حیات و زندگی هم‌واره یکی از مسایل مهم بشر بوده؛ فکر و عمل او را درگیر خود ﻣﻰکرده است. حیات چیست؟ آیا ماده خودبه‌خود ﻣﻰتواند به این مرتبه از هستی برسد؟ آیا دمیدن روح و حیات، ایجاد یک نظم و ساختار در یک کالبد جسمانی است؟ آیا کشاورز است که به گیاهان حیات ﻣﻰدهد؟ یا نهایت توان انسان، فراهم کردن زمینه برای دریافت این فیض از عالم بالا است؟ آیا انسان روزی خواهد توانست حیات را به موجودات افاضه کند؟

هنرمند هلندی، تئو یانسن از بیست و پنج سال پیش تاکنون مشغول آفرینش موجوداتی است، که به اعتقاد خودش واجد صورت جدیدی از حیات هستند. او برای این کار از تیوبﻫﺎی پلاستیکی زردرنگ استفاده ﻣﻰکند. و با آنﻫﺎ اسکلتﻫﺎیی ﻣﻰسازد، که بتوانند بدون نیاز به غذا خوردن و تنها با وزش باد، در ساحل حرکت کنند. 

جالب است! متفکر فرانسوی معروفی حیوانات را فاقد حیات ﻣﻰدانست. تصورش این بود که حیوانات ماشینﻫﺎیی مکانیکی هستند، که تنها به علت طراحی فوقﺍلعاده دقیقی که دارند، نسبت به محرکﻫﺎی بیرونی واکنش نشان ﻣﻰدهند. اما یانسن ماشینﻫﺎیی مکانیکی را که به علت طراحی فوقﺍلعاده دقیقی که دارند، و نسبت به بعضی از محرکﻫﺎ مانند آب و باد واکنش نشان ﻣﻰدهند، دارای شکلی از حیات ﻣﻰداند. نظر شما چیست؟ آیا یانسن توانسته روح حیات را در کالبد این حیوانات ساحلی بدمد؟

اخیرا پست های زیادی در یانون دیزاین دیده‌ایم که با پرینت سه بعدی سر و کار داشتند. بیش‌تر آن ها به منظور فرم‌سازی و ساخت آسان‌تر از این تکنولوژی استفاده می‌کردند. اما این بار با روی‌کردی متفاوت‌ رو به رو هستیم. جان ادمارک که علاقه‌‌مند به استفاده از قوانین ریاضی در آثار هنری خود است، در این مجموعه نیز با الهام گرفتن از پره‌های سازنده‌ی میوه‌ی کاج و گل آفتاب‌گردان و به کمک الگوریتم‌های کامپیوتری، مجسمه‌هایی را توسط پرینت سه بعدی خلق کرده است. او در این آثار با استفاده از دنباله‌ی معروف فیبوناچی و تناسبات طلایی نحوه‌ی چینش هر کدام از پره‌ها یا زوائد را در این مجسمه‌ها طراحی کرده است. اما این تازه آغاز کار اوست. ادمارک برای رسیدن به هدف خود، از این مجسمه‌ها در حال چرخش فیلم‌برداری کرده و با ثبت لحظاتی حساب شده به نوعی یک استاپ موشن درست کرده است. در این فیلم‌ها، ریتم حرکت پره‌ها و زوائد که چشم ما را به دنبال خود می‌کشند نوعی فریب تصویری را ایجاد می‌کنند که ما را از حرکت افقی کل جسم غافل کرده و حرکتی غیر واقعی را برای ما مجسم می‌کنند.

گای لارامی هنرمند مشهور کانادایی بیش از سه دهه از عمر خود را صرف پرداختن به هنرهای مختلف کرده است؛ از نویسندگی و کارگردانی گرفته تا معماری، آهنگ‌سازی، نقاشی، عکاسی، مجسمه سازی و ... اما آنچه که بیش از همه نام او را در سراسر جهان مطرح کرده است، کوه‌هایی است که از کتاب می‌تراشد.

اگرچه این کوه‌ها دو سال قبل هم در یانون‌دیزاین منتشر شده‌اند اما در این پست علاوه بر تصاویری جدید یک نکته قابل توجه در مورد کارهای لارامی وجود دارد. لارامی، برای ساخت مناظر کتابی تنها به سراغ فرهنگ لغت‌ها و دایره‌المعارف‌های قدیمی و قطور می‌رود. این مساله اگرچه به دلیل قطر زیاد و بستر مناسب‌تر کتب‌ مرجع می‌تواند امری فنی به حساب بیاید اما نمادشناسی موجود در آن نیز قابل چشم‌پوشی نیست. کتب‌ مرجع دریچه‌ای می‌شوند به روی جهان هستی...

یکی از جان‌سوزترین مصیبت‌های عاشورای حسینی حماسه علی اکبر فرزند امام حسین و شهادت مظلومانه اوست. او که بزرگ‌ قربانی امام بود در پیش‌گاه اسلام.... هیئت هنر که هر ساله در سوگ‌واره هنر و حماسه خود در ایام محرم میزبان آثار عاشورایی هنرمندان معاصر است امسال یک اثر حجمی روضه‌وار را میزبان بود. اربا اربا اثر علی اکبر و سارا اکبری ست که به صورتی انتزاعی شهادت مظلومانه حضرت علی اکبر را به تجسم درآورده است. طراحان با وجود پرداخت عینی و کمی فاش پیام با استفاده از انتزاع خوب شمشیر و اثر زخم‌های آن مثل حرکت سریع شمشیر ، برق آسا بودن آن، رد زخم‌های کشیده و خونی و ... حجم بدن یک انسان را با زخم‌های مکرر تجسم کرده‌اند. به نوعی بیان مفهوم اربا اربا.....

آن‌ها برای این کار در جعبه‌ای به ابعاد 220 × 250 × 180 با بستن نخ‌های نامرئی متعدد مماس با پیکره انسانی یونولیتی میانی و رنگ قرمز زدن بر سطوح تماس و دست آخر خارج کردن حجم یونولیتی میانی، پیکره نمادین انسانی شکل یافته از خط زخم ها را به دست آورده‌اند.

گویا قسمت بود صفر را با روضه‌ای دیگر از حماسه عاشورا تمام کنیم.

یک مجسمه، که دو کارکرد ایجاد حریم و مجسمه بودن را هم‌زمان دارد! پارِنوی معمار، به گفته‌ی خودش ایده‌ی اولیه کار را از لایه‌های زمین و حرکت و زاویه‌ی آن‌ها نسبت به هم گرفته است. لایه‌هایی که این بار از جنس شیشه‌اند و به خاطر ماهیت کدر و مات خود تا حدی ایحاد حریم می‌کنند که در فضاهای اداری عنصری مطلوب به حساب می‌آید. این مجسمه که "لایه‌هایی از شفافیت" نامیده شده، به خاطر تغییراتی که در عمق خود دارد، از هر زاویه‌ای دیدی خاص ایجاد می‌کند که شاید این موضوع آن را به یک اینستالیشن زنده بیش‌تر نزدیک کند تا یک مجسمه. بدون شک نمی‌توان نقش محوری نرم‌افزارهای رایانه‌ای را در مدل کردن و ساخت این هذلولی‌ها و اتصالات‌شان به هم نادیده گرفت.