بلاخره عکاسی هم به حلقه هنر وارد شد. مجموعه عکس «دنیای درون» اثر حمید صفآرا، پس از ارایه در ششمین جلسه حلقه هنر، یعنی همین جلسه قبل مورخ پنجم تیرماه ۱۳۹۲ با حضور هنرمند و کارشناسان حلقه هنر تحلیل و بررسی شد.
- ۰ نظر
- ۱۱ تیر ۹۲ ، ۲۲:۰۱
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
بلاخره عکاسی هم به حلقه هنر وارد شد. مجموعه عکس «دنیای درون» اثر حمید صفآرا، پس از ارایه در ششمین جلسه حلقه هنر، یعنی همین جلسه قبل مورخ پنجم تیرماه ۱۳۹۲ با حضور هنرمند و کارشناسان حلقه هنر تحلیل و بررسی شد.
براساس متون بسیاری از ادیان روزگاری اجداد ما در جایگاهی امن که از آن به باغ یا بهشت نخستین تعبیر میشود مستقر بودهاند. آنها به دلیل وفور نعمت و غفلت از این نعمتها طی عصیانی از این جایگاه امن به مکانی که امروز تمدنهای بشری را در خود جا داده است منتقل شدهاند. بعد از این هبوط تنها خاطره و کورسویی از آن بهشت محرک آدمی برای تمنای بازگشت به آن باغ عدن خواهد بود... هرچند برخی از دینستیزان این گونه تعبیرات ادیان را خرافات و داستانهای اساطیری میخوانند اما کلیت چنین واقعهای هر روزه در زندگی ما نیز در حال رخدادن است.
به واسطهی وفور نعمتهای طبیعی در پیرامون خودمان بیتوجه و بیقید و بند به استفاده از آنها دست زدهایم و امروز در وضعیتی بحرانی در شرف از دست دادن بسیاری از منابع و موهبتهای خدادادی هستیم که به رایگان در خدمت ما گماشته شده بودند. شاید در وضعیت فعلی اگر از این نعمتها دورمان کنند و تنها کورسو و خاطرهای رو به آن برایمان بماند باز متنبه شدیم و به اصل خود بازگشتیم.
میر لوباتون کورونا و اولی هکمن با طراحی این غرفه بیرون/ درونشان در عین طرح یک تناقض فضایی و ایجاد فضایی بیرونی در درون یک فضا، این واقعیت مهم را نیز به یاد من آوردند.
برخی مردم چه خودآگاه و چه ناخودآگاه دارای برخی بیقراریها، روانپریشیها و رفتارهای پریشان نظیر جویدن ناخن یا ضربههای مکرر با دست یا پا هستند. این افراد مدام با چیزی که دم دستشون باشه به کنش میپردازند و گاهی این کنشها آثار تخریبی مشخصی هم به همراه دارند. عموما خانوادهها در برخورد با بچههایی از این جنس رفتار پیشگیرانه و تذکرات مکرر و حتی ممنوعیت را پیش میگیرند اما در مواردی نظیر بیماریهای ADHD معلوم نیست چنین رفتارهایی اصولا موثر باشد؟
استودیویی طراحی برای پاسخ به این مشکل بالشی طراحی کرده است که سطح آن با تشکیل شدن از دو لایه -یکی به صورت بافت درشتدانه و دیگری به صورت الیافی لغزان و درشت- امکان پاسخگویی به نیاز این گونه بیماران را فراهم میکند. فرد بیقرار به جای شنیدن عتاب در جریانی قرار میگیرد تا دقتهای پریشانش را یکسویه کند و به نظم دربیاورد. او تلاش خواهد کرد تا مدام از الیاف لغزان را از میان شبکهی درشت دانه بیرون بیاورد و این یک تلاش معطوف به خلق صورتی متفاوت و هدفمند است.