زرن بادر با ترکیب‌هایی از آثار مشهوری از تاریخ نقاشی و وسایل روزمره نظیر خوردنی‌ها و وسایل شخصی، به صورتی که القای یک اتفاق را بکند، سعی در توجه دادن دوچندان مخاطب به آثار هنری دارد. اگر از وجوه تکنیکی کلاژهای بادر بگذارم -که به حق با تکنیکی بالا و بی‌نقص روبه‌رو هستیم- به راستی آیا این طور نیست که حجم عظیم پیام‌های تصویری روزگار ما چنان ما را در برابر تصویر واکسینه‌ کرده است که دیگر مانند جهان سنت به یک شاه‌کار هنری نگاه نمی‌کنیم؟

شاید این روزها دیدن ناگهانی یک تصویر نقاشی زیبای مچاله‌شده درون یک کفش نو در مغازه کفش فروشی، یعنی یک اتفاق نادر و عجیب توجه ما را خیلی بیش‌تر از معمول به محتواهای بصری جلب کند.

بیش‌تر تابلوهای زیر را حتما تا کنون‌ دیده‌اید. مشهورترین تابلوهای دوران نقاشی مدرن که قریب به سه قرن با تغییرات و رفرم‌های اساسی بازنمودهای عینی رنسانسی را به فرانمودها و بعد هم ساختارشکنی‌ها رساند و پس از آن با شروع نهضت مدرن قرن اخیر به انتزاعی‌ها و سورئال‌ها و .... انجامید. این سه قرن تغییر و تحولات در کنار تغییرات فرمی و تکنیکی با تغییر نگاهی نیز همراه بود که هنر را از بازنمود و توجه به لحظه‌های خاص اشراف به توجه به جامعه و مسائل روزمره و عادی زندگی معطوف کرد.

حالا اگر امثال مونه و ورمیر و ون‌گوگ و بلک و ... حتی پیکاسو بخواهند با همان نگاه معمولی‌شان به زندگی امروز نگاه کنند از روابط انسانی چه چیزی را باید به تصویر بکشند؟ آیا جز این را که هر کس مشغول دیوایس خود است و روابط انسانی را از پس پنجره‌ای مجازی پی می‌گیرد؟؟ مجموعه تابلوهای « هنر هوش‌مند X » اصلاحاتی هوش‌مندانه در تابلوهای بزرگان نقاشی مدرن است که به شدت آن‌ها را با حال و هوای عجیب نسل‌های ما شبیه می‌کند.....