زندگی های امروز ما، شهرها و خانه‌های ما گاهی یک چیزهایی در خودشون دارن که به راحتی نمی شه حذف شون کرد. در عین حال چیزهایی خوشایند نیستن. یه جورایی تهدیدهایی هستند که اگه هنر داشته باشیم می شه به فرصت بدل بشن.

کانال های کولر روی نماهای ساختمونی، دمنده ها و خنک کننده های کولرهای گازی، فلکه ها و شیرهای گاز شهری، گاهی هم منابع و مخازن آب و گاز. این طور چیزها برای زندگی شهری این روزهای ما لازمن و قابل حذف نیستن اما می شه زهرشون رو گرفت و به یه فرصت خوب بدلشون کرد

در این پست چند نمونه نقاشی روی مخزن‌های گاز رو می بینیم که از اون‌ها جلوه‌هایی متفاوت به وجود آورده.

اگرچه امثال این هنرمند ترکیه ای در حاشیه نوشت هاشون به نمایشگاه‌هاشون هدف‌شون رو از مثلا استفاده از دستمال کاغذی برای تولید چنین ترکیب‌هایی خلاقیت و یا کشف زیبایی نهفته در یه چیز دم دستی روزانه اعلام می کنن، اما به نظر من اون ها به صرف این که می بینن این پارادوکس میون مثلا دستمال کاغذی و یک کار هنری "به چشم میاد" برای جبران خلا هنرمندانه و خلاقانه کارهاشون از چنین چیزهایی استفاده می کنن.... البته روی نقدم همش به این بنده خدا برنمی گرده ها؛ این کارها بهانه بود تا چنین حرفی رو بزنم.

این که خیلی از کارهای هنری برای جبران خلا هنرمندانه شون به سراغ کمکی هایی می رن که همیشه هم این قدر محترم نیست تازه!

راستی جالب می شد اگه این کارها به نحوی اینتراکتیو نصب می شد و مخاطب با کشیدن برخی رول‌ها ضمن به حرکت درآوردن همه رول‌ها، فرم های جدیدی ایجاد می کرد.

با استفاده از متریال‌هایی شفاف مبلمان و علائمی شهری ساخته که به واسطه‌ی تلفیق با زمینه‌شون جلوه‌های بصری جالبی خلق می‌کنن.

فکر کنم تبلیغات و هجوم رنگ و پیام زیاد در شهرهاست که امروز ما رو از چنین اثری که در "بیشتر ندیده شدن" داره دیده شدن رو جستجو می کنه راضی تریم انگار. :) 

شرکت هیوندای کره جنوبی برای نشون دادن قدرت تکنولوژی خودش در زمانه، اقدام به ساخت سالنی خیال انگیز اما واقعی کرده.

این سالن با داشتن پرده ای بزرگ و سرتاسری با کیفیت HD اقدام به نمایش الگوهای بصری الگوریتمی می کنه که به طور افسون گر و صدالبته مرعوب کننده ای (به خاطر ابعاد بزرگ و محیط بر انسان پرده) پیام مورد نظر هیوندا رو به مخاطب می قبولونن.

جالب این جاست که هیوندا از شعار "ساخته شده به دست انسان" در تکمیل اثرش استفاده کرده. حرفی که به کنایه عظمت کار و ارزش بالای تکنولوژی "بشر" رو فریاد می زنه

یه هماورده یه جورایی.....

از سایه بان پره پره این منزل مسکونی، از تفاوت متریال‌ش با کالبد خانه و از این که به خوبی تونسته حدفاصلی میان سبزی بستر و بی ‌روحی کالبد ساختمون باشه و هارمونی بنا رو یه جورایی با بسترش تکمیل کرده، مجموع این‌ها رو ترکیبی دیدنی و مناسب یانون‌دیزاین دیدم.

کانال‌های تاسیساتی محصول سال آغازین قرن نوزدهم در اروپا هستند. اون زمان که صنعت و ابزار در مدت اندکی چنان رشدی رو تجربه کرد که دخل و تصرف در طبیعت به منظور کسب سود بیشتر امری طبیعی شد.

بعدها هم در طول این دویست سال، ساخت مترو و آب‌راهه ها و شبکه فاضلاب و ..... کم کم زیر شهرهای ما یک ساختار متفاوت و یک‌پارچه ایجاد کرد؛ انگار که شهرهای ما روی شهری دیگه بنا شده باشند.

استیو دانکن، با جستجو در این شهر زیرزمینی در نقاط مختلف دنیا نظیر نیویورک، لندن، مسکو یا حتی پاریس. تصاویری دیدنی و متفاوت پیش چشم ما آورده... تصاویری که پشت پرده شهرهای ما، حتی پشت پرده تمدن اخیر دنیا هستند به نوعی!

این رستوران سنتی در چین یک تفاوت مهم با رستوران‌های سنتی ای داره که عموما تجربه می کنیم. رستوران در یک بنای به واقع سنتی و قدیمی ساخته شده و در واقع معماری داخلی شده اما به جای اون که به ساده ترین کار فکر کنه و سعی کنه بازنمودی واقع‌گرایانه از عناصر سنتی داشته باشه تا حال و هوای سنت رو حفظ کنه، برعکس سعی کرده با استفاده حساب شده از متریال‌های امروزی به حال و هوایی متناسب با فضا (نمی نویسم حال و هوایی سنتی) دست پیدا کنه

با طراحی الگوهای تکرارشونده حساب شده از متریال‌های طبیعی، با پرهیز از بیهوده کاری و افزون کاری های بی مورد، با رعایت رنگ‌بندی متریال‌ها و تاثیراتی که در محیط خواهند گذاشت.... به نظرم نتیجه سنتی تر از خیلی بناهایی شده که سعی دارن به زور خودشون رو سنتی نشون بدن.

البته طبعا طراح برای حفظ روح فضا، حرکت‌های جنگولک و آوانگارد در طرح ش نداره. بیشتر می خواستم با شبه سنتی سازی‌های مزورانه مقایسه ش کنین.