شرکت تبلیغاتی «یانگ اند رابیکم پاریس»، به عنوان بخشی از تبلیغاتش برای «سازمان بین‌المللی حفاظت از حیوانات» تصاویری منتشر کرده تا بر جبران‌ناپذیری کشتن حیوانات تاکید کند. در این عکس‌ها تصاویری را از سه گونه‌ی در معرض انقراض به صورت برش‌خورده نشان داده‌اند، به گونه‌ای که بیننده می‌تواند ساختار و اجزای درونی بدن آن‌ها را مشاهده کند. با هم‌نشینی حیوانات مصنوعی برش‌خورده و تکنولوژی پرینتر سه‌بعدی، سعی شده این طور به ذهن القا شود که پرینترهای حاضر در صحنه لایه‌هایی از مواد را با نظم خاصی روی هم خواهند گذاشت، تا این حیوانات را بازسازی کنند. چنین روی‌دادی درباره‌ی حیوانات مصنوعی امکان‌پذیر است. اما نمونه‌های طبیعی چه طور؟ اگر بازسازی آن‌ها با تکنولوژی امکان‌پذیر بود، بشر به راحتی می‌توانست جنایاتش را در حق این موجودات جبران کند. اما اکنون که چنین نیست باید به جبران‌ناپذیری برخی از رویه‌هایی که در پیش گرفته توجه پیدا کند.

اگر ظرفیت‌‌های هنر و هنرمندان را در رفع بسیاری از نیازهای روزمره درک کنیم، احتمالا ارج و قرب بیش‌تری برای این قشر از جامعه قائل می‌شویم و پس از آن شاید آثار هنری کمی از حصر گالری‌ها خارج شوند. نمونه‌‌ی این فهم را شرکت هرمس که تولید کننده‌ی محصولات چرمی است، در سفارشی که به طراحان زیم و زو داده نشان داده است. آن‌ها از طراحان خواسته‌اند که برای ویترین فروش‌گاه‌شان اینستالیشینی را اجرا کنند. گروه طراح با استفاده از خرده‌های چرم که از کارگاه‌های این شرکت جمع‌آوری کردند دست به ساخت حیواناتی چرمی در ابعاد واقعی زدند. حیواناتی که با ساخت دقیق و تمیز خود و زیبایی خاص چرم جلو‌ه‌ای خاص گرفته‌اند. این اینستالیشن‌ها در سه قاب مختلف که مربوط به حیوانات آبی، هوایی و زمینی بودند در مقابل عابران قرار گرفتند. ایده‌ی اصلی این کار از موزه‌ی تاریخ طبیعت گرفته شد. جایی که حیوانات تاکسی درمی شده از انواع مختلف، در قاب‌هایی ویژه قرار گرفته‌اند و مراجعان برای دیدن این نمونه‌های ارزش‌مند پشت این ویترین‌ها می‌ایستند و آن‌ها را تماشا می‌کنند. حالا ویترین این فروش‌گاه تبدیل به یک موزه از حیوانات با ارزش چرمی شده که محصولات چرمی تولیدی نیز در کنار آن‌ها، دوچندان ارزش‌مند به نظر می‌‌رسند.

ما انسان‌ها برای خودمان برخی صفات را انحصاری می‌دانیم. مثلا می‌گوییم انسان حیوان ناطق است. یعنی وجه ممیزه‌اش با حیوانات همین نطق و کلام است؛ غافل از این که چه کسی می‌تواند اثبات کند حیوانات در کوکو کردن‌ها و نعره‌زدن‌های‌شان نطق نمی‌کنند؟ مگر «النمله» برای مورچه‌ها نگفت که سلیمان و جنودش چنین و چنان....

جایی خواندم که در فصل ممیزه‌ی انسان -چه به کنایه چه به جد- نوشته بود : حیوان ضاحک! تنها حیوانی که می‌خندد همین انسان دوپاست! اما گاهی صحنه‌هایی از حیوانات می‌بینیم که گمان می‌کنیم آن‌ها هم می‌خندند! اصلا که گفته که حیوانات نمی‌خندند و یا حیوانات همه غریزه‌اند و مهربانی ندارند؟ مخصوصا در این زمانه که برخی انسان‌های دوپا در گرگ‌صفتی روی درندگان عالم را سفید کرده‌اند..... (الان گرگ‌های عالم حق دارند گله کنند که چرا در وصف این مستکبرین و جنایت‌کارهای عالم از تعبیر گرگ‌صفتی استفاده کردم!)

مجموعه زیر که ۵۰ تصویر از عکاسان متعددی ست -و نام همه را در انتهای پست به لاتین آورده‌ام- پرتره‌ها و تصاویری از حیوانات‌است که غالبا گویی شاد و شنگول و مهربان و حتی در حال خنده هستند. خودتان قضاوت کنید:

برای یک خودروساز خیلی باید مایه افتخار و غرور باشد که خودش را پیش از هر حادثه بداند. تشویش حیات وحش و گذر سریع حیوانات وحشی یا ریزش کوه و کمر همه اتفاقاتی‌ست که پس از عبور خودروی تویوتا رخ می‌دهند، پس هیچ‌کدام خطری برای راننده این خودرو نخواهند بود.

نگاه و اجرای تر و تمیز و ساده این پوسترها، صدالبته داستانی قوی که در پشت هر کدام نهفته است، ما را با تبلیغی تاثیرگذار مواجه کرده است.

هنرمندی ژاپنی به نام هیدکی توکوشیگه (که البته چندی‌ست مرده) با استخوان‌ها و عناصر فریزشده بدن موش‌های آزمایش‌گاهی اقدام به ساخت گل‌هایی یخی و سفیدرنگ می‌کند. او در مورد فلسفه کارهای خود می‌گوید که رابطه ما با استخوان‌ها و سابقه مجسمه‌سازی با استخوان از قدیم در میان جوامع بشری بوده است ولی در نگاه مدرن، نگاه‌ها به این مساله کمی انتقادی شده است! مشمئز کننده تر زمانی‌ست که فرآیند ساخت این گونه مجسمه‌ها را می‌خوانیم؛ خشک کردن و فریز کردن موش‌های مرده و استخراج قطعات بدن آن‌ها برای ساخت گل....

نظر شما نسبت به طراحی و ساخت آثار هنری با استخوان موجودات زنده چیست؟ به نظر شما آیا این‌ گل‌ها واقعا زیباست؟ آیا زیبایی تنها در فرم اثر هنری ست که مفهومی سیال میان اثر و موثر و تاثیر......

پرتره‌های کلوزآپ مایکل پاتریک اولری از حیوانات حیات وحش، مجموعه‌ای بی‌نظیره که حیوانات رو در فضاهایی انتزاعی و جدا شده از حیات وحش و در اکثر مواقع در حالاتی خاص و بیان‌گر احساسات خاص به تصویر می‌کشه.

پیش از این هم در پستی با عنوان فراتر از انسان‌ها، عکاسی‌های بی‌نظیر تیم فلیچ رو از حیوانات دیده بودیم که محصول یک تلاش بلند مدت و طاقت‌فرسای عکاس بود.