خالی های فضایی و سطوح مختلف دسترسی در یک واحد مسکونی منجر به فعالیت جاری و درنتیجه عدم کسالت در فضای خونه می شه. چیزی که اتفاقا در معماری خونه های بزرگ و کوچیک قدیم خودمون هم به خوبی دیده می شه.
برخی فکر می کنن با شیوع آپارتمان نشینی دیگه نمی شه به این چیزها دست پیدا کرد، اما واقعیتش اینه که با تجربه هایی که در معماری دینا امروز پیش چشم ماست کافیه شمای کارفرما معمار یا شرکت مهندسی مشاورت رو به این چالش واداری و از اونها کار همین طوریه تیپ نخوای و قبول نکنی.
باور کنین بخش زیادی از بدسازی امروز ما در هنر و معماری نتیجه قد کوتاه سلیقهی کارفرماهای بروبچه های هنره! البته نه همش ها. بلاخره بچه های هنر هم کم بی تقصیر نیستند :)
-------------
دامنه مخاطب های بلاگ در گسترده شدنش پذیرای دانشجوهای تازه وارد هنر یا حتی غیرهنریهای علاقه مند به هنر شده. در نتیجه برخی اوقات کامنتهام رو به صورتی بیان می کنم که شاید برخی از قدیمی های هنر کمتر خودشون رو مخاطب ببینن. خلاصه درکم کنین...