یانون دیزاین ... yanondesign

نگاهی روزانه به طراحی و هنر
نشریه‌ی ‌الکترونیکی روزانه؛ جسـتاری در هـنر و طـراحی
مشترک روزنامه یانون‌دیزاین شوید
پس از تکمیل فرآیند ثبت نام، ایمیل دریافتی را تایید نمایید.
تبلیغات

دوباره یانون‌دیزاین

قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت‌ شدن و خسته‌ شدن یانون‌دیزاین!

یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند. 

واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....

ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون‌ ماست.

۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «دبستان» ثبت شده است

فوتبال مدادی / پلگ دیزاین

دوشنبه, ۲۱ مهر ۱۳۹۳، ۰۱:۳۲ ب.ظ

بچه‌ها معمولا بچه‌تر که هستند کم‌تر به این که چگونه بازی کنند فکر می‌کنند. معمولا توجه خودشان را به این معطوف می‌کنند که بازی بکنند! همین. این طوری بچه‌ها کیفی زندگی می‌کنند. بازی می‌کنند حتی بدون هیچ چیزی! اما بزرگ‌تر که می‌شوند اندیشه می‌کنند، به فکر این می‌افتند که مثلا کاش این طور بود تا آن طور می‌کردیم.... و اصلا طراحی وقتی شکل می‌گیرد که طراح چه به جبر زمان و چه به انتخاب طراحانه می‌آید و از بیرون به مساله‌ای نگاه می‌کند که روزی یا زمانی خودش درون آن بوده است یا خود را درون آن قرار داده...

بچه‌تر که بودیم در مدارس روی نیم‌کت‌های چوبی و روی سکوهای سنگی کاغذهای مچاله شده را توپ می‌کردیم و با انگشت‌های‌مان فوتبال بازی می‌کردیم. برای برخی این فوتبال‌های انگشتی اوج کیف دنیا بود و از هر بازی دیگری جذاب‌تر. فوتبال‌های انگشتی نمونه‌های حرفه‌ای‌تری داشت که فوتبال‌دستی نام داشت و هرکسی میز مخصوص‌ش را نداشت تا بتواند بازی کند. استودیو طراحی پلگ‌دیزاین که قبلا هم در یانون‌دیزاین کارهایی از آن دیده بودیم + + و اساسا در کار طراحی چیزهای ساده اما مفید و کاراست با طراحی آدمک‌هایی که روی مداد بچه دبستانی‌ها سوار می‌شوند یک فوتبال دستی متفاوت و ارزان و ساده عرضه کرده است.

penball by peleg design brings foosball to your desk
  • یانون دیزاین

دبستان اوموبانو / گروه طراحی MASS

جمعه, ۱۵ آذر ۱۳۹۲، ۱۰:۲۶ ق.ظ
یکی از حرکت‌های بسیار روبه‌جلویی که در فرآیند انقلاب اسلامی در ایران شکل گرفت، توجه گروه‌های مردمی و جهادی به توسعه‌ی کالبدی و فرهنگی مناطق محروم بود؛ روی‌کردی همان اوایل انقلاب با شروع نبرد تحمیلی به ناچار در حضور و تلاش در جبهه‌های جنگ معطوف شد و پس از آن نیز به مدت ۱۶ سال ناجوان‌مردانه در فرآیند توسعه‌ی از بالا به پایین دولت‌های کارگزاران و اصلاحات به کل از جانب ساختار دولتی نادیده گرفته شد و حتی با بی‌مهری و کارشکنی مواجه شد. ده سال اخیر را باید دوران بالندگی مجدد این روی‌کرد دانست و بنابراین آسیب‌شناسی و کمک به این حرکت می‌تواند وظیفه همه‌ی متخصصان و دغدغه‌مندان باشد. مشابه همین حرکت‌های جهادی را جهان غرب نیز نسبت به مناطق محروم جهان و در قالب کمک و صدقه و امور خیر انسان‌دوستانه انجام می‌دهد. این حرکت‌ها اگرچه جهادی برای خداوند نیستند اما به نیت‌های انسان‌دوستانه آمیخته با توسعه‌طلبانه انجام می‌شوند و از حیث روش و تجربه به شدت می‌توانند مورد مطالعه جریان‌های جهادی داخلی قرارگیرند. 
مثلا در اکثر این حرکت‌های جهادی توسعه کالبدی و ساخت و ساز بناهای فرهنگی در بافت‌های محرووم یکی از مهم‌ترین رسالت‌های گروه‌های جهادی‌ست. در ایران خودمان چه بسیار مساجد و مدارس و کلینیک‌های درمانی که به همین روش‌ها در مناطق محروم ساخته نشده‌است. تفاوتی که این میان وجود دارد آن است که گروه‌های مشابه غربی با نگاه به توسعه‌ی پایدار سعی می‌کنند تا با الگوهای بومی هر منطقه ساخت و سازهایی انجام دهند که الگویی برای توسعه‌ی آینده‌ی منطقه و در تطابق با بوم و فرهنگ آن‌جا باشد اما در حرکات جهادی امروز ایران -به دلیل کم‌توجهی یا عدم آگاهی- بیش‌تر ساخته‌هایی بدون هویت و با الگوی ساخت در شهرهای کوچک و بی‌ارتباط با منطقه محروم را به آن‌جا تحمیل می‌کنیم و شاید زمینه توسعه‌ی آینده‌ای ناپایدار را می‌گذاریم.
انحمن خیریه‌ای انگلیسی برای توسعه‌ی منطقه‌ی محرومی در افریقا می‌خواهد یک مدرسه ابتدایی بسازد. تیم طراحی با وجود این که تیمی بین‌المللی‌ست اما با بررسی دقیق بوم مورد نظر و فرهنگ و روابط پیچیده انسانی تمام الگوهای مرسوم ساختمان سازی‌اش را کنار می‌گذارد و در تطبیق با منطقه چنین مدرسه‌ای را می‌سازد. مدرسه‌ای که با وجود ۹ کلاس درس، کتاب‌خانه، سایت کامپیوتر، آش‌پزخانه و فضای مدیریتی و مجموعه اتاق‌های دبیران و فضای بازی، اما برای مردم منطقه چیزی اعجاب‌آور و مدرن نیست که فرهنگ بومی‌شان را تحقیر کند و از آن‌ها بخواهد چیزی دیگر باشند....

  • یانون دیزاین

بنایی با ساخت بومی در منطقه‌ای محروم از کشور مالی. این دبستان علاوه بر استفاده‌ی مناسب از مصالح بومی و هم‌چنین بهره‌مندی از روشهای بهبودیافته‌ی سنتی در ساخت، ویژگی قابل توجه دیگری نیز دارد؛ در دوره‌ی ساخت این بنا علاوه بر کارگران محلی، دانش‌آموزان و معلمان نیز دست به کار شدهاند و قسمت‌هایی از بنا را ساخته‌اند.

شاید بارها در یانون‌دیزاین درباره ی اردوهای جهادی و پروسه‌ی ساخت‌وساز در مناطق محروم صحبت شده باشد اما آن چیزی که به نظر در اردوهای جهادی مورد غفلت واقع می‌شود، عدم بهره‌گیری و مشارکت اهالی مناطق در ساخت‌وساز است. این فقدان علاوه بر مشکلات فرهنگی که برای این مناطق به هم‌راه می‌آورد باعث عدم ارتقای دانش و توان اهالی برای پشتیبانی، تعمیر و نگهداری‌های آینده‌ی بنا هم می‌شود.

  • محمدحسین کسرائی

مجتمع آموزشی در چارترا / ادوارد فرانسوا

دوشنبه, ۳۰ بهمن ۱۳۹۱، ۱۱:۱۷ ب.ظ

دغدغه‌ی طراحی فضاهای آموزشی در ایران هر روز برام مهم‌تر می شه؛ چرا که هر روز تیپ‌سازی‌های فاقد ارزش معمارانه و خالی از ارزش‌ها و ویژگی‌های فضایی مجتمع‌های آموزشی وزارت آموزش پرورش که مثل قارچ تحت عناوین مدرسه‌سازی و خیرین مدرسه‌ساز در حال تکثیر هستند مقابل چشمم در شهرهای مختلف کشور دیده می‌شه.

ما انتظار فردایی روشن داریم و این انتظار حقه، اما این چنین فردایی تنها و تنها از دل مسیری درست محقق می‌شه. فرزندان امروز ما که آینده رو خواهند ساخت اگر امروز از دل فضاها و تربیت و آموزشی متناسب با اون آینده روشن بلند شدند اون وقت می‌شه آینده روشن رو قابل تحقق دونست..... امروز در فضاهای آموزشی‌مون هم مانند خانه‌هامون به حداقل‌های کالبدی بسنده کرده ایم و همین که یک بنا و چند اتاق قابل تصور به عنوان کلاس درس ساختیم فکر می‌کنیم رسالت خودمون رو در مورد مدرسه سازی به انجام رسوندیم....

تا زمانی که طراحی مدرسه‌ها بر اساس الگوهای تیپ اون هم به سطحی ترین وضع ممکن توسط دفاتر فنی وزارت‌ آموزش پرورش در  شهرهای مختلف انجام می شه و کار رو به مثابه کاری اداری و دفتری می‌پندارن به هیچ وجه می‌شه انتظار نوآوری‌ها و فضاهایی با ارزش‌های معمارانه مانند طرح مجموعه آموزشی زیر در چارترا داشت؟

edouard francois: school complex in chartres

  • یانون دیزاین