قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
یک میز عجیب و غریب که در زیر نور به خصوص نور ویژه آفتاب جلوه‌هایی رویایی از خودش بروز می‌ده.
میز از قرارگرفتن یک صفحه شیشه‌ای بر روی مجموعه‌ای نامنظم از منشورهای شیشه‌ای رنگانگی ساخته شده. با انعکاس نور در منشورها فضای اطراف میز به طرز عجیبی مملو از انعکاس‌های کوچک و بزرگ رنگی می‌شه. آدمی منتظر خواهد موند تا نوری بیاد و شکست در شکست و ... خلاصه فضایی رویاگون تجربه کنه.
هنرمند آرزانتینی، ادواردو کویمبرا که دارای تحصیلات معماری و هنریه و سعی در ارائه کارهای میان‌رشته‌ای داره، با ساخت این صفحات تلفیقی در ضمن تجربه تداخل فضای داخل و خارج در معماری منظر، تلاش کرده تا آسمان رو به روی زمین بیاره. حرکت در بین صفحاتی از شیشه و آینه و بازنمودی از آبی آسمان به طراحی فضای شهری متفاوتی انجامیده که در میان حرکت و سکون و نور و انعکاس معنی می‌شه.
در نگاه اول هیچ وقت نمی تونین حدس بزنین چنین کاری از دفتر نورمن فاستر بیرون آمده؛ دفتری که به اتکای شدید به تکنولوژی و ساخت معماری‌های تکنولوژیکال مشهوره.
غرفه بندر Vieux در واقع یک فضای بزرگ شهریه که به مدد سقفی آینه ای دوتا شده :) تجربه‌ای متفاوت از فضای شهری با آسمانه‌ای نوآورانه. هرچند در معماری گذشته و حال ایران زمین نمونه‌های زیادی از آینه‌کاری‌های حساب شده هست، اما تجربه فضای بسته‌ی آینه‌کاری شده با آینه‌های خرد و شکننده نور و تجربه‌ی این فضای باز با سقف بلند و آینهای یک تکه که تصویری شفاف از آن‌چه در زیر اون هست رو نمایش می‌ده به کل متفاوت هستند.
راستی شاید هم بد نباشه توجیه کنم که بلاخره ساخت چنین سطح بزرگ آینهای حتما کاری بس تکنولوژیکاله و از این منظر دفتر طراح خیلی از رویه همیشه‌گی‌ش دور نشده.... :)
عکاس این مجموعه با حذف پرسوناژ خودش از تصاویر و حفظ سایه‌ی خودش با نگه‌داشتن یک جفت کفش‌ش در تصویر این طور القا کرده که گویا صحنه رو ترک کرده و از سایه‌ی خودش عکس‌گرفته و سایه به واسطه‌ی باقی موندن کفش‌ها اصلا متوجه این رخ‌داد نشده!
مجموعه کارها رو به جز بیان طنزآمیزش می‌شه تلاش و بازنمودی از شناخت خود تفسیر کرد. نگاه کردن به خویشتن خویش و این مفهوم که در نگاه به خویش باز هم تنها همین میزان درک حاصل آدمی می شه. یا به تعبیر خود عکاس «من بیش از این خودم رو نمی‌شناسم....»
آنامورفیک یک بازی نوریه. استفاده از خواص انعکاسی مواد و درنظرگرفتن قوانین بازتابی که در طی اون فریب‌هایی بصری شکل می‌گیره. هنرمندان آنامورفیک چه در قالب نقاشی و گرافیک چه در بازی با احجام و فضاها، سعی می‌کنن ترکیب هایی خلق کنن که تنها از یک ناظر یا در یک جهت خاص گویا باشند و در سایر برخوردها مخاطب با ترکیبی غیرقابل فهم روبه‌رو بشه.
نگاه حاکم بر هنر آنامورفیک به نظرم بسیار ملهم از جهان‌بینی خاصی نسبت به عالمه. جهان‌بینی که عالم رو مجموعه‌ای پیچیده، اتفاقی و رندوم می‌پنداره که به طور تصادفی از ناظری خاص به صورتی گویا دراومده. یعنی در دور اخیرش در شکل گیری بعد از انفجار نخستین در طی تزاحم قوانین فیزیکی حاکم به این شکل دراومده و امروز تنها برای ما و ناظر ما موجوداتی که نحوه‌ی ترکیب خاصی از ذرات بنیادی مادی هستیم محمل معانی و مفاهیم شده و در دوری بعد تصادفی دیگر باید .... این نگاه به کل به تدبیر حاکم بر یک سیستم کاری نداره و عملا اون رو می‌پوشونه و در معنای کفر هم گفتن که کفر در لغت یعنی پوشاندن.
به یاد داشته باشین تمام این مجسمه‌های آنامورفیک مجسمه‌سازی با تدبیر دارند......
خوش ذوقی آلیان لابویلن، در انتخاب تصاویر انعکاس یافته در آب به عنوان سوژه‌ی عکاسی و گرفتن شات‌هایی که در اون‌ها لغزانی یا کیفیت آب در بیان روایتی که در هر تصویر قابل خواندنه داخل شده، روایت‌هابی خیال انگیز و شاعرانه رو رقم زده.
اگرچه این عکاس فرانسوی وقتی این تصاویر رو در کنار حوض‌چه می‌گرفت مطمئن بود این هایی که خارج از آب هستند بچه‌هاش هستند و واقعی هستند و تصویر درون آب خیالی بیش نیست و اگرچه فیزیک و مدل‌هاش هم این ادعا رو تصدیق می‌کنن، اما در عالم خیال و شاعرانه‌گی واقعا حق با کدومه؟ آیا تصویرهای درون آب تصاویر ما هستند یا ما تصاویر اون ها هستیم؟ :)
کاربری دقیق این بنا رو متوجه نشدم؛ چه این که در نماهای داخلی‌ش انگار جایی شبیه یک صندوق امانات بانکیه ولی در نماهای بیرونی‌ش حتی گمان این که یک مسکونی یا یک دفتر اداری باشه هم می ره.
چیزی که مجبورم کرد اون رو در یانون‌دیزاین با شما به اشتراک بگذارم، جلوه‌ی عجیبیه که معمار تونسته با استفاده از نور و انعکاس و سطوح متریال‌ها در فضای داخلی این بنا ایجاد کنه و به واقع باید گفت سحرانگیزه و آدم رو سحر می‌کنه.......
برای اون‌هایی که همیشه دوست داشتند -مثل من- بتونن حباب‌هایی به این بزرگی درست کنن!
در تلالو رنگین‌کمانی نور بر سطح لغزان حباب دقایق و اعجابی هست که در کم‌تر پدیده‌ای در پیرامون ما یافت می شه.... خوش به حال اون‌ها که بچه‌گی شون توام با حکمت بوده و بزرگی‌هاشون هم خالی از بچه‌گی نیست....
پارهلیا یک شبیه‌سازی آب‌وهواییه در مقیاس یک اینستالیشن نمایش‌گاهیه. با اون که طراح به هیچ وجه به سمت واقع‌گرایی و بازنمودهای عینی پیش نرفته و حتی نگرفته فضا رو یک دست و مثلا به شکل داخل یک کره بسازه و درزها و اتصالات و هندسه رو مخفی کنه، اما به شدت خوب از کار دراومده و تونسته به بیانی انتزاعی و تاثیرگذار از اون پدیده دست پیدا کنه.
پدیده‌ی ice halo وقتی به وجود میآد که در هوا ذرات بخار آب به حدی زیاد باشن که روی شعاع نور خورشید اثر بگذارن و غالبا در آب و هوای یخ‌بندان ترازهای شمالی زمین رخ می‌ده. آصف خان با شبیه سازی ذرات کریستالی بخار آب در هوا به صورت دیوارهایی متشکل از کریستال‌های ریز و با استفاده از نور یک لامپ LED به جای نور خورشید موفق شده این پدیده رو به چشم مخاطب‌هایی در ترازهای پایین زمین و حتی در دل تابستون هم بیاره :)
