صورت مساله‌های ساده‌ای در معماری هست که می‌تونه جواب های ساده اما متفاوت و با هویت مستقل خودش رو داشته باشه. یکی از این گونه صورت‌ مساله‌ها طراحی آلاچیقه. چیزی که در بسیاری از پارک‌های عمومی شهرهای ما هم هر روز ساخته می‌شه. گاهی برای هویت‌سازی این گونه‌ها به برخی عناصر الحاقی یا فرم‌پردازی‌های هرزه متوسل می‌شن. در حالی که با اعتماد به هندسه و نوآوری در عین وفاداری به هندسه‌ و تنها با کاربرد درست متریال‌های با کیفیت‌های متفاوت می شه به سازه‌های و فضاهایی نوآورانه و دارای شخصیت ویژه رسید.

به آلاچیق زیر نگاه کنید

ساخت عالی این آلاچیق و ترکیب خوب اون با شبکه ی نور هوش‌مندی که در زوایای کار نصب کرده و صدالبته ترکیب خوب حجم کلی با حوض آب مجموعه و دو چندان ترکیب بی نظیر شبکه ی نوری کار با بخاری که روی سطح حوض رو می گیره، همه و همه از کار یک حجم رویایی ساخته.... مناسب خیال انگیزی شرق دور و بستر سنتی معماری محیطش..

این فضای عظیم سه هزار و دویست مترمکعبی که در بالاترین نقطه ارتفاعی معادل هشت متر داره بدون استفاده از فلز یا استراکچر صنعتی که تنها و تنها با الگویی حصیری و از الیاف طبیعی بافته و تنیده شده...

این یعنی ظرفیت عظیم مواد طبیعی. ظرفیتی که خیلی راحت از کنارش عبور کردیم و خودمون رو محتاج صنعت نو و مواد و متریال جدید کردیم. به راستی چه نیازهای جدی ای که توسط یک چنین الگویی و با چنین ساختی توسط بامبوی طبیعی برآورده نمی شه اما ما به سمت متریال های صنعتی نفتی و معدنی سوق داریم و معمولا اولین جوابی که برای حل مسائل در ذهن مون میاد با استفاده از اون‌طور متریال‌ها ست...

 به نظرم باید گفت بین غرفه های سرپنتاین این سال های هایدپارک بهترین غرفه ایه که طراحی و ساخته شده. و این یعنی جایزه پریتزکر بعدی باید به هرزگ و دمورن داده بشه :) !
غرفه ای که هم یک استخر بزرگ شهریه و هم یک سایه بان خوب و فضای نشیمن خنک و مطبوع

 چقدر یک معماری می تونه ساده شکل بگیره....

چند روز پیش داشتم به یکی از دوستان می گفتم، این که صفت سادگی در فرهنگ و هنر ایرانی و اسلامی مطرح شده خیلی جالبه و مهم. ما معمولا این صفت رو بد می فهمیم. مثلا فکر می کنیم سادگی یعنی پرهیز از تزئینات. یا مثلا می خوایم جلوی حذف تزئین رو بگیریم می گیم سادگی یعنی حذف بیهودگی ها و تزئین بیهود نیست...
خلاصه در جستجوی معنای سادگی مدام به کالبد و فرم نظر داریم، در حالی که من فکر می کنم این صفت رو به هیچ وجهی از وجوه نمی شه در فرم یا کالبد جستجو کرد.

سادگی ، به زعم من، یعنی ساده دیدن مساله و ساده برخورد کردن با اون به منظور پیدا کردن ساده ترین راه حل.....
وقتی حساب کنیم که در این دنیا چه میزان پاینده هستیم و چه قدر می ارزه گیر بدیم به این دنیا،
وقتی نگاه مون رو به افق بلند آفرینش بدوزیم
ناگهان سوداهای پیچیده انگار به تمامه در ذهن‌مون فرومی‌پاشه و سادگی متولد می شه.....

چند وقت پیش از بهترین رسولان خاطره ای رو می خوندم. او در برخورد با امری که مردم سخت می گرفتند راه حل اون رو، با انتخاب ساده ترین راه‌حل فرموده بودند، "امر از این ها ساده تره..."  و این گزاره ساده، اساس تفکر سادگیه به زعم من.

امر از این ها ساده تره....