در طراحی این گلدانهای مینیاتوری ژاپنی سعی شده فضای معماری هم به صورت مینیاتوری به دست بیاد. به این ترتیب با القای فضای معماری تصور گیاهان کوچک به عنوان مینیاتوری از گیاهان بزرگ راحتتر صورت میپذیره

- ۰ نظر
- ۲۶ اسفند ۹۱ ، ۲۰:۳۱
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.










در طراحی این گلدانهای مینیاتوری ژاپنی سعی شده فضای معماری هم به صورت مینیاتوری به دست بیاد. به این ترتیب با القای فضای معماری تصور گیاهان کوچک به عنوان مینیاتوری از گیاهان بزرگ راحتتر صورت میپذیره

دستها یکی از بهترین دریچههای بیان مفاهیم هستند. حتی در فرهنگها و زبانهای گوناگون هم به این مساله میرسیم. می گیم فلانی دست روی دست گذاشت. می گیم دستدرازی. میگیم دست از پا درازتر .... خلاصه دستها گاهی به مراتب از زبانها گویاترند... چهار هنرمند اسپانیایی با تعریف پروژهی دستها اقدام به ساخت مجسمههایی واقعگرا از فیگورهای متنوع دست و نصب اون در جای جای شهر و در ترکیبهای گوناگون با زمینه کردند. به این ترتیب گوشههایی مفهومی از مفاهیمی شاعرانه تا مفاهیمی تکاندهنده در سطح شهر ایجاد شده....
با دیدن این کار یاد اثر ارزشمندی از دوستان خودم در حاشیهی هیئت هنر و حماسه دانشگاه هنر افتادم که در اونجا هم با بیان دستهای واقعگرا سعی در انتقال مفهومی درس آموز از تاریخ و روضهای از روضههای حضرت حسین (ع) بود. امید که بتونم اون اثر رو هم اینجا به نمایش بگذارم.

در یک تغییر کاربری و بهسازی مناسب، سایت یک نیروگاه برق قدیمی به یک قطار هوایی شهربازی پرپیچ و خم تبدیل شده و خود نیروگاه هم به عنوان عنصری نمادین در مرکزیت سایت به انتظام دهندهی فضایی مجموعه تبدیل شده که حتی پذیرای مسیر حرکت قطار در میان خودش هم هست.
این طور بناها به علت عظمتشون و برخورداری از معماری خاصشون نقش خاطرهانگیز و قدرتمندی دارند و شاید بهترین باززندهسازی شون چنین کاربریهایی باشه. دقت کنین ببینین چه نماهای باشکوهی رو خلق کرده

تقارن پدیدههایی شگفت در عالم تنها و تنها به خواست خداوند سبحان ممکنه... هرچند هزاران هزار خط تحلیل علمی وجود داشته باشه که توجیه کنه این تقارنها رو.
در میانهی سنگ و فلز مذاب و در حرارت چند هزار درجه رشتهی نورانی و سرد برق و الکتریسیته به شکلگیری صحنههایی فوق العاده و رمزآمیز منجر شده... صحنههایی شیوا با فریاد توحید و قدرت خداوندی.
هنر اتفاق. این میز غیرپایدار با حرکت های زاویهای و انحراف از معیاری که هر لحظه پیدا میکنه منجر به ایجاد شکلوارههایی عجیب و اتفاقی از ترکیب این گویهای سنگین میشه. هنر اتفاق با تدبیری غیراتفاقی.
یک جهان ناپایدار و خود تحول و خود تحویل....

این دیتیل ساختمانی صفحههایی فلزیه که با شبکهای مشابه شبکه لانهای زنبور عسل برش خورده و سطح هر خانه میتونه با زاویهگرفتن به دو سمت محور خودش سایهاندازی متفاوتی داره
این رفتار به طراح اجازه میده تا با برخوردی پیکسلی و با استفاده از ظرفیتهای سایه و نور بر روی جزواحدهای دیتیل هر الگو که بخواد رو بر روی نما ایجاد کنه. نما در عین حال که یک مشبک نورگذر خواهد بود از نقطه نظر زوایای مختلف و در طول ساعات روز یک الگوی تصویری در حال تحول رو بازنمود می کنه

چهار پایه حساب شده که میتونن از هر حجم و تودهای یک نیمکت بسازن. از یک جعبه مستعمل گرفته تا تودهای کاه یا حتی یک توپ بادکنکی ورزشی. چهارپایه با کلافی کشی که دورتادور حجم بسته میشه اون رو در بر میگیره و از اون یک نیمکت متفاوت میسازه.

تک درختی که به تنهایی پس از سونامی ۲۰۱۱ ژاپن باقی و برجای مونده به یادبود ۱۹ هزار کشته این حادثه توسط مسئولین امر با حفاظتی خاص و الحاق یک سازه جانبی به نماد و یادمانی از این واقعه تبدیل شده. یادمانی تاثیرگذار و به یاد ماندنی....
فکر میکنین روزی برسه که به یادبود که نه به دلیل مصرف بیرویه و ظالمانه بشر از طبیعت در جای جای جهان تک درختان باقی مانده رو این طور به یادمانهایی از روزگاری سبز بر روی زمین تبدیل کنند و مرثیه ای بر پایان جهان رو در پیرامون اونها بخونن....

آزوما ماکوتو هنرمند با استعدادیه که مجسمهها و کارهای تجسمیش در تلفیق با گیاهان مشهوره. این هنرمند در نمایشگاه چشمانداز خانهی آینده سال ۲۰۱۳ در توکیوی ژاپن یک غرفه کوچک ارائه کرده و اون رو Botanical House نامگذاری کرده. در این فضاسازی حضور متفاوت گیاهان و بافت سبز در فضای داخل در ترکیبی با کنتراست بالا با سطوح سفید فضای داخل ارائه شده که در گوشههایی نظیر سرویسهای بهداشتی و برخی فضاهای دنج خانه، به شاهکارهای فضاسازی بدل شده.
