ضرورت یا فرصت!؟
نقد معماری حرم امام خمینی (ره)
یانوندیزاین - یحیی نوریان (کارشناسی ارشد معماری؛ دانشگاه تربیت مدرس)
———-
ساختمان جدید حرم امام خمینی (ره) ۱۴ خرداد با حضور مردم افتتاح شد. از انتشار اولین تصاویر رسانهای از کالبد حرم تا ورود مردم به حرم یک هفتهای انتقادات و گفتگوهای رسانهای متفاوتی پیرامون این ساخت و ساز جدید ایراد شده بود که هیچ کدام مسؤولان مربوطه را مجاب نکرد. دست آخر مسؤول مستقیم قضیه با حضور در بخش گزارش خبری شبکه دو با دفاع کامل از تصمیمات و معماری حرم آن را معماری ایرانی-اسلامی درخور امام و انقلاب دانست که به هیچ وجه صفات مسرفانه زیبنده آن نیست و حتی در نسبت با معماری آن، به شهادت متخصصان هزینههایی نصف هزینه عرف را در پی داشته است. و این یعنی صرفهجویی زاهدانه در ساخت حرم امام!
معماری ایرانی اسلامی!
این کلمات چماقی بود که مسئولان امر تقریبا هر منتقدی را با آن شتم و از صحنه بیرون کردند. فارغ از این که کمتر منتقدی انتقاد خود را معطوف به این ادعا کرده بود و انتقادات بر روی حرکت مسرفانه و تجملاتی حرم امام در ساخت و ساز آن تاکید داشتند. اگرچه مسئولان امر به شیوههای مرسوم بدون توجه به این انتقادات در فرافکنیهای خود حتی تمام مجموعه شهرآفتاب و سازمانهای خدماتی تاسیس شده را موضوع بحث منتقدین جلوه دادند و منتقدین را به مخالفت با خدمتگزاری به مردم و احترام به امام متهم کردند اما از آنجا که عمده توجه مخالفین و منتقدین به معماری بخش آرامگاه امام و تجمل آن بود و در جواب نیز مسئولین با ادعای ایرانی اسلامی -این ادعای همیشهگی مستعمل این روزها- دهان منتقدین را بستند، در این یادداشت سعی داریم بررسی کنیم که این صفتها و ادعاها تا چه میزان با واقعیت معماری حرم امام خمینی (ره) تطبیق دارد!؟
پس طبعا این یادداشت یک یادداشت فنی و نه سیاسیست که تنها به گوشهای از مسائل فنی میپردازد و نه حتی همه نقد فنی ممکن بر این بنا، و اگر کسی مایل است از منظری فرهنگی- دینی و یا سیاسیتر به مساله نگاه کند کافیست مجموعه انتقادات این روزها را مرور کند و یا در اشاره قدرتمند رهبری در سخنرانی روز ۱۴ خرداد دقت کند.