مدرسه ملی هنر کوبا یکی از بناهای مهم اواخر عصر مدرن در کوباست که به کل تا ۱۹۹۹ یعنی ۳۸ سال پس از ساخت آن دنیای معماری از آن بی‌خبر بود. طرح‌ریزی اولیه استقرار و ساخت چنین بنایی را خود چه‌گوارا و فیدل کاسترو داده بودند و طراحی بنا در چند مرحله و توسط معماران متعددی از کوبا انجام پذیرفته است.

معماری مدرسه ملی هنر کوبا ترکیبی از سازه‌های سنتی و رفتارهای نوین سازه‌ای با تمرکز بر ترکیب آجر و بتن مسلح بود که در میان آثار اواخر عصر مدرن و دهه هفتاد جلوه‌ای خاص دارد. از آن‌جا که می‌دانم کم‌تر دانش‌جویان معماری و فارغ‌التحصیلان چنین جلوه‌هایی از معماری عصر مدرن را دیده‌اند دیدن این پست را خالی از لطف نمی‌دانم. 

تجربه‌ای دوست‌داشتنی و الهام بخش برای دوستان علاقه مند به روندهای طراحی تجربی: ساخت یک خانه‌ی برفی اسکیمویی
خوب می دونین که خانه های اسکیموها یا همون ایگلوها یکی از سکونت‌گاه های ابتدایی مردمان بخش‌هایی از کره‌ی زمین هستند که تا همین چندی قبل هم سنت ساخت‌شون حفظ شده بود. امروزه به یمن(شاید هم بشه خوند "به نحس")  جاده‌کشی ها و رسیدن ابزار و مصالح و تکنولوژی‌های ساخت، حتی در دل قطبی ترین نواحی قطب شمال هم خونه‌ها خیلی مدرن و امروزی ساخته می شن، اما هنوز روش جالب ساخت این سکونت‌گاه ها و تجربیات ارزش‌مندشون در اختیار ما هست.
استقرار و جایابی، مراحل ساخت، عایق بندی، امکان دسترسی ایجاد کردن و گرم کردن این خانه ها  همه بخش‌هایی از این میراث ارزش‌منده.

------------------

اگه اینترنت‌هاتون اجازه می ده، فیلم کوتاه مربوط به ساخت ش رو هم ببینین؛ خالی از لطف نیست
به شخصه اگه کسی سراغ داره جایی از ایران رو که بشه یه کارگاه برف و یخ درست و حسابی در اون برگزار کرد و تجربه کرد چند روزی رو، پایه ام!

شما یادتون نمیاد....
این از اون پست هاییه که باید با این عبارت شروع بشه.

بچه‌ترکه بودیم تصاویری انفجاری از وسائل و سیستم‌ها در کتاب‌های چرا چگونه و دانستی ها، بخش زیادی از دانش و تخیل ما رو شکل می داد. من یادمه تصویری انفجاری از بدن انسان که بدن رو به مثابه یه سیستم مکانیکی تشریح کرده بود تا مدت ها (شاید حتی تا امروز) ته‌رنگی پایدار در ذهنم باقی گذاشته. اون روزها به فلسفه نهفته در پشت این کارها و نگاه جزئی‌گرایانه‌شون به عالم کاری نداشتم و این که "غرب برای شناخت کل ، شناخت همه‌ی اجزا در کنار هم رو مسیر می دونه در حالی که طبق یافته های سطحی خود تمدن غرب، کلی چیزی یش‌تر از تجمع اجزاست" و لذت می بردم از فهم یک‌باره ای که از بدن پیدا کرده بودم . این روزها که اون ساعت‌های عمرم رو تحلیل می کنم می بینم من کوچولوی شرقی نگاه کلی نگر داشتم به همین جزئی نگاری غربی حتی!

بگذریم از این حرف‌ها؛ من فکر می کنم برای آموزش خیلی چیزها به  کودک‌هامون باید دست به کار بشیم. دست به کار خلق نحوه بیان و البته خود اثر