اگر دوران نهضت مدرن را دوران توجه به فضا در طراحی معماری و حاکمیت فضا بدانیم دوران معاصر را باید عصر طراحی رفتار در معماری دانست. شاید بهتر باشد بگوییم آنقدر تجربهی متفاوت کیفیتهای فضایی در سده اخیر و به طور جنونآمیزی رخ داده است که دیگر تجربههای فضایی ایستا جذابیت و ارضاکنندگی سابق را ندارند و طراحان برای آنکه بتوانند هنوز برای مخاطبان خود حرفی برای گفتن داشته باشند نیاز به طراحی رفتارها و بالعرض طراحی فضاهای سیال و در کنش دارند. برای همین است که شاید ۳۰ هزار لیتر آب در دقیقه را پمپاژ کنند تا از ارتفاعی حدودا بیستمتری در مقیاسی باورنکردنی به طور مداوم در هندسهای نزدیک به معماری و در ترکیبی با معماری یک بنای سالخورده صنعتی آبشار کنند تا شاید کیفیتی از یک فضای سیال و یک رفتار جاری متفاوت را به مخاطب خود عرضه کنند.
این اینستالیشن-معماری قدرتمند در حاشیهی یک نمایشگاه سه سالانه در آلمان و در مدت محدود در ترکیب با یک کارخانه قدیمی متروکه ساخته شده است و در زمان برگزاری فستیوال مردم عادی میتوانند به هر صورت که دلشان میخواهد از این اثر استفاده کنند... مناسب این روزهای گرم تابستان.