمون این سال‌ها خیلی زیاد به نقاشی دیواری مفهومی و فرمی بها داده شده و تقریبا شهرداری هر دیوار بزرگ خاکستری معطلی رو آرام آرام در زیر سطل‌ها رنگ و طرح می‌بره.....

ولی به راستی این راه‌شه؟ شهرهایی غیرقابل تحمل درست کنیم و بعد سعی کنیم اون‌ها رو قابل تحمل نشون بدیم؟

دیوید شوان در طراحی پوسترهای تبلیغاتی برای شرکت رنگ پنتون یک ایده جالب داشته. او با جفت کردن برخی مواد غذایی مرتبط و ارائه اون‌ها به صورت مربع‌هایی رنگی در کنار هم مشابه پالت‌های عرضه رنگ‌های شرکتی علاوه بر اون که به طبیعی بودن رنگ‌های پنتون اشاره کرده و طبیعت رو معادل اون رنگ‌ها نشون داده، به نوعی از طعم و مزه غذاها برای ملموس کردن رنگ‌ها برای مخاطب هم بهره برده. ناخودآگاه مزه این خوردنی‌ها بر قضاوت ما از رنگ‌ها و به تبع اون بر نظر ما نسبت به این شرکت موثر خواهد بود.

جیپ هین، هنرمند دانمارکی با اعمال تغییرهایی هدف‌مند در شکل سنتی تعدادی نیم‌کت -با حفظ رنگ و بافت یکسان در اون‌ها- در حاشیه یک نمایش‌گاه، تونسته به نوعی تعامل جدید با مخاطب دست پیدا کنه.

در برخی موارد مردم سعی کردند از نیم‌کت‌های هین استفاده کنن و به زور هم شده خودشون رو روش جا بدن و در خیلی موارد هم در برخورد با اون‌ها، به فکر افتادند و لحظه‌ای ایستادن و بعد به سراغ بعدی رفتن. روبه‌رو کردن با غیرمنتظره‌ها و غیرمعمول‌ها یکی از مرسوم‌ترین روش‌هاییه که هنرمندا برای رابطه برقرارکردن با مخاطب‌شون در سال‌های اخیر به کار می‌گیرن.

به نظرتون چرا؟ آیا چون اون قدر بشر در تجربیات‌ش چیزهای گوناگون رو تجربه کرده و مذاق‌ش چنان شکل گرفته که دیگه با فرم‌های معمول احساساتش برانگیخته نمی شه!؟ دنیا برای بشر روزمره و عادی شده؟

موزه طبیعی پاناما ، آخرین اثر معمار آوانگارد چند دهه قبل فرانک گهری در آستانه تکمیل و افتتاحه. معماری که هوش‌مندها یقینا از آغازین آثار متفاوت‌ش باید این روز رو پیش‌بینی می‌کردند.

گهری در بنای موزه‌ی پاناماش نشون داد انتهای تخیل و نوآوری‌هاش هرزه‌ساخت‌هایی نظیر اینه.... پیچیده ای از ناهنجاری‌های بصری و فرمی و فضایی که به هیچ‌وجه -الا به مدد رسانه - نمی‌شه اون رو معماری درخوری تصور کرد. بنای موزه‌ی پانامای گهری بیشتر شبیه خراب‌کاری مقوایی کودکانه‌ایه که به طور ناخواسته در مقیاس یک ساختمان بزرگ‌نمایی شده.

به جز رنگ‌بندی کار که به نظر شاید با فرهنگ رنگ‌پردازانه آمریکای جنوبی اندک تطبیقی پیدا کرده شما با بالاآوردن فرم‌هایی نابه‌هنجار از ذهن مریض یک معمار مریض روبه‌رو هستید.... معماری که اگرچه برخی نمی‌خوان بپذیرن اما شواهد مرض واگیردارش در همون مجسمه‌ی بیلبائوی خلسه‌آورش به خوبی دیده می‌شد.

حالا که از این حرف‌ها زدم یک کوچولو هم در مورد فضای داخلی‌ش به تحسین بگم که در مقایسه با افتضاح حجم کلی و کلیت بنا، برخی از شات‌های داخلی کار قابل تحمله و البته دوستان معمار من خوب مستحضر هستند که در این مقیاس طراحی برخی گوشه‌های خوب داخلی اصلا هنر چندانی نیست.....

 یک کلبه که انگار از آسمون افتاده!

اول بار که این طرح رو دیدم با دیدن چند تصویر اول فکر کردم کل کار محصول یه شبیه سازی خوب رایانه ‌ایه اما بعد متوجه شدم که نه انگار! این اثر فوق العاده جالب و هیجان انگیز ساخته شده.

کلبه ای سنتی با باغچه ای خودمونی که بر قامت یک بنای بی روح عصر جدید، مثل ستاره ای از آسمون افتاده باشه.
منظرسازی باغچه ی کلبه از خودش هم جذاب تره به نوعی!

 

‌مجموعه ای از کیک‌های غیرمعمول و عجیب که به جز یکی دوتاشون (که چندش آورن به نوعی) احتمالا دهان تون رو آب می ندازن حسابی! نوش جان... :)

پیش‌واز مبعث نورش...

 این پست یکی از ویژه‌ هاست! یکی از ترین های یانون دیزاین!

پروژه مارمالاد عبارته از یک ابتکار تکنولوژیکال! این استودیوی تبلیغاتی گرفتند و با نصب یک دوربین سرعت بالا بر روی یک بازوی رباتیک صنعتی و تنظیم ویژه‌ی حرکت اون به تصاویری بی نظیر در سرعت های بالا دست پیدا کردند که از فرط اعجاب باور نمی کنین این ها واقعی باشه!!!

به جز دوربین سرعت بالا که به طور ویژه لحظه هایی ناب رو از رفتار هستی برای ما ثبت می کنه، بازوی رباتیک با سرعت فوق العاده بالایی دوربین رو تغییر مکان می ده و ناظر اون رو متناسب با رخ‌داد مورد نظر نو به نو می کنه، اون چنان عجیب که گمان می کنین که محصول نتیجه‌ی سه بعدی سازی و رندرهای استودیوییه!

به دوستان جلوه های ویژه کار، دوستان سینمایی، دوستان گرافیکی، و کلا دوستان علاقه مند به وادی تصویر توصیه می کنم به هر صورت که شده -حتی اگر امکانات اینترنتی شون سخت اجازه می ده- این کلیپ رو ببینن.
فقط پیشاپیش عذر می خوام و توصیه می کنم نیمه دوم کلیپ رو بدون صدا ببینین. کمی نامتناسبه موسیقی متن نیمه دوم کلیپ... شرمنده