هنرمند توماس ساراسینو با آگاهی کامل چنین فضاسازی عظیمی را در امتداد ناپایداری‌ها و ابهامات علمی فیزیکی نوین و حتی در امتداد حضور سیستم تارگستر پیچیده‌ای به نام اینترنت در زندگی ما می‌بیند. جریان تعلیقی و تمایلات به ناپایداری در طراحی معماری سال‌های اخیر در جهان به شدت در حال گسترش است و بی‌شک این گونه ره‌یافت‌های (یا حتی ره‌زنی‌های) تمدنی را نباید کم تاثیر در این جریانات دانست.

۲۵۰۰ متر مربع آن هم در ارتفاع بیست‌ متری از سطح زمین بر فراز ووید مرکزی یک موزه در تعلیقی شگفت آور! این یعنی یک ناپایداری عمیق و تجربه‌ای منحصر به فرد که می‌تواند نگاه آدم را به زندگی -حتی- تحت شعاع قرار دهد.

حتما نام سیلیکون ولی رو شنیدین. منطقه‌ای در ایالت کالیفرنیا که امروز می‌شه اون رو محله‌ی اکثر غول‌های دنیای ارتباطات و رایانه و به خصوص اینترنت دونست. شرکت‌هایی نظیر گوگل، اپل، سامسونگ، انویدیا و حتی فیس بوک! تمام این شرکت‌های بزرگ در این جا جمع شدند تا شاید پایتخت دنیای عصر ارتباطات رو با مختصاتی جدید شکل بدن

به تازگی و بعد از معرفی پروژه دفتر رسمی مرکزی اپل در سیلیکون ولی که توسط معمار انگلیسی تبار نورمن فوستر و تیم‌ش طراحی شده یکی یکی شرکت‌های بزرگ دیگه هم شروع به معرفی پروژه های دفاتر شون کردن. ابتدا فیس بوک. بعد گوگل و حالا انویدیا و سامسونگ.....

این مساله حتی منجر به تغییر شکلی اساسی در لنداسکیپ یا همون منظر سیلیکون ولی می‌شه چرا که ابعاد هر کدوم از این پروژه ها ابعادی شهری خواهد بود.

در این پست می تونین این تغییرشکل ناگهان رو در چند شات مختص به هر شرکت مشاهده کنین.

فرانک ارنیوین با تهیه یک اپلیکیشن تحت وب ما رو به دیدار یک واقعیت نامحسوس اما موجود در جهان امروز می‌بره. از اون جهت که توپیتر رو هوش‌مندانه‌ترین دست‌یافته عصر ارتباطات می دونم و از اون‌جا که آشکارسازی یک به ظاهر ناپیدا علاوه بر جذابیت در خودش آیه هم داره :) این کار جالب رو به اشتراک می‌گذارم.

تجربه شورانگیز آشکارسازی یک واقعیت موازی با جهان واقعی ما

استودیوی BERG گرفته ایده‌ای داده که گویا خیلی هم مورد استقبال بنگاه‌های بزرگ تجاری فرهنگی قرار گرفته.

ایده اینه: یه پرینتر کوچک خندان که هر روز دو بار با خنده شروع می کنه و روزنامه‌ای کوچک رو با توجه به علاقه‌هایی که به نرم‌افزارش -توسط موبایلتون- دادین، از محتویات اینترنت می گیره و براتون چاپ می کنه و بیرون می ده. همه فرآیند چاپش هم با حرارت دادن رول کاغذ مخصوصی بدون استفاده از جوهر انجام می شه.
راستش رو بخواین من هم مانند استودیوی برگ اعتقاد دارم عصر کاغذ هیچ وقت تموم نمی شه. و هیچ وقت دیجیتال نمی تونه به تمامه جای کاغذ رو بگیره؛ هرچند خیلی نقش ش رو به حاشیه برده باشه :)