شناخت؛ تمام چیزی‌ست که نیاز دارم تا ازین چگالی، از این سنگینی، از این حجاب‌ها که نمی‌گذارد واقعیت را ببینم رها شوم.... و یک شب قدرت را گذاشته بودی برای همین شرف شناخت؛ که سرسری گذراندمش.

و یک صحرای عرفه‌ات را....

چشم امید خیلی‌ها به عرفه‌ است و چشم امید عرفه به اندکی...... التماس دعا

یکی از بحث‌های مهمی که در فلسفه‌ی هنر شکل می‌گیرد تعریف هنر و تمییز کار هنری از کارهای دیگر است. مدت‌هاست که موضوعات مهمی در این بین مورد اختلاف آرا و افکار است که یکی از آن‌ها خوش‌نویسی است. خطاطی یا خوش‌نویسی که به شیوه‌ی سنتیِ خود که از قواعد و اصول مشخصی پی‌روی می‌کند و حتی کاملا قابل آموزش دادن هم هست، به عقیده‌ی برخی در دایره‌ی کارهای هنری نمی‌گنجد. کسانی که جان‌مایه‌ی هنر را خلاقیت و ابداع فرض می‌کنند چنین حرفی را در مقابل کسانی می‌زنند که تعریف هنر را محکم و خوب ساختن و ایجاد کردن می‌دانند...

اما ال‌سید هنرمند تونسی، توانسته به کمک همین اصول خط نویسی و ترکیب بندی گرافیکی آن‌ها بر روی دیوار کوچه و خیابان، تابلوهای نقاشی-خط گونه‌ی زیبایی را بیافریند که رنگ‌های متنوع آن بر روی دیوارهای بی رنگ شهر توجه عابرین را به خود جلب می‌کند. او کارهایی را که معمولا نمونه‌اش را بر روی بوم می‌دیدم در ابعاد بسیار بزرگ و بر روی ساخت‌مان‌های بلند اجرا می‌کند. شاید آثار ال‌سید را بتوان نوعی گرافیتی اسلامی دانست...!

معماران استودیو JSa در طراحی داخلی این فضای اداری که بازسازی یک ملک قدیمی‌ در مکزیک است با افزودن یک پل حرکتی و تاکید بر فضای حیاط داخل مجموعه به عنوان نشیمنی عمومی و نورگیری برای فضاها با استفاده از پانل‌های متحرک وسیع، از یک فضای اداری ساکن، به مجموعه‌ای پویا دست پیدا کرده‌اند که می‌تواند خستگی‌ها و دل‌زدگی ناشی از یک فعالیت روزانه تکراری را تعدیل کند.

عموم فضاها با آن‌که روشن هستند با استفاده از رنگ‌هایی با غلظت رنگی بالا رنگ‌زده شده‌اند و یا لااقل شاخص شده‌اند که تجربه فضایی گوناگون را برای کارمندان به هم‌راه دارد.

این روزها شبکه های اجتماعی، فضایی در دست‌رس و سهل الوصول برای همه‌ی انسان‌هاست، تا محتوای خود را به اختیار و سلیقه‌ی خودشان برای دیگران نمایش دهند. شاید پیش‌تر برای دیده شدن هر فرد یا هنرمندی نیاز به رسانه‌‌هایی خاص و محدود بود که راه یافتن به آن برای همه کس مقدور نبود. اما ام‌روز رسانه‌های فردمحور مجازی شبیه اینستاگرام این فرصت را در اختیار افراد می‌گذارد تا بدون دغدغه‌ی رد یا پذیرش توسط فرد بالادستی به خلق اثر دست بزنند. اتفاقا بسیار هم می‌بنیم که همین آثار ساده که بدون زحمت فراوان و به اصطلاح دلی تولید می‌شوند، از سوی مخاطبان هم با استقبال خوبی رو به رو می‌شود..

یکی از این افراد هانا اصلانی است که از روی ذوق و علاقه‌ی شخصی شروع به ساخت مجسمه‌های خمیری کرده است. او، به گفته‌ی خودش انسان‌های اطراف‌ش را در چهره‌هایی خمیری به تصویر می‌کشد و برای هر کدام داستانی متصور می‌شود. اصلانی سبکی خاص  و ایرانی را در خلق کارکترهایش دارد که وجه ممیز و امضای کار او تلقی می‌شود. فارغ از نگاه‌های غیرهنری که ممکن است در کارهای اصلانی بی‌تاثیر نباشند و آینده هنری او را نیز تغییر دهند، می‌توان گفت عروسک‌های خمیری این جوان تجربی‌خوان. به دلیل ادبیات منحصر به فردشان، از آینده هنری درخشانی برخوردار خواهند بود.