چند روزی هست که فستیوال نور لومیر در لندن آغاز شده و تا فردا هم ادامه خواهد داشت. این فستیوال شبانه میزبان ۳۰ اثر هنری نوری است که در ۳۰ نقطه‌ی مهم شهر اجرا می‌شوند. نکته‌ی جالب در برگزاری این فستویال اجرای آن توسط یک شرکت مستقل است که به طور تخصصی اجرای چنین مراسماتی با محوریت آثار هنری را انجام می‌دهد. به غیر از چند اثر خاص که مجسمه‌هایی نورانی بودند،‌ بیش‌تر این آثار به سمت نورپردازی متحرک و حتی ویدیو مپینگ رفته‌اند. در این بین اینستالیشن‌های مفهومی و بعضی مبل‌مان شهری به شکل دیگری خودنمایی می‌کنند. تاریکی شب حس و حال این اشیا را تغییر داده و لطفات نور فضا را تا حدی رویایی می‌کند.

سوای از ظرفیت‌های هنری‌ای که اجسام نورانی در خود دارند، بد نیست کمی به تغییراتی که این عنصر عجیب در زندگی شهری ما داده است فکر کنیم. شهرهای بزرگ ام‌روزی گاهی شب و خاموشی را اصلا تجربه نمی‌کنند.

یک سال اخیر را شاید بتوان سال تحول صنعت پرینت سه بعدی دانست. صنعتی که با توسعه‌ی همه‌جانبه توسط گروه‌های مختلف، طیف وسیعی از کاربردهای جدید پیدا کرده است. سایت دیزاین‌بوم مجموعه‌ای از برترین کارهای پرینت سه بعدی سال ۲۰۱۵ خود را منتشر کرده است که در میان آن‌ها، تعدادی مربوط به صنعت مد و پوشاک می‌شد و در یانون دیزاین قابل انتشار نبود.

نکته‌ی قابل توجه در این آثار، استفاده از پرینت سه بعدی در مقیاس‌های بسیار متنوع، از طراحی شیرآلات و ظروف گرفته، تا پرینت مجسمه‌های غول‌آسا، اتوموبیل و سازه‌های واقعی معماری است. تکنولوژی‌ای که به دلیل پیوند میان دنیای دیجیتال طراحی و جهان واقعی ساخت، هر روز بیش‌تر مورد استقبال قرار می‌گیرد، در این مجموعه آثاری را به وجود آورده که تا چند سال پیش غیر ممکن به نظر می‌رسید. به نظر می‌رسد جذابیت‌های پرینت سه‌بعدی تنها به دیجیتالی و آسان بودن آن محدود نمی‌شود، بل‌که قابلیت شخصی‌سازی در آن، ویژگی مهمی است که احتمالا محصولات صنعتی را دچار تحول می‌کند و بازاری دیگر را ایجاد خواهد کرد.

شاید بد نباشد که به این بهانه آثار پرینت سه بعدی یانون دیزاین را با هم مرور کنیم. دیدن پست‌های ابتدایی و مرور صحبت‌هایی که چهار سال پیش مطرح شده، برای خود ما هم جالب توجه بود! در این پست با کلیک کردن روی هر عکس تصاویر کامل‌تری از آن را می‌توانید ببینید.

گاهی با یک چرخش همه چیز تغییر می‌کند! توماس مدیکوس، هنرمندی که به خلق آثار مفهومی علاقه دارد، چند مکعب‌ شیشه‌ای بزرگ را از ترکیب قطعات کوچک‌تر شیشه‌ای ایجاد کرده است که با نگاه به هر وجه آن تصویری متفاوت نمایان می‌شود. به این سبک از نقاشی که تصویر مورد نظر نقاش را تنها از یک زاویه می‌توان دید، نقاشی «آنامورفیک» یا «واریخت‌سازی» می‌گویند. سبکی که بیش از تکیه بر مفهوم در پی اثبات قدرت هنرمند در اجرای این تکنیک است. مجسمه‌وارهای مدیکوس با چرخش نود درجه‌ای تصاویری متفاوت را از شکلی با مرزهای مشابه نمایش می‌دهد. او با ایجاد شبکه‌ای شیشه‌ای درون مکعب و ترسیم قسمت‌های مختلف هر شکل بر روی این صفحات، موفق به تکمیل نقاشی‌های‌ش شده است. محصور بودن این تصاویر در یک فضای شیشه‌ای و رازآلود بودنی که با چرخش آن ایجاد می‌شود، ظرفیت‌های زیاد چنین تکنیکی را در بیان مفاهیم مهم و ظریف‌تر نشان می‌دهد.

درخت موجودی سخاوت‌مند است که سایه‌ انداختن بر روی زمین کم‌ترین لطف اوست. گاهی این سخاوت را وقتی که اجزای درخت از آن جدا شده و به شکل صنعتی فرآوری می‌شود نمی‌بینیم. طراح فرانسوی نیمکتی را  طراحی کرده است که با اتصال نشیمن آن به شاخه‌هایی دست‌نخورده از درختان، قصد هویت‌بخشی به یک محصول صنعتی را دارد. بنجامین گریندورج با قرار دادن پایه‌ی شیشه‌ای در سمت دیگر نیمکت، سعی در بازنمایی یک‌پارچه‌ی درخت و القای حس تعلیق آن در هوا را داشته است. می‌توان مشاهده کرد که قطع شدن نیز درخت را ناکارآمد نخواهد کرد، همان‌طور که گریندورج از آن به عنوان یک عنصر فشاری و در عین حال نمادین در اثر خود استفاده کرده است.

دیلنبرگر و هانس‌میر در بخش سازه‌های بزرگ‌مقیاس پرنیت سه بعدی در جشن‌واره‌ی تبادل طراحی کانادا، مجسمه‌ای سه متری بر مبنای تزئینات اسلامی ساخته‌اند. آن‌ها با بهره بردن از تزئینات بناهای اسلامی و هندسه‌ی متنوع و پیچیده‌ی آن‌ها، الگوریتم‌هایی کامپیوتری تعریف کرده‌اند و با ترکیب این الگوریتم‌ها و تداخل شکل‌های حاصل شده، به حجمی ظریف و پیچیده رسیده‌اند. این اثر که اسم آن را دیوار اسلیمی گذاشته‌اند، از ۲۰۰ میلیون سطح مجزا تشکیل شده که با روی هم قرار گرفتن ۱۲ بلوک پرینت شده با ماسه، وزنی حدود ۸۰۰ کیلوگرم پیدا کرده‌ است. طراحی این حجم پرکار و عجیب، ۴ ماه زمان برده و ۴ روز نیز صرف پرینت قطعات آن شده است.

از عمده هدف طراحان، درگیر کردن حس مخاطب با جزئیات فراوان و برجسته‌گی‌ها و فرورفته‌گی‌های این مجسمه بوده است، به نحوی که با لمس و دیدن چندباره‌ی آن به تکرار و ملالت نیفتد. به نظر می‌رسد گنجینه‌ی هنری گذشته‌ی ما، به خصوص تزئینات اسلامی که از هندسه‌ای دقیق و ریاضی‌وار برخوردارند، به خوبی قابلیت رشد دادن و انتقال به نسلی جدید به کمک نرم‌افزارهای کامپیوتری و دست‌گاه‌های ساخت دیجیتال دارند. پژوهش‌های این‌چنینی زمینه‌ساز رشد بیش‌تر در نحوه‌ی استفاده از این تکنیک‌های نوظهور و مقدمه‌ای است برای ورود آن‌ها به عرصه‌ی معماری و دیکر حیطه‌های طراحی.

آن سه نفر که بودند؟ شاید سه مغ، که تحمل حضور در زیر سایه‌‌ی کوتاه پادشاهان را نداشتند. شاید هم خود پادشاهانی بودند که دوست نداشتند خلق را در زیر سایه‌ی کوتاهشان نگهﺩارند. هر که بودند به دنبال کسی ﻣﻲگشتند. کسی که همه، از پادشاه و مغ و گیاه و پرنده و ماهی و گرگ و گوسفند، آمده بودند تا در زیر سایه‌ی بلندش جای خود را پیدا کنند.
آن سه نفر که بودند؟ فارس بودند یا عرب؟ سیاه یا سفید؟ پادشاه یا مغ؟ اصلا سه نفر بودند یا کمی بیشﺗﺮ یا کمﺗﺮ؟ چه تفاوتی ﻣﻲکند؟ مهم این است که وقتی ستارهﺍی را در حال طلوع در غرب دیدند، فهمیدند گمﺷﺪه‌ی آنﻫﺎ به زودی خواهدآمد. این بود که از شرق به جایی رفتند که کلمات معنای خود را پیدا می‌کنند. رفتند تا در کنار کلمه‌ی پاکیزه‌ی خدا قرار بگیرند، و در ساختن جمله‌ی زیبای خدا نقشی بازی کنند. ...
ستایش مغان، عنوانی است که به یکی از موضوعات به‌کاررفته در پاره‌ای از نقاشی‌ها و مجسمه‌های مسیحی داده‌شده، که در ارتباط با تولد حضرت مسیح (ع) است. در طول تاریخ هنر اروپا بسیاری از هنرمندان با انگیزه‌های متفاوت درباره این واقعه به خلق اثر پرداخته‌اند.