حالا که بحران آب هر روز بیش‌تر از قبل خودنمایی می‌کند، بار مسئولیت طراحان نیز در قبال این موضوع سنگین‌تر خواهد شد. طراحان چینی گل‌دانی دو جداره طراحی کرده اند که پس از آب‌یاری گیاه، دیگر آب آن از دست نخواهد رفت. جایی که قوانین فیزیک به کمک طراحی می‌آید. در این گل‌دان آب وارد شده پس از گذشتن از قشر خاک و استفاده‌ی گیاه از آن، به جایِ ماندن در خاک و تبخیر شدن، در جداره‌ای قرار می‌گیرد که مانع از خروج آن می‌شود. آب در این محفظه تبخیر می‌شود و پس از برخورد با لبه‌ی حساب‌شده‌ی گل‌دان دوباره به حالت مایع درمی‌آید و به خاک بازمی‌گردد. بدین شکل از همان آب چندین بار استفاده می‌شود و از آن مهم‌تر کاهش دفعات آب‌یاری گیاهان است که در مواقع دور بودن از گیاه نیز می‌توان از رسیدن آب به آن مطمئن شد.

برای طراحی بنای یک شرکت مدیریت زباله و فعالیت‌های زیست محیطی، طی برگزاری مسابقه‌ای، شرکت بیعة از دفتر زاها حدید دعوت کرد که این مجموعه را برای‌شان بسازند. سایت مجموعه در بیابان‌های شارجه واقع است. جایی که شاید عمده‌ترین و شاخص ترین تصویرش در ذهن مردم، تل ماسه هایی است که از ردیف های روی هم انباشته‌ی خاک تشکیل شده‌اند. دفتر حدید با انتزاع این قله‌های ماسه‌ای، مجموعه‌ای از سازه‌هایی شبیه به آن‌ها را طراحی کرده که در عین حال ساخت‌مان‌ها را در مقابل طوفان‌ شن محافظت می‌کنند. آن‌ها نورگیرهای غیر مستقیم را به شکلی در بنا گتجانده‌اند که از تابش های تند منطقه جلوگیری شود و هم‌چنین بتوان چشم‌‌انداز وسیعی به طبیعت اطراف ایجاد کرد. مجموعه ی مرکزی بیعه در خود  فضاهای مانند فضاهای آموزشی، اداری، کنفرانس و گالری را جای داده است. 

مسابقه‌ای بین‌المللی برای طراحی موزه ملی افغانستان برگزار شد و طبعا از طرف استودیوهای معماری نقاط مختلف جهان طرح‌هایی اراپه شد. طرح زیر طرح استودیوی ماتیو کینر، یک استودیوی فرانسوی-انگلیسیه که برای مسابقه ارائه شده. طرح عبارته از توده‌ای سنگین آمیخته‌ای از فضاهای پر و خالی که به صورت نیمه در خاک فرورفته و با چرخشی معنادار تداعی کننده یک میراث بزرگ نهان در دل خاکه..... اگرچه به لحاظ نگاه طراحانه معماری از برخی گوشه های این طرح به خصوص از طراحی فضای داخلی‌ش خوشم اومده اما دو نکته رو پیرامون‌ش باید بگم.

اول این که وقتی ملتی خودشون برای خودشون طراحی نکنن و کار رو به بیگانه بسپرن لاجرم باید قبول کنن نگاه از خارج به خودشون رو. باید بپذیرن که به جای ملتی فعال و رو به جلو، میراثی باستانی هستند در دل خاک و ساکن و مناسب برای غبطه خوردن. برخی بیان‌ها هرچند با احترام گفته بشن در خودشون حاوی مضامینی توهین آمیز هستند...

دوم این که برام جالب بود طراحان چنین اثری هم برای گول زدن سر کارفرما چه داستان‌ها که نمی‌گن. گفتن میدان گاهی موزه ۵۶ مترمربعه که نشون دهنده اهمیت اعداد ۷ و ۸ در اسلامه !!! :) و بعد گفته که چرا که قرآن هفت آیه داره (منظورش سوره حمد بوده) و هشت گالری موزه هم تاکید بر عدد هشت! بازی با کلمات و اعداد و حروف .... چیزی که تنها از پس تفکر پسامدرنی برمیاد که بین حقیقت و مجاز هیچ تفاوتی قائل نیست.

اختصاص فضاهای بازی برای بچه‌ها در فضاهای عمومی و پارک‌ها یکی از لازمه‌های طراحی فضاهای شهریه. این مساله همیشه با عواملی نظیر امنیت بچه‌ها، تناسب بازی‌ها با سن و سال بچه‌ها و چگونگی تفکیک و جهت‌دهی هوش‌مندانه بچه‌ها به سمت بازی‌هایی که براشون مناسب‌تره درگیره. در کنار این مسایل عمل‌کردی نگاه‌های فرهنگی و فرهنگ‌ساز هم معمولا در این ساخت‌ها دخیله.

در برخی از انتخاب‌های نادرست مواجه هستیم با حصارکشی‌های نافرم و بعضا حتی خطرناک و بسترسازی‌های نامتناسب و کارهای فرهنگی‌ شعاری یا شعارزده در قالب پیام‌هایی برای بچه‌ها که غالبا تاثیر ادعایی یا تاثیر دل‌بخواه طراحان و تصمیم‌گیران رو ندارند.

در نمونه زیر چندین نکته قابل توجه و درس آموز بود. به نظرم بازی بچه ها با خاک در بستری طبیعی و با عناصر طبیعی ساخته شده بار فرهنگی رو تا حدی قابل قبولی تامین کرده. علاوه بر اون بستر نرم خاک و حصار محافظ طبیعی واحدهای فضایی طراحی شده تا حد زیادی امنیت رو تامین می کنن. این که فقط بچه ها می تونن وارد این واحدها بشن (به دلیل ورودی های کوچک‌شون) خودش یک مزیته که به نظرم بچه هم اون رو درک می‌کنه. این که اختصاص به خودش داره و اون صاحب این فضاست و این به تعلق بچه به فضا کمک می کنه..... یعنی فرهنگ‌سازی در عین تامین امنیت و تاثیر روانی در عین عمل‌کرد بازی.

حادثه اسف بار زلزله آذربایجان بیش از هرچیز من ورفقای معمارم را یاد تجربیات ارزنده پروفسور نادر خلیلی و آمادگی او برای بازسازی شهر بم بعد از زلزله آن سال آن هم در شش ماه انداخت.... نادر خلیلی اگرچه به جامعه مذهبی سنتی به ظاهر تعلق نداشت اما آرا و افکارش شاید بیش از هر قشری در دل و ذهن همین جامعه جای می گرفت و اگر نبود سیاست های اموزشی غلط و نگاه های تنگ نظرانه شاید امروز شکوه دوباره معماری ایرانی اسلامی را با او و نگاه پیش روی او شروع می کردیم. نادر خلیلی نه یک پایان که آغازی ست بر جریان نوزایی معماری ایرانی اسلامی و از این حیث شناخت او و آرایش و لطافت های نگاهش برای آنان که ادامه دهنده این جریان هستند امری لازم است

صادق لطفی زاده در یادداشت کوتاهی با اشاره به یکی از این لطافت ها سعی دارد تا شما را به خواندن زندگی نامه او ترغیب کند.

 مجسمه‌های شنی یا یخی چند بار دیگه هم مهمان یانون‌دیزاین بوده اند. این گونه فستیوال‌ها فقط از این حیث که با استفاده از متریالی مجانی و تنها به مدد ذوق و هنر و وقتی که هنرمند می ذاره خلق می شن، خیلی خیلی خوب می تونن محرک امثال ما برای کارهای تجربی ارزان و در دسترس باشن. برای همین نگاه چند باره شون هم خوبه.