جداره‌های شفاف کلیسای تورن‌کورن، در کنار سازه‌ی چوبی و ابعاد کوچک آن، توانست خود را در امتداد درختان جنگل جای دهد و مرز دقیقی را میان کلیسا و طبیعت پیرامون ایجاد نکند. این ویژه‌گی‌ها تورن‌کورن را به مکانی محبوب برای بازدیدکننده‌ها تبدیل کرد و تاکنون جوایز فراوانی را در عرصه‌ی معماری نصیب آن کرده است. تورن‌کورن اگرچه با ۱۵ متر ارتفاع به صورت کلی شبیه به سایر کلیساهاست، اما فضای داخلی آن تفاوت آشکاری با کلیساهای شلوغ معمول دارد و ابعاد آن انسانی‌تر شده است. این ویژه‌گی که شاید به سبب محدودیت سازه‌ای و اصرار بر استفاده از چوب‌های کوچک قابل حمل توسط سازنده‌گان ایجاد شده است، فضای داخلی آن را دوست‌داشتنی‌تر کرده و شاید علت مهمی برای محبوبیت آن به حساب بیاید.

این بار ﻣﻰخواهم شما را شگفتﺰده کنم؛ با بیان یک راز. ﻣﻰخواهم چگونگی به پرواز درآوردن یک سنگ را نشان‌تان بدهم. تعجب نکنید. یک دانشمند کارکشته این راز را برایم فاش کرد. و من به رایگان در اختیار شما ﻣﻰگذارم. باشد که قدر بدانید.

تنها پرندهﻫﺎ نیستند که پرواز ﻣﻰکنند. سنگﻫﺎ هم بال دارند. برای بیرون کشیدن بالﻫﺎی یک سنگ باید ابتدا او را از آغوش مادرش، زمین، جدا کنید. پس از آن، سنگ در دستان شما قرار ﻣﻲگیرد. حال به بالا نگاه کنید. با وارد کردن نیرویی به دست خود، سنگ را به سمت آسمان پرتاب کنید. در کمال شگفتی مشاهده خواهید کرد که سنگ بالا ﻣﻰرود! توجه کنید! سنگ به سمت بالا حرکت ﻣﻲکند!

نگذارید مشاهدهﻯ یک سنگ در حال پرواز، این حقیقت را از یادتان ببرد، که سنگﻫﺎ پس از اندکی پرواز خسته ﻣﻰشوند؛ ﺁن وقت بال ﻣﻰبندند، تا سقوط کنند؛ و وقتی سقوط کنند، چنان اشتیاقی برای بازگشت به آغوش مادرشان دارند، که برایشان مهم نیست، چه چیزی سر راه‌شان قرار دارد؛ حتی اگر آن چیز، سر نازنین شما باشد.

لورنس پدر ۵ فرزند است و از داشتن این تعداد فرزند لذت می‌برد. این ارتباط عاطفی موجب شده که این هنرمند آمریکایی کوچک‌ترین فرزندش را دست‌مایه‌ی یک مجموعه‌ی عکاسی قرار دهد. سندروم هجده ماهه‌گی نام مجموعه عکسی است که پسر لورنس در آن‌ها به پرواز درآمده و در همین حالت خانواده‌ی خود را هم‌راهی می‌کند! شاید بازی‌گوشی فراوان کودکان در این سنین پدر را بر آن داشته تا با  اغراق در احوالات کودک، او را از یک انسان به پرنده تبدیل کند!

شاید بد نباشد برای بچه‌ها تصاویری غیر معمول از خودشان ایجاد کنیم تا به مقایسه وادار شوند. مثلا به این فکر کنند که اگر جاذبه نبود زندگی چه طور می‌شد؟ یا اگر بدن ما به شکل دیگری آفریده شده بود چه مشکلاتی در زمین داشتیم. شاید این طور به‌تر به حکمت خلقت و هدف‌مندی آن پی ببرند.

یک بورد الکترونیکی کوچک + تعدادی اتصال سوسماری + یک کابل یو. اس. بی + یک کامپوتر + دو موجود از دنیای پیرامون (با اندکی رسانایی الکتریکی) = مِیکی مِیکی. میکی میکی یکی از آثار هنری عصر ما است. برای استفاده از میکی میکی باید دو چیز مختلف را از محیط پیرامون‌تان انتخاب کنید. تنها شرطی که برای این انتخاب وجود دارد، این است که آن دو چیز رسانایی الکتریکی اندکی داشته باشند؛ مثلا خودتان و یک موز! بعد آن دو چیز را با اتصال سوسماری به بورد میکی میکی و بورد میکی میکی را هم با یک کابل یو. اس. بی به کامپیوتر  وصل کنید. حال کافی است همان طور که با انگشت‌تان دکمه‌ﻯ کیبورد را فشار ﻣﻰدهید، موز را لمس کنید،  شما به کامپیوتر وصل شدهﺍید و میکی میکی  ضربهﺍی را که به موز وارد ﻣﻰکنید، به صورت یک پیام به کامپیوتر ﻣﻰفرستد. این پیام برای کامپیوتر دقیقا مانند پیامی است که در اثر فشردن دگمهﻯ کیبورد یا ماوس دریافت ﻣﻰکند. به این ترتیب شما موز را تبدیل به کیبورد کردهﺍید! این کار را ﻣﻰتوان با هر موجود دیگری انجام داد!

نکتهﻯ جالب توجه در مورد این ایده،  فکرها، دغدغهﻫﺎ و فرهنگی است که آن را شکل داده، و جی سیلور یکی از مخترعان میکی میکی از آنﻫﺎ صحبت ﻣﻰکند؛ مثلا اندیشهﻯ constructivism، و نگاه به دنیا به عنوان یک construction kit. یا تاثیرپذیری از فرهنگ maker culture و جنبش maker movement.

بسیاری از نقاشی دیواری‌‌هایی که در شهر تهران می‌بینید اثر مهدی قدیان‌لوست که نقاشی‌های فراواقعی یا سوررئال می‌کشد. نقاشی‌های دیواری در روندی که پس از انقلاب طی کرده‌اند،‌ از تصاویر واقعی شخصیت‌های مهم، به سمت تصاویر انتزاعی در سال‌های اخیر تغییر ماهیت داده‌اند. این عامل مهم به علاوه‌ی خلاقیت و تفاوت موجود در کارهای قدیان‌لو باعث بیش‌تر دیده شدن نقاشی‌های او شده است. تصاویری که در این پست می‌بینید،‌ مجموعه‌ای است به نام «ادراک» که به تازه‌گی در گالری هاوارد گریفین لندن به نمایش درآمده‌اند. هنرمند در غالب آثار فضایی آرام، خالص، با رنگ‌هایی سرد را به تصویر کشیده است. ترکیب شدن شخصیت‌های انسانی در ترکیب با احجام خالص اقلیدسی، به دور از هر خیابان و فضاهای آشنا برای انسان، تصاویری انتزاعی را آفریده است. استفاده از این اشکال و احجام اما در خود حال و هوای شهر را دارد که شاید تحت تاثیر کارهای سال‌های اخیر هنرمند بر دیواره های شهری باشد. 

سوای چیزی که خود هنرمند از آثارش می‌گوید یا ما برداشت می‌کنیم، نظر رسانه‌های کشور میزبان نیز درمورد این مجموعه جالب توجه است. بعضی از آن‌ها از جمله سایت گالری، اصرار زیادی دارند که تلاش قدیان‌لو را، بیانی انتزاعی از خلسه‌گون و نزار بودن شرایط اجتماعی و سیاسی ایران بدانند. نگاهی که به لطف دروغ‌گویی این رسانه‌ها، مخاطبان غربی از راه دور به ایران پیدا کرده‌اند.