چرخ زمان می‌چرخد و گذشته‌ها را کهنه و غبارآلود می‌کند. گذشته‌هایی که بعضی‌شان نیازمند یادآوری است، تا ادامه‌ی حیات یابد و مسیر آغاز شده‌ای را به سرانجام رساند. شاهد مثال آن نیز تمثیل قرآن است، تمثیلی که باطل را کفی بر روی آب می‌داند و حق را سیلی پای‌دار و در حرکت. انقلاب اسلامی به سان یک شکاف مهم در دیوار کج‌ساخته‌ی بشر بود، دیواری که باید خراب میشد تا پایه‌های بنای مهم دیگری بر آن ساخته شود. فروریختن دیوار وظیفه‌ی نسل قبل بود و ساختن‌ش با ما.

مجموعه عکس‌های «انقلاب در مدار ۳۶۰ درجه»، این امتداد تاریخی و تلاش مستمر را در قالب تصاویری آشنا از گذشته و حال نمایش می‌دهد. خیابان‌ها و فضاها همان‌هاست که بوده و تنها انسان‌ها هستند که بعضی رفته‌ و بعضی آمده‌اند. تجمع‌های به یاد ماندنی دهه‌ی پنجاه و بعضی اتفاقات خاص آن دوران از میان تصاویر آرشیوی استخراج شده و با زندگی روزمره‌ی امروز پیوند خورده است. اگرچه از لحاظ گرافیکی در بعضی کارها به حداقل دست‌کاری گرافیکی بسنده شده، اما این امتزاج بدون مرز حس سادگی و خلوص را در خود دارد.

بزرگ‌ترین تجمع سالیانه‌ی جهان، هر سال در کربلای امام حسین (ع). آ‌ن‌ها که رفته‌اند،حتی آن‌ها که هنرمند بودند و سعی کرده‌اند که این اتفاق عجیب را در ظرف کلمه و تصویر بریزند، معترفند که هر چه می‌کنند آن‌چه که باید نمی‌شود. انگار در هر برهه‌ای از تاریخ که باشیم، کربلا را فقط باید با پای خود برویم و با حرف و تصویر و ادعا آن‌چه که باید نمی‌شود. روح الله خسروی نژاد یکی از آن هنرمندانی است که دوربین‌ش را با خود به زیارت برده و به زبان تصویر این راه‌پیمایی عظیم را توصیف کرده است. خسروی‌نژاد در وب‌لاگ خود ذکر کرده که تصاویرش نذری است و حتی سایز بزرگ آن‌ها را هم برای چاپ قرار داده است.

مستند لبیک, ساخته وحید امیرخانی که چندی پیش در حلقه هنر برای اولین بار اکران و نمایه شد، در آخرین روز سوگ‌واره هنر و حماسه 92 در هیئت هنر, با اندکی اصلاحات و بهبود دوباره اکران شد و برای آن ها که هنوز آن را ندیده‌اند مژده آن که در هفته هنر عاشورایی حلقه هنر, روز سینما و موشن گرافیک یعنی ۹ آدر ۱۳۹۲ نیز در سالن فارابی دانش‌گاه هنر به نمایش درخواهد آمد.

مستندی خوش‌ساخت که به نوعی در زمره مستندهای فرم قرار می‌گیرد و محصول تلاش تیمی حرفه‌ای در دل دریای مواج راهپیمایی اربعین حسینی‌ست. اگر بخواهم در حق کارگردان اثر ظلم نکرده باشم در کنار تمجید از این اثر فوق العاده باید بگویم در مستندهای فرم مخاطب به طور جدی تشنه دیدن فرم ناب است، چیزی که اتفاقا در شور اربعین حسینی به وفور پیدا می‌شود. لبیک امیرخانی اگرچه گوشه‌های زیبا فراوان دارد اما -لااقل پیش از اصلاحات نهایی اخیر- ثانیه‌های زیادی را نیز به صحنه‌های عادی اختصاص داده است. در واقع فراوانی فرم زیبا در تمام طول مستند یکسان نیست و شاید بد نباشد امیرخانی در سفرهای چندباره خود «لبیکی» نوبه‌نو خلق کند که پس از چند سال به قوام نهایی خود برسد....

در این پست برای اولین بار تیزری دو سه‌دقیقه‌ای از لبیک منتشر می‌کنم که دیدن آن خالی از لطف نیست....

همه آمده بودند؛ زن و مرد و پیر و جوان و کارگر و کارفرما و دانشجو و استاد و بسیجی و غیربسیجی و حزب اللهی و غیرحزب اللهی. هر کس در هر لباسی بود ، آگاه بود به وظیفه و جایگاه تاریخی خودش و این که هرچند به ظاهر یک نفره اما در آینده ای بزرگ سهمی بزرگ داره......