Touch-Capacitive Bristles! The Sensu Stylus
پنجشنبه, ۷ ارديبهشت ۱۳۹۱، ۰۴:۳۴ ب.ظ
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
... المظلومه المقهوره المغصوبه حقها الممنوعه حقها المکسوره ضلعها المظلوم بعلها المقتول ولدها. فاطمه بنت رسولک........
آجرک الله یا بقیه الله
امروز روز شهادت مادر هستی ست. مادر جمله وجود ؛ و این نه تعبیری شاعرانه که حقیقتی ناگفتنی ست...
خیلی وقت است که دوست دارم این جا گاهی حرکتهایی خوب و بی ریا را معرفی کنم. یکی از این حرکتهای دوستداشتنی روضه است. وبلاگی بی ریا که روضه می کشد....
خیلی حرکتها در فضای سایبر هست که گاهی پرحرارت و شتابان و بی محابا انجام شده اما کم کم با فرونشستن التهابات ، فرو نشسته اند؛ ماننده غبار فتنه ها که وقتی فرو می نشیند فرو می نشاند اما داغ مصائب علی و آل علی (ع) داغی نیست که گذر ایام و سال ها و دهه ها و سده ها فروبنشاندش...
مگر به التیام گاهبهگاه محافل روضه؛ که به حق رضوان خدا و بهشت باشکوه اوست... اهل روضه ، اهل درد باشید... مرد باشید.
با رشد و توسعه امکانات و ورود دستگاه های دیجیتال و روبات ها به عرصه ساخت و ساز امروزه خیلی اتودها می بینیم که ترکیب عناصر معماری در اون ها به وسیلهی امکانات حوزه روباتیک، در ترکیبهایی پیچیده تر از اون چه در عرف جا افتاده ، شکل می گیرن. مثلا دیوارهایی دیده م که آجرهای تشکیل دهنده دیوار با چینش تحت زوایای مختلف در عین این که مشبکی گذرا رو ایجاد می کنن، در سایه روشنهای نماهای مختلف شون هم تشکیل تصاویر و الگوهایی بصری می دن.
همین چند روز پیش هم کارگاهی در دانشگاه تهران اختتامیه گرفت که البته با عنوان و ادعای fabricating به چینش هایی نوآورانه از واحد مدولار آجر پرداخته بود.
القصه این که اگرچه حتی در بستری خاص هنوز تکنولوژی اون قدر همه گیر نشده باشه که به راحتی بشه هر کاری انجام داد، اما راه برای ابداع و نوآوری ولو با همون ابزارهای مرسوم بازه! و هیچ بهانه ای پذیرفته نیست.
یک کار ارائه کانسپت اتومبیل فوقالعاده از سوی شرکت ولوو.
طراحان این ارائه گرفتند و با انطباق ویدیویی کانسپچوال بر بدنهی خودرویی واقعی میون واقعیت و مجاز پل زدند.
یک اینستالیشن رویایی!
کودکی از نور پرندگانی از نور رو در فضای تاریک به هوا می فرسته. البته می تونست بهتر هم باشه مثلا می تونست حالا که تونسته احجامی از نور درست کنه, اون ها رو به صورت انیمیشن درحال پرزدن تصویر می کرد
زمین رو زیاد از بالا دیدین. تو تلویزیون و اینترنت و مجله و ... اما لزوما تصاویر زیر رو ندیدین.
تصاویر این پست، تصاویری ویژه از زمین هستند که از ناظر بالاتر از جو گرفته شدند.
حالا بگذارین خیال مون رو وسعت بدیم و به ورای خیال، به عالم عقل بریم... ناظری بالاتر از بالاتر....
فرمودند از اون بالا، خانه هایی هست در زمین، که مثل ستارگان برای اهل زمین، برای اهل آسمان می درخشن.... اهل اون خانه ها باشین ان شا الله.
یه اینستالیشن خوب که با محاسبات دقیق یک ساز بادی در مقیاس شهری ایجاد کرده. لوله های ساخته شده با ارتفاع های مختلف مثل فلوت هایی با ارتفاع های مختلف صداهای گوناگونی ایجاد می کنن. باد می وزه و به گوش شمایی که درون این سازه - ساز قرار گرفتی صداهایی آهنگین و متفاوت می رسونه.... شاید اگر خود شما هم صدایی اون جا ایجاد کنی اثرهای جالبی بشنوی.....
کالبد معماری می تونه سخن از واقعیتی داشته باشه. این که ساختمانی دانشگاهی این چنین در شهر تاثیرگذار باشه و بدنه مردم روزانه به طور مداوم از میان کالبدش و روی بامش حرکت کنن، بنشینن و استراحت کنن و اون رو جداشده و نرده کشیده شده نبینن می دونین چه تاثیرات خوبی برای جامعه داره؟ و چه تاثیرات دو چندان خوبی برای خود دانشجوها داره!؟ این که با مردم عادی همراه و همنشین بشن.
مثلا تو همین ایران خودمون که گرفتیم و دانشگاه ها رو تو حصاری سخت محصور کردیم به چی رسیدیم؟ الا اینه که اگر خیری هست در دانشگاه محصور مونده اون جا؟ و مهم تر الا این که دانشجوهایی غیرواقعنگر و غیر مردمی بار میاریم که نتیجه ش رو در حوادثی نظیر فتنه سال 88 مجبوریم تحمل کنیم....
این که بدنه ملت توسط قشر محدود اما تاثیرگذار دانشجو درک نشن و دانشجوها در حصاری خودتنیده بار بیان خطری بزرگ برای یک جامعه ست....
راستی :) دانشگاه زنان در سئول!
قابل توجه اون ها که به کلمه تفکیک جنسیتی دانشگاه ها حساسیت عصبی دارن و فکر هم می کنن روشنفکری شون دلیل این عصبیت هاست!
