این رفیق شفیق ما علی‌رضا، داره می ره جهادی!
جهادی، اسم مصطلح اردوهاییه که به منظور کمک به مناطق محروم کشور توسط دانشجوها و دانش‌آموزهای شهرهای بزرگ به صورت کاملا خودجوش و در قالب‌های آموزشی، فرهنگی و عمرانی برگزار می شه.
جوون های دانشجوی اتوکشیده می رن و ده روزی رو تو کوه و دشت و دمن به کارگری برای ملت مستضعف می پردازن و در کنار عمران بخشی از زندگی اون ها، خونه های تکیده‌ی دل خودشون رو عمران می کنن.
اون ها دشت و دمن می بینن و آسمون پاک کوه و صحرا و ستاره‌های درخشان‌ش رو تجربه می کنن اما نه مثل گروه‌های دوستانه که سفر می رن تنها به این چیزها بسنده کنن.
اون ها روزها رو زیر آفتاب سوزان برای آباد و عمران ایران زمین و خدمت به محرومین سنگ روی سنگ می ذارن و خستگی و سختی رو متحمل می شن وبه نفس خودشون هر آن نهیب بندگی خدا می زنن تا سیر آفاقی شون با سیر انفسی گره بخوره.
خوش به حال شون.... .این ها رو در حسرت توفیقی که نداشتم می نویسم
----
عزم کردم حالا که نشده جهادی برم، برای جهادی یه قدمی بردارم
اتود تو یانون دیزاین زیاد داشتیم که موضوعش ساخت سریع و واحدهای کوچیک بوده.
می خوام با تدوین یه جزوه از این اتودها و توضیحاتی برای دوستان جهادی، نگاه این گروه ها رو به مساله ی استفاده از روش‌های جدیدتر برای ساخت سریع در مناطق محروم اندکی تغییر بدم؛ تا بهره‌ای که از این سفرها هم امروزه می برن این مناطق، اندکی بیشتر بشه.
این هم یکی دیگه از اتودهای ساخت سریع که با استفاده از کانتینرهای از رده خارج شده امکان پذیره.
مناسب مناطقی که دسترسی به جاده دارن و امکان انتقال این کانتینرها وجود داره! (هرچند اکثر مناطق محروم سر همین مساله داغ محرومیت روی پیشانی‌شون نشسته....)
