در آستانه‌ی هفته دفاع مقدس مجموعه‌ای را منتشر می‌کنیم که پیش‌تر هم‌زمان با عرضه مجموعه «جنگ، کار، تا پیروزی» به سفارش خانه طراحان انقلاب اسلامی توسط آتلیه سه‌درچهار طراحی شده بود و امسال نیز قرار است تا در هفته دفاع مقدس در فضای شهری منتشر شود.

مجموعه بیلبوردهای شهری «سرمایه ایرانی» با موضوع تمرکز بر سرمایه‌های معنوی ایرانی در مقابل سرمایه پولی کشور طراحی شده است. کارها اگرچه در ایده‌پردازی جمعی در آتلیه سه‌درچهار اتود و طراحی شده‌اند اما عمده کارگردانی و طراحی مجموعه توسط طراح خوش‌ذوف گرافیک, محمدرضا چیت‌ساز طراحی شده‌اند. چیت‌ساز در مجموعه سرمایه ایرانی با بهره‌گیری از گرافیک عمومی اسکناس‌های رایج ایرانی و تصاویر گراور آشنا از ظرفیت‌های معنوی ایران زمین به بیانی نو در اهمیت این سرمایه‌های معنوی دست پیدا کرده است. بیانی که با حفظ احترام این سرمایه‌های معنوی و عدم اشاره صریح به پول و سرمایه، به دلیل آشنایی کامل مردم ایران با هویت بصری اسکناس‌ها، به خوبی می‌تواند پیام خود را به مخاطب برساند. ناگفته نماند در طراحی گراورها که به صورت دستی و با دقت فراوان هم انجام شده‌است، صادق لطفی زاده کمک‌های شایانی کرده است.

سرمایه های معنوی ایران‌زمین را نباید دست کم گرفت....

سرمایه ما ایرانیان تنها پول نفت‌مان نیست. 

راستی سایت خانه طراحان نیز افتتاح شد که در کنار انتشار فعال و پویا آثار متفاوتی در زمینه گرافیک انقلاب اسلامی محل مناسبی برای ارتباط هنرمندان و طراحان جوان با خانه طراحان انقلاب اسلامی می‌باشد. به امید آینده‌ای درخشان .....

معمار بنگلادشی، کاشف محبوب، با طراحی هزارتویی آجری به عنوان پلان و ترکیب طاق‌های آجری و خالی‌های حیاط‌های آجری، ساختمان آجری مرکز خیریه دوستی را ساخته است. همه چیز از آجر و در هم‌نشینی دل‌نشینی با طببیعت و آسمان و بوم.... حتما می‌دانید که آجر و خاک تقریبا در معماری تمام مناطق دنیا نقش به سزایی دارند و حتی در اروپای قرون گذشته نیز ساخت معماری با آجر بسیار متداول بوده است. اگرچه هرچه به مناطق گرم‌سیرتر می‌رویم شیوع کاربرد این مصالح دوست‌داشتی هم بیش‌تر می‌شود.

شاید این فکر کمی خام به نظر برسد اما به زعم من در معماری امروز، کاربرد خوب آجر یعنی کاربرد متناسب و با دقت آن به تتهایی می‌تواند هویت لازم برای شکل گرفتن یک ساخت معماری مناسب را فراهم کند. ساختی که در عین تناسب با برخی مولفه‌های روحی روانی مصرف کننده‌ها، مورد توجه رسانه‌های معماری نیز قرار گیرد.

حتما تصاویر متعددی با تکنیک سرعت بالا دیده اید که لحظه‌ای منجمدشده از زمان هستند و گاهی دربردارنده واقعیاتی که کم‌تر به چشم می‌آیند. اما در مجموعه عکاسی‌های آلبرتو سوسو از حرکت سریع قطرات رنگ تفاوتی عجیب وجود دارد. او با انتخاب مایعی رنگ با گران‌روی بیش‌تر از معمول مایعات و تداخل اتفاقی قطرات مایع به فرم‌های بدیعی در واحد کوچکی از زمان دست پیدا می‌کنند که مانند مجسمه‌هایی انتزاعی و پرداخت شده خودنمایی می‌کنند.

طراح این راحتی با استفاده از نواری یک تکه -مثل یک نوار موبیوس باز شده- طرحی خالص ارائه داده است که راحتی و امکان مطالعه را در خود دارد. یک کاربرد هوش‌مندانه فرم که به صرفه‌جویی در اتصالات و ساخت می‌انجامد و هویتی متفاوت را برای طرح در خود دارد. شاید اصلا این‌طور بیش‌تر تحریک بشویم که دقایقی را با کتاب و مطالعه سر کنیم.

توجه به خطوط بصری شهری در منظری که از شهر آینده تمدنی خودمان تصور می‌کنیم خیلی مهم به نظر می‌رسد. از انتخاب‌های کوچک در فضای طراحی شهری نظیر یک نمای ساختمانی تا انتخاب‌های بزرگی نظیر طراحی زیرساخت‌های حمل و نقل شهری نظیر پل‌ها و اتوبان‌ها و ... همه و همه شبکه‌هایی از خطوط بصری را بر منظر شهر اضافه می‌کنند که در صورت نادیده‌گرفتن این مهم به اغتشاشی غیرقابل تحمل -نزدیک به چیزی که امروز در شهرهای بزرگ‌مان تجربه می‌کنیم- منجر می‌شود.

پاول بندوا عکاس معماری با توجه به این الگوهای منظر شهری -البته به گونه‌های مینیمالیستی آن- در تصاویرش سعی در جلب نظر مخاطب به اهمیت این خطوط در منظر شهری دارد.

ممکن است حتی برخی از حرکت این هنرمند در قراردادن بدن‌هایی خوابیده در زیر فرش‌‌های شرقی خوش‌شان نیاید اما تنوع و جذابیت طرح‌های فرش ارائه شده ما را ناگزیر از انتشار این پست می‌کند. حتی به درستی نمی‌توان قضاوت روشنی از انگیزه‌ی نقاشی بدن‌هایی پنهان در زیر الگوهای فرش شرقی داشت و به جز پاره‌ای احتمالات بدگمان، شاید سودای فرم‌پردازی متفاوت و البته نه‌چندان موفق تنها توجیه چنین طراحی‌هایی باشد.

اما در نقاشی‌های آنتونیو سانتین، طرح‌ فرش‌هایی شرقی را می‌بینیم که بی‌اندازه زیبا و حتی از نمونه‌های فرش‌های واقعی هم پرجذبه‌تر هستند. آنتونیو با کاربرد رنگ روغن و آکریلیک بر روی بوم‌هایی بزرگ -گاهی در ابعاد واقعی یک فرش- فرش‌هایی بسیار واقع‌گرایانه‌ و زیبا ترسیم می‌کند که البته به نحو ناجوری انگار توده‌ی بدنی انسانی را در زیر خود پنهان کرده‌اند.... شاید کنایه به حذف توجه به فیگور انسانی در هنر شرق و جای‌گزینی هنر انتزاعی نگاره‌های شرقی. 

اطلاعیه شماره دوم مسابقه یانون‌دیزاین / ایران یک روز آفتابی. دوستانی که ثبت‌نام کرده‌اند و کسانی که قصد شرکت در مسابقه را دارند حتما مطالعه نمایند:

حتما شنیده‌اید که در بیان بدبینی و خوش‌بینی و پیش‌باورهای ذهنی افراد از تعبیر عینک به چشم زدن و دنیا را به رنگی خاص مشاهده کردن استفاده می‌کنند. یا مثلا شاید تجربه زدن عینکی دودی یا رنگی به چشم داشته باشید. دیدن جهان پیرامون به رنگی تشدید‌یافته خارج از رنگ واقعیت محسوس، به طور جدی بر احساس ما نسبت به محیط پیرامون موثر است. رنگ‌ها با خودشان حال و هوا و حس و حتی گاهی مفاهیمی ذهنی به همراه دارند. دیدن آسمانی سرخ با دیدن آسمان آبی پرکنتراست دو احساس مختلف را نسبت به طبیعت در ما ایجاد می‌کند.

این تفاوت در شناخت، دست‌مایه ایده‌ای جالب در طراحی یک فضای شهری آیکونیک در دانمارک شده است. اولفور الیاسون با طراحی راه‌رویی دایره‌ای با محیط یک و نیم کیلومتر که جداره‌های آن هر صد و پنجاه‌‌ متر یک بار با رنگی خاص شیشه‌ شده‌اند، تجربه‌ی درکی پانوراما و ۳۶۰ درجه از شهر اما در رنگ‌های متفاوت و حال و هوای مختلف به شهروندان داده است.

شما در رینگی در بالای یک ساختمان بلند به راحتی می‌توانید تمام پهنه‌ی شهر را ببینید اما هر سکانس از افق شهری با یک رنگ خاص دیده می‌شود و تبدیل رنگ‌ها به هم نیز با روشی پیوسته و بدون اختلاف فاحش رنگی طراحی شده است.