این روزها زیاد از گزینه‌های روی میز دولت‌های استکباری جهان در قبال انقلاب اسلامی ایران می‌شنویم، به طوری که در راه‌پیمایی دو چندان با شکوه امسال ۲۲ بهمن، یکی از دست‌مایه‌های اصلی تمسخر و طنز مردمی همین تعبیر گزینه‌های روی میز بود. اما خلا گفت‌گوی با جهان آن هم به زبان بی‌مرز هنر در این طور مسائل خیلی جدی به چشم می‌آید. ما باید با جهان در مورد انقلاب‌مان بیش‌تر حرف بزنیم. مردم جهان حتما از دولت‌مردان احمق‌شان عاقل‌تر خواهند بود. یکی از این زبان‌های بدون مرز هنری، زبان گویای انیمیشن است که به دلیل ماهیت و فضای فانتزی آن معمولا برای القای پیام‌های خیلی جدی و کمی هم چالشی مناسب‌تر از خیلی دیگر از زبان‌هاست. انیمیشن‌ها با به کارگیر صحیح نشانه‌های تصویری و بهره‌گیری از ساخت خوش خیلی راحت و سریع مرزهای گفت‌گو را درمی‌نوردند و ره صد‌ساله را یک شبه طی می‌کنند. 

انیمیشن سه بعدی کوتاه «گزینه‌های روی میز» توسط استودیوی فراسوی ابعاد در آستانه‌ی بیست‌ و دوم بهمن امسال منتشر شده است که به سفارش مرکز هنرهای رقومی بسیج تولید شده است. در این انیمیشن ساختی خوب در کنار بیان طنزی دوست‌داشتنی قرارگرفته است که بستر خوبی برای گفت‌گوی فرامرزی در موضوع چالش ایران و مستکبرین جهان است. با این وجود به نظر می‌رسد بهره‌برداری اندک از نشانه‌های تصویری اصلی‌ترین موضوع مورد نقد در این انیمیشن است. به جز بهره‌برداری اندک از ظرفیت‌های دوربین و حرکت آن در کل کار، «گزینه‌های روی میز» می‌توانست برای تمام روابط میان رخ‌دادها -مانند برخی صحنه‌ها که رعایت شده است- معادل معنایی و نشانه‌ای و مابه‌ازای واقعی داشته باشد که در این صورت با وجود کوتاهی زمان و قصه، اثری ماندگار و دارای پیام برای همه مخاطبین جهانی خود بود.

بعد از موفقیت قسمت اول موشن‌گرافیک صداقت امریکایی، تیم طراحان در خانه طراحان انقلاب اسلامی، تصمیم به ساخت قسمت دومی برای این ویدیو گرفتند. قسمت دوم از حیث آگاهی بخشی و روایتی که پیش روی مخاطب دارد بسیار راضی‌کننده است. طراحان با پی‌گیری چرایی علاقه‌ی امروز غرب به مذاکره با ایران، در بررسی مجموعه روابط دیپلماتیک ایران و غرب در طی ۱۶ سال گذشته به نکاتی اشاره می‌کنند که پرده از ناگفته‌ها و ناشنیده‌هایی جالب برمی‌دارد و بار دیگری وجهی متفاوت از صداقت امریکایی‌ها را نشان می‌دهد.

اما از حیث تکنیک و وجوه هنری باید قبول کرد که قسمت دوم صداقت امریکایی آن حرف نویی را که مخاطب انتظار دارد، ندارد. ایده کار و نحوه‌ی تصویرسازی و حرکت در مجموعه اثر تفاوت‌های زیادی با قسمت اول ندارد که اگرچه شاید در خدمت بیان مورد نظر کلیپ به خوبی عمل می‌کند اما اثر را از شانیت یک اثر هنری فرومی‌کاهد و به یک تجربه مجدد غیرنوآورانه بدل می‌کند. در واقع تمام دغدغه این‌جاست که استعدادهای خوبی که می‌توانند نوبه‌نو حرف‌های جدید و جلوه‌های جدید ارائه دهند حیف است درجا بزنند.

به امید حرکت‌های نو از طراحان نو‌پرداز و نوآور انقلاب اسلامی...

مرحله ایده‌پردازی یک پروژه سینمایی شاید خلاق‌ترین بخش فرایند تولید یک فیلم باشد و هر قدر به مرحله تولید نزدیک‌تر می‌شویم بعد فنی کار بیشتر خواهد شد. در مرحله بسط و گسترش ایده‌پردازی براساس سناریو‌ی نهایی شده معمولا سعی می‌شود حال و هوای فیلم، ظاهر و کلیت شخصیت‌ها، رنگ و لعاب و نورپردازی فیلم و حتی اتفاقاتی که در فیلم می‌افتد، همگی به صورت سندهای تصویری آماده شود. در برخی موارد این مرحله حتی تا یک سال هم به درازا خواهد کشید. برای خیلی از اعضای تیم تولید، این مرحله‌ی خاص، به مثابه نقشه‌های اجرایی یا همان فاز دوم معماری می‌ماند و هر چه دقیق‌تر اتفاق بیافتد مشکلات و چالش‌های زمان تولید کمتر می‌شود.

فیلم جنگ جهانی Z یکی دیگر از فیلم‌هایی‌ست که این روزها با موضوع زامبی‌ها ساخته می‌شود. ایده‌پردازان این فیلم دست به خلاقیتی زده‌اند تا شاید بتوانند این ایده مستعمل یعنی حضور زامبی‌ها را پیچیده‌تر از پیاده‌روی یک عده زامبی در خیابان‌ها نشان بدهند. زامبی‌هایی که به صورت توده‌ای رفتار می‌کنند. مثل دسته پرنده‌های در حال پرواز که گویی از یک عقل جمعی دستور می‌گیرند و همه اندام‌وار تابع آن هستند و در کل حرکتی سازمانی دارند. با این نوآوری در رفتار زامبی‌ها، رودخانه‌ای از زامبی‌ها به وجود آمده که شاید بتواند مخاطبین را بیش‌تر تحت تاثیر قرار بدهد. توده‌ای که فرار کردن از دست آن شاید غیرممکن باشد و این موضوع ظرفیت‌های جالبی برای داستان فیلم ایجاد می‌کند.

به غیر از مسائل تکنیکی، شاید بتوان در پس این فیلم‌ها نگاه انسان غربی به دنیا را فهم کرد. دنیایی بی‌صاحب و رها شده! دنیایی که انسان در آن، موجودی تنهامانده روی زمین و بلکه رهاشده در کل عالم است و لاجرم باید خودش مشکلات‌ش را حل کند و دستی هم از عالم بالا نیست تا یاری‌ش کند.

انیمیشن خوش‌ساخت «ذوالجناح» به کارگردانی هادی محمدیان کاری از گروه انیمیشن‌سازی هفت‌سنگ است که چندی پیش در هفته هنر عاشورایی حلقه هنر به نمایش درآمد. انیمیشنی کوتاه که با وجود حجم بالای تصویرسازی استفاده شده در آن به گفته کارگردان اثر در حدود ۲ هفته تمام فرآیند تولید خود را طی کرده است و در نسبت با این زمان، کیفیت بالای ساخت اثر شایسته تقدیر است.

داستان، روایتی شاعرانه و آمیخته با کمی تخیل از آخرین لحظات عصر عاشوراست که به صورت اول شخص از زبان اسب معروف امام حسین (ع) یعنی ذوالجناح بیان می‌شود. اگرچه شباهت‌های کلی تصویرسازی و زیباشناسی اثر با زیبایی‌شناسی جاافتاده در ساخته‌های هالیوودی از نظرگاهی می‌تواند در ذهن مخاطب ایجاد شبهه و اشکال کند و تصویری سینمایی از واقعه عاشورا برای او بسازد اما روایت زیبای خوانده شده بر روی صحنه‌های تصویرسازی شده در کنار موسیقی جاافتاده و صدالبته تصویرسازی‌های بسیار حرفه‌ای اثر، انیمیشنی دیدنی ساخته است که دیدن آن را به همه دوستان پیش‌نهاد می‌کنم.

در جهانی زندگی می‌کنیم که وقایع و تاریخ‌های نزدیک خیلی راحت فراموش می‌شوند، به طوری که تنها کافی‌ست اربابان رسانه‌ای دنیا نخواهند و به عمد به یادآوری وقایعی نپردازند، نسل بعد می‌تواند به کل از تاریخ ناآگاه باشد و در نتیجه تصمیماتی بدون توجه به آن‌چه رخ داده است بگیرد. تصمیماتی نه چندان عاقلانه .... تاریخ روابط ایران و آمریکا از آن تاریخ‌هاست. از آن تاریخ‌هایی که برخی در حذف و سانسور و کم‌رنگ کردن آن سود خاصی می‌بینند و البته در مقابل هم برخی اصرار بر دیده شدن آن دارند.

برای ارائه محتواهای زیادی نظیر یک روایت تاریخی از زمانی طولانی بهترین قالب‌های بیان، قالب‌های تصویری و اینفوگرافی‌ست و در میان انواع اینفوگرافی، ویدیو اینفوگرافی‌ها به دلیل ظرفیت بالای تصویر و استفاده از حرکت، ریتم و آهنگ از قدرت بیان بالاتری هم برخوردارند. به همت طراحان خوب خانه طراحان انقلاب اسلامی که پیش‌تر مجموعه بیلبوردهای صداقت امریکایی آن سروصدای زیادی در رسانه‌های داخل و خارج به پا کرد، حالا موشن‌گرافیک خوش‌ساختی در بازخوانی روابط میان ایران و امریکا در سده اخیر تهیه شده است که پیش‌نهاد می‌کنم حتما ببینید. ما به این طور بیان‌های خوب و آگاهی‌بخش بسیار احتیاج داریم....

مستند لبیک, ساخته وحید امیرخانی که چندی پیش در حلقه هنر برای اولین بار اکران و نمایه شد، در آخرین روز سوگ‌واره هنر و حماسه 92 در هیئت هنر, با اندکی اصلاحات و بهبود دوباره اکران شد و برای آن ها که هنوز آن را ندیده‌اند مژده آن که در هفته هنر عاشورایی حلقه هنر, روز سینما و موشن گرافیک یعنی ۹ آدر ۱۳۹۲ نیز در سالن فارابی دانش‌گاه هنر به نمایش درخواهد آمد.

مستندی خوش‌ساخت که به نوعی در زمره مستندهای فرم قرار می‌گیرد و محصول تلاش تیمی حرفه‌ای در دل دریای مواج راهپیمایی اربعین حسینی‌ست. اگر بخواهم در حق کارگردان اثر ظلم نکرده باشم در کنار تمجید از این اثر فوق العاده باید بگویم در مستندهای فرم مخاطب به طور جدی تشنه دیدن فرم ناب است، چیزی که اتفاقا در شور اربعین حسینی به وفور پیدا می‌شود. لبیک امیرخانی اگرچه گوشه‌های زیبا فراوان دارد اما -لااقل پیش از اصلاحات نهایی اخیر- ثانیه‌های زیادی را نیز به صحنه‌های عادی اختصاص داده است. در واقع فراوانی فرم زیبا در تمام طول مستند یکسان نیست و شاید بد نباشد امیرخانی در سفرهای چندباره خود «لبیکی» نوبه‌نو خلق کند که پس از چند سال به قوام نهایی خود برسد....

در این پست برای اولین بار تیزری دو سه‌دقیقه‌ای از لبیک منتشر می‌کنم که دیدن آن خالی از لطف نیست....

آی کیو -۱۷۰ را در حلقه هنر یازدهم همراه با دو انیمیشن دیگر به کارگردانی هادی محمدیان و تولید گروه انیمیشن‌سازی موسسه سلوک افلاکیان دیدم. آثاری خوش‌ساخت که به مراتب به لحاظ تکنیک و هنرمندی سطح بالاتر از اثری مثل تهران ۱۵۰۰ بهرام عظیمی بود و با بودجه‌ای درصدی نسبت به آن پروژه‌ی معظم ساخته شده بود. توسط جوانانی خوش ذوق و پرهمت که خود را دست پائین نگرفته بودند. نکاتی که در حلقه تحلیل انیمیشن‌ها پیرامون داستان و سیر روایت کارها گفته شد نیز اگر چه درست و قابل توجه بودند و به غنای کارها کمک شایانی خواهند کرد اما از ارزش‌های روایی آی‌کیو-۱۷۰ هم نمی‌شود غافل شد. اذعان می‌کنم که آی‌کیو-۱۷۰ شما را به خیالی کودکانه و سخت جذاب می‌برد. در همان دو دقیقه و سی ثانیه‌ی اندک‌ش....

متاسفانه تا موافقت صاحب امتیاز فعلی اثر، امکان نشر ویدیوی انیمیشن وجود ندارد. این هم امتیازی ویژه برای شرکت‌کنندگان حلقه‌های هنر....

کارس لوورا، مستندساز فرانسوی با طی بیش از ۶۵ هزار کیلومتر مسیر در مرکز و شرق آسیا، در سفری رازآمیز و سیاحانه، موفق به ثبت و ضبط گوشه‌هایی خاص و ندیده شده از زندگی شرقی و ارائه تمام این ۶۵ هزار کیلومتر در کلیپی شش دقیقه‌ای شده است. شرق افسانه‌ای...

حرکت‌هایی چنین سیاحانه و از سر ذوق اما معطوف به فهم دقیق از تمدن مقابل، امروز دو چندان برای اهل شرق لازم است. مستندسازان جوان ما باید بروند و غرب را آن‌گونه که هست -نه آن‌گونه که نشان‌مان داده‌اند- ببینند و درک کنند و برای ما به ارمغان بیاورند.

انقلاب اسلامی ایران در چهارمین دهه خود و بعد از گذر از ربع‌ قرن ایستادگی و مقاومت با رویش نسل جوان و به اصطلاح نسل سومی‌هایی همراه است که گاهی حتی بیش‌تر از پدران خود به این انقلاب و آرمان‌های آن تعلق دارند. این نسل جوان هیچ‌گاه و به هیچ بهانه‌ای مانند معیشت و آرامش و ... زیر بار سازش با دنیا نمی‌روند، چرا که به روشنی می‌بینند در نقطه‌ی عطف تاریخ قرار دارند و انگار تنها قدمی مانده تا امانت را به صاحب امانت تحویل دهند.

کلیپ «ایستاده‌ایم» کاری از محمدباقر مفید‌ی‌کیا و جمع خوبی از بروبچه‌های متخصص سینمایی، ساخته‌شده در خانه فیلم‌داستانی،  کلیپی حرفه‌ای است که در قالب روایتی کوتاه اما داستانی با شور و هیجانی خاص و بهره‌برداری از نمادپردازی‌های متعدد ایستادگی ستودنی ملت ایران و به خصوص نسل جوان و سوم انقلاب اسلامی را به تصویر می‌کشد. کلیپ بر روی قطعه‌ای از میکیس تئودوراکیس ساخته شده است که تنظیم آوای بسیار هنرمندانه امید روشن‌بین و شعر محکم خانم نیلوفر شادمهری آن را همراهی می‌کنند.

داستان، داستان گروهی جوان و فعال است که در اقدامی حساب شده تصمیم می‌گیرند در یک روز آفتابی تهران، بسیار غافل‌گیرانه در کنار برج آزادی تهران ......

بهتر است خودتان کلیپ را ببینید:

چند وقتی ست که به لطف نابخردی کمیته فیلترینگ از گذاشتن ویجت‌های ویمئو محروم هستیم و کم‌تر اثر ویدیویی یا انیمیشن در یانون‌دیزاین داریم. به لطف معرفی دوستان یک انیمیشن کوتاه ایرانی با تم اندکی تبلیغاتی اما دربردارنده مفهومی ملی به یانون‌دیزاین آمده است. این انیمیشن کوتاه روایتی امیدوارانه از پیشرفت مبتنی بر استقامت ملت ایران است که در قالب روایت صحنه‌هایی خوش‌ساخت از یک دست‌آورد فرضی ملی طرح‌ریزی شده است.

نکته مهمی که در حاشیه این انیمیشن باید بگویم توسعه روش‌های نرم‌افزاری انیمیشن‌سازی در بین تیم‌های جوان ایرانی‌ست. گروه انیمیشن‌سازی حورا که سازنده این قطعه کوتاه‌ است تا پیش از این چندان معروف نبوده است اما تراز فنی انیمیشن پیش رو نشان از توسعه خوب فنی این گروه و شات‌های حساب شده‌ی آن از نگاه هنری معقولی در پشت کار خبر دارد. اگر هم از وجوه تبلیغاتی کار بگذریم باید بگویم امروز ظرفیت‌های ایران عزیز دست‌مایه و بهانه خوبی برای اهل هنر است.