برخی چیزها بی اعتقادی رو فریاد می زنند.
می دونین وقتی چیزی ورای محسوس معنا نداشته باشه، عالم مجموعه‌ای از احتمالات هم ارزه و زندگی یعنی تبدیل و تحول از شانسی به شانسی....
این کاربرد کلمه ی شانس این طوریه که نمود کامل و بارز شرک در زندگی روزانه ماست .
به راستی در عالمی که قادری لطیف حتی از این پهلو به اون پهلو شدن و چرخش های  برگ‌های ریزان پائیزی رو در هوا در ید کنترل و قدرت خودش داره، چیزی ممکنه به "اتفاق" اتفاق بیافته؟

 

یه میزه و تعدادی منشور.  شما با قرارگیری درکنار منشورها و دست کشیدن روی تبلتی که در کنارش نصب شده و هدایت کل رو بر عهده داره، الگوی نورهای تابیده رو تغییر می دین و شکست های متعدد و حرکت های اعجاب آور لزران نور. تنها کاش به جای پروژکشن از منابع نور لیزری استفاده می کرد تا شکست هایی واقعی تر می داشت.
اگه سرعت اینترنت تون اجازه می ده حتما کلیپ کوتاه‌ش رو هم ببینین.

بلاخره یکی باید این کار رو می کرد؛ بازی معروفی در پی‌اس‌پی هست که براساس همین خطای دیدها عمل می کنه؛ بازی فلسفی‌ که درک شما از عالم رو به مخاطره می کشونه و بهتون نهیب می زنه به حس چندان اعتماد نکنین.
این گلدان دقیقا تجسم‌یافته ی یکی از المان‌های معروف در همون بازیه که در اون خطای دید منجر به درکی به کل متفاوت می شه.

خرق عادت ! یکی از مهم‌ترین جنبه‌هایی که هنر عصر اخیر رو معنا می بخشه، خرق‌عادته. این که آدم ها رو از عادت ها و علقه ها و روزمرگی هاشون بیرون بیاره و نهیب بزنه.
خرق عادت معاصر کوتاه و خفیف‌شده‌ی صفت "تذکر و بیرون آورنده از غفلت" عصر قبله؛ همون انتظاری که ما -به مثابه افرادی با جهان‌بینی دینی- از هنر داریم.

حقیقت اینه که با وجود این که بشر در "غفلت" از حقیقت غرق شده و به تمام خوابه اما به حکم جنبه هایی پایدار در وجودش (به عبارتی فطرت) باز هم نمی تونه راکد شدن و روزمرگی رو مطلوب ببینه؛ پس لاجرم به تذکرهایی خیلی سطحی در حد "خرق عادت" دست می زنه، شاید که برون رفتی حاصل بشه.