وبلاگ رسمی استودیو پنج‌اوهفت اعلام کرد:

جلسه دوازدهم حلقه هنر هفته بعد چهارشنبه ششم دی‌ماه، با محوریت کتاب چهارم از تاریخ معماری مدرن لئوناردو بنه ولو برگزار می‌شود. از علاقه‌مندان دعوت به عمل‌ می‌آید تا در خوانش تحلیلی تاریخ معماری مدرن شرکت نمایند.

این جلسه چهارمین جلسه از سری دوم حلقه‌های هنر می‌باشد که در آن به مباحثه و حاشیه‌زنی به مجموعه پنج‌جلدی تاریخ معماری مدرن لئوناردو بنه ولو می‌پردازیم.

زمان : چهارشنبه 6 دی‌ماه 1391

مکان : دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر و معماری، طبقه هم‌کف، آتلیه معماری منظر

علاقه‌مندان می‌توانند توضیح مربوط به سری دوم حلقه‌های هنر را در این‌جا+ و توضیح مربوط به سلسله جلسات حلقه هنر را دراین‌جا+ بخوانند.

"پیتر و گرگ"  انیمیشن کوتاهی به کارگردانی "سوزی تمپلتون"  می‌باشد که با ترکیب تکنیک استاپ موشن و تکنیک‌های مدرن سینمایی کار شده. این انیمیشن براساس داستانی قدیمی از داستان‌های کودکان روس هست. طراحی فضا ، شخصیت پردازی خوب ، اجرای بسیار عالی حرکات به خصوص چهره و داستان با کشش و راز آلود باعث ایجاد اثری زنده و جذاب شده.  فضای انیمیشن دوران بعد از جنگ جهانی دوم اروپای شرقی رو تداعی می‌کنه. این اثر در سال 2008 توانست جایزه اسکار بهترین انیمیشن کوتاه و چندین جایزه دیگر را از آن خود کنه.

یادتونه فراخوان کارگاه عاشورایی طراحی پوستر با عنوان بی‌سوار رو در یانون‌دیزاین داشتیم؟

هیئت محبین اهل بیت (ع) دانشجویان و فارغ التحصیلان هنر با همکاری دانشگاه سوره اون کارگاه رو زیر نظر مجید کاشانی برگزار کردند و حالا نمایشگاهی از آثار خلق شده در اون کارگاه گذاشتند که می تونین برین و تا ماه صفر تمام نشده دقایقی روضه برای چشم‌هاتون بخونین.

مکان: خیابان آزادی، بین خوش و آذربایجان، نبش کوچه کام‌یاران، دانش‌گاه سوره، نگارخانه آیه

زمان: شنبه 2 دی ماه الی 14 دی ماه (بازدید همه روزه از ساعت 9 صبح الی 5 بعد از ظهر)

راستی در این نمایشگاه آثار اعظم اکبرپور، منصوره پزشک زاده، محمدرضا حافظی، حمیده حسین‌علی زاده، محمد حمامی، مرتضی فرح‌ناک، حمید قربان‌پور، سینا رعیت‌دوست، صالح سخن‌دان، حدیثه عباسی، مریم لک، محمود محمودی قیداری، حسین محمدی وحیدی، سیده فاطمه مرتضایی، حسین یوزباشی و رحیمه هم‌رنگ به نمایش دراومده.

چندین ساله که می‌گن امروز یعنی 21 دسامبر 2012 پایان دوران و دنیاست :) و خب برای کسایی که رسانه‌ها رو در دنیای امروز رصد می‌کنن بدیهیه که این بازی‌ها هدف‌مند و به غرض خاصی تدوین می‌شه. سوای سودها و کلاشی‌ها که این وسط به بهانه‌هایی این چنین نصیب برخی می‌شه، مدیریت جامع دنیای نوین هم یقینا سود و منفعت خودش رو در این بازی‌ها لحاظ می‌کنه.

حالا بگذارین از کنار این حادثه ما هم با هم چیزی ببینیم. گویا این پیش‌گویی یکی از منابع خودش رو در تقویم سنتی مایاها جست‌جو می‌کنه. تقویم‌های باستان گاهی اون‌قدر برای ما ناشناخته هستند که هر تصویر و نماد و نشان و خطی رو در اون‌ها به عنوان پیامی ناشناخته قلم‌داد می کنیم. و شاید هم واقعا چنین باشه

اما تقویم‌های دنیای جدید این طور نیستند و غالبا تنها نشان‌دهنده‌ی روز و ماه و سال و مناسبت ها هستند. در سال‌های اخیر هم اگرچه در حاشیه تقویم‌ها با محتواهایی ادبی حکمی و علمی روبه‌رو هستیم اما باز هم خود تقویم حرفی بیش‌از سال و ماه و روز برای آدم نداره.

برای همینه که تقویم‌های این پست لازمه دیده بشن. تقویم هایی که در کنار همون سال و ماه و روز حرفی و نکته‌ای و گاهی حتی تذکری عمیق به گذر عمر دارند. و دارای پیام‌های نهفته ای هستند که از این منظر با تقویم‌های باستان همانندی دارند

چه کسی باور می‌کنه پابلو پیکاسو در 1949 یعنی در زمانی که ره‌یافت‌های جریان مدرن در هنرهای تجسمی داشت دیگه تثبیت می‌شد، نوآوری ای رو به کار برده که هنوز هم که هنوزه برای هنرمندها نوآوری به حساب میاد!!؟ به شخصه تا قبل از دیدن این تصاویر عجیب از پیکاسو فکر می‌کردم نقاشی با نور از جمله دستاوردهای سال‌های اخیره هنرمندهاست که در نتیجه شکوفایی و همه‌گیر شدن تکنولوژی های وابسته به نور به ظهور رسیده.

دو چیز در آثار نقاشی نور پیکاسو جالب توجهه. یک این که دوستی پیکاسو با یک رفیق عکاس (جان میلی) در اون سال‌ها منجر به چنین تجربه‌هایی شده. و دوم این که تصویرهایی که پیکاسو طرح نور زده دارای هویت‌هایی مشابه با آثار نقاشی او هستند. یعنی به دست آوردن ابزاری نو و تحت تاثیر اون قرارگرفتن پیکاسو رو از نگاه هنرمندانه ش دور نکرده!

عکاسی از ذرات رنگی پاشیده شده.

سودای به دست آوردن فرم‌های بدیع‌ و یکتا، عکاس‌ها رو به تجربه‌هایی این چنین وا می داره که البته در اون‌ها انتخاب رنگ و نحوه‌ی نورپردازی و آنی که تصویر برداشته می‌شه دست‌رنج خود جناب عکاسه و ما بقی اتفاق !

17 سال دیکتاتوری پینوشه در شیلی با کشته شدن هزاران جوان و انقلابی و مصلح همراهه و حالا که سال‌ها گذشته و حتی پینوشه دادگاهی شده، یاد کشته‌گان اون سال‌های خفقان چه طور باید برای نسل امروز شیلی زنده بشه؟ این انگیزه به خلق چنین اینستالیشن هوش‌مندانه‌ای از سوی آلفردو جار می‌شه.

اثر در جنب موزه یادمان حقوق بشر شهر سانتیاگوی شیلی نصب شده. در تاریکی مطلق به تالاری هدایت می‌شین و بعد در طول 90 ثانیه شبکه‌ای از هزاران نقطه سفید که به صورت دوربر پرتره کشته‌شدگان اون سال‌ها طراحی شدند، در مقابل چشمان شما شکل می‌گیره. و بعد خاموش می‌شه. تنظیم زمان‌ها به گونه‌ایه که وقتی از محیط به فضای بیرون می‌رین، در مقابل چشم خودتون و به صورت ذهنی تصویر دوربر پرتره کشته‌شدگان حک می‌شه و تا دقایقی هم بر روی اون‌چه مشاهده می‌کنین اثر این تصاویر باقی می‌مونه. این یعنی یک نوع یادآوری. یک نو تجدید خاطره؛ حتی برای نسلی که اون دوران رو ندیده.....

می‌دونین ایران بزرگ‌ترین قربانی تروریسم در جهانه؟ با بیش از 17 هزار کشته و شهید ترور....

چند کار و با چه کیفیتی برای این ظلم بزرگ انجام دادیم؟

جیپ هین، هنرمند دانمارکی با اعمال تغییرهایی هدف‌مند در شکل سنتی تعدادی نیم‌کت -با حفظ رنگ و بافت یکسان در اون‌ها- در حاشیه یک نمایش‌گاه، تونسته به نوعی تعامل جدید با مخاطب دست پیدا کنه.

در برخی موارد مردم سعی کردند از نیم‌کت‌های هین استفاده کنن و به زور هم شده خودشون رو روش جا بدن و در خیلی موارد هم در برخورد با اون‌ها، به فکر افتادند و لحظه‌ای ایستادن و بعد به سراغ بعدی رفتن. روبه‌رو کردن با غیرمنتظره‌ها و غیرمعمول‌ها یکی از مرسوم‌ترین روش‌هاییه که هنرمندا برای رابطه برقرارکردن با مخاطب‌شون در سال‌های اخیر به کار می‌گیرن.

به نظرتون چرا؟ آیا چون اون قدر بشر در تجربیات‌ش چیزهای گوناگون رو تجربه کرده و مذاق‌ش چنان شکل گرفته که دیگه با فرم‌های معمول احساساتش برانگیخته نمی شه!؟ دنیا برای بشر روزمره و عادی شده؟

ساخت هر ساله یک غرفه ی تحقیقاتی در گروه Computational Design دانشگاه اشتوتگارت آلمان دیگه مثل این که تبدیل به یک سنت شده. این حرکت از سال 2010 شروع شد و سه سال متمادی هست که دانشجویان به سرپرستی اساتید دانشگاه و با بهره گیری از صنعت و فن آوری پیشرفته‌ی آلمان به طراحی و ساخت دیجیتال مشغول می‌شوند. 

این پست رو انتخاب کردم به دو دلیل:

اول این که طراحی و ساخت غرفه بر اساس روی‌کرد Biomimetic به کمک یک روبات هوشمند با بافت تارهای فیبر کربن و شیشه شکل گرفته است.(Biomimetic: یعنی یادگرفتن و تقلید از فرم‌ها، مدل‌ها، فرآیندها و سیستم‌های طبیعت برای طراحی و ساخت و جواب دادن به مسائل انسانی. برخلاف نگاه مدرن در معماری که فقط فرم رو از طبیعت کپی می‌کرد، در این روی‌کرد فرایند زایش فرم در طبیعت مورد توجه و تقلید قرار می‌گیرد)

دوم ، به نظرم وجود یک مدیریت متخصص و با انگیزه در یک مرکز دانشگاهی باعث خیلی از حرکت‌ها و جریان‌های پایدار در محیط علمی می‌شه؛ مثل جناب Achim Menges در اینستیتوی Computational Design دانشگاه اشتوتگارت. شاید باورکردنی نباشه که این اینستیتو با این همه خروجی علمی-تحقیقاتی فقط 5 ساله تاسیس شده!

ما چه قدر از این پنج سال ها رو هدر دادیم؟