کلاوس پیشلر در بازدید از موزه تاریخ حیات وحش وین در زیرزمین اون یک مجموعه نمایش‌گاهی از اجساد تاکسیدرمی شده‌ی حیوانات پیدا می‌کنه که برای نمایش آماده شده اند. چینش این اجساد به گونه‌ای انجام شده که روایات و داستان‌هایی جدید از این حیوانات به ذهن متبادر می‌شه و بسیار ترکیب‌ها بیان قوی و نویی دارند.

با کوسه ای مواجه می‌شیم که در پیچ راهرو انگار گم‌شده و سرگردونه. روباهی که طمع آهویی مغرور رو کرده. خرسی که منتظر آسانسوره..... راسوهایی خودشیفته که خودشون رو تو آینه نگاه می‌کنن. به نظرم نگاه حاکم بر این چیدمان‌ها می‌تونه الگویی برای موزه‌های حیات وحش معمول هم باشه. چه اشکال داره در کنار بیان ویژگی‌های کالبدی حیوان‌ها داستان‌هایی جدید از روابط‌ اون‌ها به مخاطب عرضه بشه  و یک جورایی رابطه مخاطب با این حیوانات هم معنی دار تر بشه....

با دیدن این کار که به عنوان یک مجسمه در نمایشگاه هنر در سنگاپور ارائه شده یاد داستان‌های اساطیری افتادم که صحبت از باربری زمین و آسمان بر شانه‌های یک حیوانی موجودی چیزی دارند. در این کار آدمی اون حیوان رو بر دوش خودش گذاشته!‌ :) آدمی که بار آفرینش رو بر دوش قرار بود بکشه زیر بار طبیعت وحشی داره سعی می‌کنه دووم بیاره...

نام اثر هم عجیبه. پانتیتیک به معنای اسفار اربعه مصطلح یا به تعبیری دیگه پنج‌سفر کهن تورات... چرا؟

در ادامه اتودهایی که قبلا در یانون‌دیزاین در مورد باطری دیده بودیم نظیر :

USB Drive Has Another Electrifying Side

AtoDBattery : Never Get The Size Wrong

Winding Power

Multifunctional Is The Key Word Today

Crank Up Battery

The Power Play Continues

این اتود هم لازمه دیده بشه!

نمی دونم چرا طراحا این قدر علاقه به طراحی نوآورانه باطری دارند؟

صورت مساله‌های ساده‌ای در معماری هست که می‌تونه جواب های ساده اما متفاوت و با هویت مستقل خودش رو داشته باشه. یکی از این گونه صورت‌ مساله‌ها طراحی آلاچیقه. چیزی که در بسیاری از پارک‌های عمومی شهرهای ما هم هر روز ساخته می‌شه. گاهی برای هویت‌سازی این گونه‌ها به برخی عناصر الحاقی یا فرم‌پردازی‌های هرزه متوسل می‌شن. در حالی که با اعتماد به هندسه و نوآوری در عین وفاداری به هندسه‌ و تنها با کاربرد درست متریال‌های با کیفیت‌های متفاوت می شه به سازه‌های و فضاهایی نوآورانه و دارای شخصیت ویژه رسید.

به آلاچیق زیر نگاه کنید

بعد از دیدن نمای گرافیکی اجرا شده در موزه هنرهای معاصر واتاری در یانون‌دیزاین، موضوع گرافیک و رابطه‌ی اون با معماری برام جالب شد و کمی جست‌وجو کردم. این پست ۱۳ ترکیب جالب میون معماری و گرافیکه که در اون با نگاه گرافیک به معماری نگاه شده.

چیزی که در نمای موزه هنرهای معاصر واتاری دیدیم متفاوت از این گونه کارهاست و حضور مستقیم عناصر گرافیکی در معماریه اما در این کارها هم با غلبه نگاه گرافیکی بر نگاه معمارانه مواجهیم و نوعی برخورد تزئیناتی گرافیکی با معماری. امری که در نقطه‌ی نهایت خودش به طراحی نمایی مثل نمای واتاری می رسه.

دنیای ماده عالم تزاحماته. تزاحم میان بدن‌ها، طلب‌ها، آمال و آرزوها، افکار و عقاید.... خلاصه در این نشئه خاکی بنا بر تزاحمه. اون‌ها که دیده بینا دارند در پس همین تزاحم‌ها هم زیبایی وحدت عالم و وجود لایزال جاری در ذرات عالم، دست قدرت خدایی رو می بینن و اون ها که کورند اتفاقا در همین تزاحمات غرق می‌شن و به همین چالش‌ها تن می‌دن.....

فردایی که یقینا هست، اون‌ها که وحدت غیب رو نظر داشتند در شادمانه وحدت تا بی‌نهایت سیر می‌کنند و اون‌ها که به چالش‌های تزاحمات ماده تن دادند و در اون متوقف شدند یک عمر در جهنم تزاحمات ماده یعنی همون که خودشون انتخاب کردند باقی خواهند موند....

حتی نیاز نیست دیده الاهی داشته باشی تا در تزاحمات عالم زیبایی ببینی! حتی دیدی سطحی اما هنرمندانه چالش‌های میان عناصر و ارکان ماده رو می‌کاوه و زیبایی پنهان اون ها رو بیرون می‌کشه، هرچند عاقلان می دونن که همین بیرون کشیدن های هنرمندانه هم اغلب از سر غرق شدن در عالم ماده ست نه خیالی روحانی که از کالبد فراتر بره....

لی هونگ‌بو با ساخت مجسمه‌هایی از توده‌هایی متشکل از هزاران لایه کاغذ بر روی هم این روزها اکثر سایت‌های طراحی دنیا رو متوجه خودش کرده.

این مجسمه‌ها به علت قابلیت لغزیدن صفحات روی هم به مجسمه‌هایی انعطاف پذیر با قابلیت تغییر شکل‌های مهیج تبدیل شدند و از این منظر یک نوآوری جدی به حساب میان؛ اگرچه قبل از این ها هم حتی در اسباب بازی‌های کودکانه نظیر این رفتارها دیده می‌شد.

پیچیدگی کار هونگ‌بو در اینه که با وجود ساخت مجسمه‌هایی واقع‌گرا و فیگوراتیو (نه انتزاعی و هندسی) تونسته رابطه‌ی بین لایه‌های کاغذی رو به نحو حفظ کنه که کل توده پیوسته باشه. مشابه تزئینات آویزی کاغذی اما این بار با هزاران لایه کاغذ اون هم به اشکال پیچیده و غیرهندسی. و البته حتما کمک رایانه در خلق چنین احجامی غیرقابل اغماضه. 

پوستر فستیوال سیاسی اسکار هشتاد و پنجم حال و هوایی غریب و متفاوت و البته برای اهالی فیلم و سینما جذاب داره.

در این پوستر اولی موس با ایجاد شبکه‌ای هشتاد و چهارتایی از جایزه اسکار با تغییر شکل هر کدوم از این جوایز به شکل شاخص‌ترین ویژگی تصویری فیلم برنده اون‌سال به نوعی تقویم و تاریخ‌چه اسکار رو در یک پرده پیش چشم میاره.... ایده  و اجرایی جالب.

با اون که می‌دونم به نحس (در مقابل یمن) سیاست‌های جاهلانه صداوسیمای ایران، اکثر شما اسکار رو می‌شناسین اما برای اون‌ها که با اسکار آشنایی ندارند باید بگم جشن‌واره اسکار یک سالانه‌ی سینمایی در امریکاست که بر مبنای اعتقادات و جنجال های سیاسی فیلم‌هایی رو هر ساله از وجوه مختلف منتخب می‌کنه. این جشن‌واره در سال قبل در حرکتی احمقانه صرفا به خاطر جنجال‌هایی که پیرامون یک فیلم ایرانی رخ‌داده بود در بخش فیلم‌های خارجی‌ش فیلم ایرانی جدایی نادر از سیمین رو برگزیده کرد و امسال نیز به فیلم آرگو که روایتی تخیلی و البته موهن از جریان تسخیر لانه‌ی جاسوسی امریکا در ایران به دست انقلابیون ایرانه ، جایزه داد.

هتل‌های منحصر به فرد، هتل‌هایی هستند که به منظور تجربه‌ای متفاوت طراحی‌شدند و در اون‌ها اون‌قدر که تجربه متفاوت اصالت داره حتی مسائلی نظیر‌ آسایش اصالت نداره! :) چیزی که برای بشر امروز جذابه رد تمام تجربه‌هاست. تجربه‌هایی که تشت‌شون از بام افتاده و دیگه نفس آدمی رو ارضا نمی‌کنن

در این پست چندتا از منحصر‌ به فرد ترین واحدهای اقامتی کوتاه مدت رو در جای جای جهان مشاهده می‌کنین

حتی کف‌پوش‌های بتنی مورد استفاده در منظر‌سازی‌ها و پیاده‌راه‌سازی‌ها اگر حساب شده طراحی و اجرا بشن می‌تونن ظرفیت‌های‌ کاشت گیاهانی لااقل با ریشه‌های غیرعمیق رو فراهم کنن.

ساخت خوبی داره این کار.