درون میوه‌ها چه می‌گذرد؟ اگر بخواهید این موضوع را برای کودکان مطرح کنید و برای‌شان توضیح بدهید چه خواهید کرد؟ پلی لیندزی اگرچه به قصد آموزش کودکان  دست به چنین کاری نزده اما برای معرفی صفحه‌ای اینترنتی در رابطه با سبزی‌جات، میوه‌هایی را به وسیله‌ی مقوا ساده‌سازی کرده است. او با قرار دادن لایه‌هایی از مقواهای رنگی به روی هم، درون هر کدام از میوه‌ها را به شکلی ساده و شماتیک به ما نشان می‌دهد و در حقیقت با بیانی فانتزی توجه ما را به‌ آن‌چه که میوه ها دارند اما نشان نمی‌دهند جلب می‌کند. 

وقتی آموزش‌های دانش‌گاهی کاری به کار بازار کار نداشته باشند و مواد درسی نیز مدت‌ها به روز نشوند، در نهایت فارغ التحصیلان یا در فضای کار حقیقی سرگردانند و تازه باید چیزهای مهمی را بیاموزند، یا این‌که بازار کاری غیر پیش‌رفته و به دور از تکنولوژی‌ روز شکل می‌گیرد. اتفاقی که متاسفانه در دانش‌گاه‌های ایران خودمان شاهدش هستیم و اساتید نیز همت زیادی برای تغییر نشان نمی‌دهند. 

از همین رو استودیو پنج‌اوهفت که پیش از این هم تلاش‌هایی برای روزآمد کردن عرصه‌ی کاری خود و جذب معمارن جوان داشته، برای دومین بار فراخوانی برای جذب کارآموز منتشر کرده است. هر چند زمان زیادی برای ثبت نام در این دوره باقی نمانده اما می‌توان چنین حرکت‌هایی را شروعی برای انتقال تجربه‌های محیط‌های کاری به فضاهای آکادمیک دانست و امیدوار بود که سایر دفاتر معماری هم به زودی برنامه‌های ترویجی و آموزشی را در برنامه‌ی اصلی‌شان بگنجانند.

در طراحی فضا برای بچه‌ها چه‌قدر به نیازهاشان و به موانعی که سر راه خلاقیت‌شان می‌گذاریم اهمیت می‌دهیم؟ مرکز کودکان کلمبیا نمونه‌ای است که از سه سال زمان پروژه، تنها نه ماه آن صرف ساخت شده است. این یعنی اهمیت دادن به خانه‌ی دوم کودکان که آینده‌ی جامعه‌ای را شکل می‌دهند. این مرکز علاوه‌ بر کودکان، خدماتی هم به مادران و کودکان شیرخوار ارائه می‌دهد تا این کاربری‌ها در کنار هم مرکزیتی جدید برای شهر ویلاریکا رغم بزنند. کیفیات فضایی متنوع که به کودکان امکان انتخاب و تجربه‌ی چالش‌های گوناگون را می‌دهد، استفاده از مواد بومی و آشنا مثل ساقه‌های بامبو که با طراحی نوآورانه از آن به جای تیر و ستون و نورگیر و دیوار نیز استفاده کرده‌اند، محیطی صمیمی و راحت را به وجود آورده است. برای ارتباط بیش‌تر مرکز با شهر، شرایطی ایجاد شده که کودکان بعضی قسمت‌ها را به سلیقه‌ی خود تزئین کنند و هم‌چنین تمهیداتی که برای استفاده در شب اندیشیده شده است.

تقریبا اگر طراح باشید، چه یک طراح گرافیک یا تجسمی، چه طراحی صنعتی و چه طراح معماری، با مفهوم شارت بودن، تنگی زمان، طراحی دقیقه نودی و در واقع عدم برنامه‌ریزی درست در پروژه‌های طراحی حتما آشنا هستید و در بهترین حالت -اگر هنوز هم گریبان‌گیر شما نباشد- روزگاری گرفتار این مصائب بودید! چرا ما در پروژه‌های طراحی‌مان این‌قدر دقیقه نودی هستیم؟ آیا واقعا طراحی فرآیندی پیچیده و غیرقابل برنامه‌ریزی است این قدر که باید بپذیریم همیشه در دقایق آخر به زور خط قرمزهای زمانی به نتیجه برسد؟ یا دانستن و تجربه‌ی نکاتی کلیدی برنامه‌ریزی طراحی را هم‌وار می‌کند؟ انجمن علمی طراحی صنعتی دانش‌گاه هنرهای اسلامی تبریز کارگاهی جالب با موضوع پروژه‌ی دقیقه نودی، با مدیریت طراح صنعتی مصطفی آروند (برگزیده مسابقه طراحی قلک خیریه هنر) و با روی‌کرد تجربه‌ی طراحی یک پروژه کامل در کارگاهی دو روزه برگزار می‌کند که در تاریخ‌های ۱۳ و ۱۴ اردیبهشت ماه در دانشگاه هنر اسلامی تبریز برگزار می‌شود.

کارگاه دو روزه‌ی آموزش خط کوفی، توسط استاد موسوی جزایری، مولف دانشنامه خط کوفی، در دانشگاه‌های هنر و تهران برگزار می‌گردد.

مرکز آموزشی بیاتوجاسینتو کاستاندا نمونه موفق یک طراحی هویت‌دار و هویت‌بخش از یک مرکز آموزشی است. تصور کنید کودکان شما مدت ۱۲ سال کم‌تر بیش‌تر می‌خواهند نیمی از روزهای سال خود را در یک فضا بگذرانند. آیا این فضا بر شخصیت آن‌ها تاثیرگذار نیست؟ آیا اگر این فضا خیلی ساده و بدون هیچ گوشه و رمزی و بدون امکان کشف‌های مکرر باشد خیلی زود به دل‌زدگی در کودکان ما و عادی شدن دنیا برای آن‌ها منجر نمی‌شود؟ اتفاقا درست در زمانی که روحیه کشف و شهود کودک فعال‌تر از همیشه است! یا حتی در مصالح و کیفیت ساخت تصور کنید کودکانی که هر روز با جداره‌های سیمانی ناهنجار یا سطوح سنگی وسیع صیقلی کثیف روبه‌رو شوند. و این رویارویی را در خاطره ۱۲ سال ضرب کنید تا ببینید ما چه کودکانی را تربیت می کنیم!؟

معماران مونرابل در طراحی این مرکز آموزشی در والنسیای اسپانیا در کنار پاسخ‌گویی به چالش‌های متعدد سایت پرتراکم و شیب‌دار پروژه، حواس‌شان بوده است که دارند مدرسه و مهدکودک می‌سازند. و به این ترتیب در طراحی پلان‌ها و گوشه‌های رمزآمیز در روابط پلانی و کاربرد خاص و هویت‌دار متریال در سطوح معماری آن سعی کرده‌اند تا یک فرصت پرورشی را برای یک عمر در ساختمان مدرسه مستقر کنند.