شبیه‌سازی واقع‌گرای رایانه‌ای امروزه بیش‌تر از همه به کار عرصه‌هایی می‌آید که ساخت نمونه‌ی واقعی امری زمان‌بر و هزینه‌بر باشد. مثلا در ساخت فیلم‌های سینمایی تخیلی که اصلا عرصه رشد این صنعت هم به حساب می‌آید و طبعا بدون این شبیه‌سازی‌ها ساخت دکورها و تجسم‌ تخیل‌های بی حد و مرز سینماگران با حد و مرز و محدودیت بالایی روبه‌رو می‌شود. معماری نیز به دلیل این‌که محصولی بزرگ‌تر از ابعاد انسان دارد و تا پیش از ساخته‌شدن هیچ نمونه کوچکی نمی‌تواند تصویر عینی روشنی از نتیجه به کارفرما بدهد، یکی از عرصه‌های مهم کاربرد این شبیه‌سازی‌هاست.

اگرچه شبیه‌سازی‌های واقع‌گرا فرصت فهم بهتر آینده‌ی هنوز ساخته نشده در معماری را به مخاطب و به خصوص کارفرمای تصمیم‌گیرنده می‌دهد اما به همان میزان نیز می‌تواند افسون‌گر و دروزغ‌پرداز باشد و تصوری واقعی از آینده‌ای خیالی را برای مخاطب ایجاد کند. حتی با کمال تاسف اساتید دانش‌گاهی معماری نیز به شدت تحت تاثیر این شبیه‌سازی‌ها هستند و به جای آن‌که به درک معمارانه و استادانه‌ی خود تکیه کنند مانند مردم عوام به تصاویر زیباتر و پررنگ و لعاب‌تر ارزش بالاتری می‌دهند. به این ترتیب این بازنمود‌های واقع‌گرایانه را باید نوعی فرصت و تهدید توامان دانست. 

در این پست ۵۰ بازنمود واقع‌گرایانه‌ی معماری را که در ۲۰۱۳ ترسایی جزو برترین‌های فضای وب بودند منتشر می‌کنیم. برای دوستانی که تا این‌جای کار متوجه نشدند داریم در مورد چه چیزی حرف می‌زنیم می‌گویم: این تصاویر واقعی نیستند!

بچه که بودیم جامدادی برخی بچه‌ها پر بود از مداد و پاک‌کن و تراش و.... و آن‌ها معمولا جامدادی‌هایی داشتند که برای هر کدام از این لوازم‌التحریرشان جای مخصوص داشت.

تعدد دیوایس‌های زندگی امروز چنان کاری با ما کرده که باز هم به جامدادی‌هایی بزرگ‌تر نیازداریم. طرح SLIM به سادگی و با الگویی آشنا، دیوایس‌های کامپیوتری زندگی روزمره را نظام می‌دهد. به این ترتیب کل این وسایل را می‌توان با پخش کردن در سطح یک صفحه ساده و بدون به هم‌ریختگی در قالب کیفی با ضخامت نه‌چندان زیاد جمع کرد.

تعدد دیوایس‌های رایانه‌ای و تعدد راه‌های ارتباطی اون‌ها و سوداگری این بازار مکاره که به راحتی زیر بار یک پروتکل واحد ارتباطی نمی‌ره تا بازار فروش انحصاری خودش رو حفظ کنه، همه باعث اون می‌شه که این روزها به شدت به انواع کابل‌ها و رابط‌های رایانه‌ای محتاج باشیم.

طراحی خوش‌ذوق با ساخت این شارژر USB به شکل چاقوهای جنگی امکان اون رو ایجاد کرده که در آن واحد انواع گوناگون کابل USB در دسترس ما باشه و  به راحتی بشه ارتباط میان هر دو دستگاه رایانه‌ای رو برقرار کرد.

امروزه با شیوع کاربرد دستگاه های رایانه‌ای و رایانه‌ها و لوح‌های دیجیتال همراه، نوشتن دیجیتال یا همون تایپ‌کردن خیلی گونه های متنوعی پیدا کرده. کی‌بردهای رایانه‌ای، صفحه‌های کلید موبایل‌ها با همون کی‌بردهای خسته‌کننده ۹ دکمه‌ای شون، کی‌بردهای تاچ‌اسکرین تبلت‌ها در کنار هزار و یک تنوع چینش‌ و پروتکل‌های گوناگون...

و خیلی طبیعیه در چنین شرایطی که ایده‌ای برای تطبیق همه این روش‌ها با هم عرضه بشه. گروه Whirlscape با ایده گرفتن از هد دستگاه‌های ماشین‌تایپ قدیمی که تمام حروف سربی رو در یک خط قرار داده بودند و فراخور دکمه ای که توسط کاربرد می‌خورد، حرف مورد نظر روی کاغذ حک می‌شد، صفحه کلید دیجیتال فینگر تاچی با عنوان minuum طراحی کردند که قابلیت تطبیق با همه دیوایس‌های رایانه‌ای رو داره و در عین حال ادعا می‌شه سرعت تایپ‌ رو به مراتب بالا می‌بره. در عین حال بسته به کوچکی و یا بزرگی صفحه نمایش تنها کافیه ابعاد این نوار حروف کوچک و بزرگ بشه و چینش حروف تغییری نمی کنه.

ویژگی اساسی این کی‌بورد اینه: از اون ‌جایی که صفحه کی‌برد رو به خط تبدیل کرده و رفتار اون رو می‌تونه در یک انتخاب ساده خطی  حروف خلاصه کنه ظرفیت داره که در بسیاری از دیوایس‌ها که تا کنون به سختی امکان تایپ در اون‌ها برقرار بود هم این امکان رو بگنجونه. در کنسول‌های بازی، در ساعت‌ها، کنترل‌های تلویزیون و ....

ویدیوی معرف کار هم ویدیوی خوش‌ساختیه که توصیه می‌کنم حتما اون رو ببینین

در طراحی این موس کانسپت علاوه بر اون که توجه به مسائل ارگونومی شده (این رو از شباهت زیاد بخش بالایی موس به موس معروف مایکروسافت می گم :)) ) با شکل‌دهی دایره‌ای به زیر موس و ایجاد میدان مغناطیسی میون دو سطح زیر موس و پد اون یک تجربه‌ی جدید از کار با موس‌های کامپیوتری رو عرضه کرده.

حتما نام سیلیکون ولی رو شنیدین. منطقه‌ای در ایالت کالیفرنیا که امروز می‌شه اون رو محله‌ی اکثر غول‌های دنیای ارتباطات و رایانه و به خصوص اینترنت دونست. شرکت‌هایی نظیر گوگل، اپل، سامسونگ، انویدیا و حتی فیس بوک! تمام این شرکت‌های بزرگ در این جا جمع شدند تا شاید پایتخت دنیای عصر ارتباطات رو با مختصاتی جدید شکل بدن

به تازگی و بعد از معرفی پروژه دفتر رسمی مرکزی اپل در سیلیکون ولی که توسط معمار انگلیسی تبار نورمن فوستر و تیم‌ش طراحی شده یکی یکی شرکت‌های بزرگ دیگه هم شروع به معرفی پروژه های دفاتر شون کردن. ابتدا فیس بوک. بعد گوگل و حالا انویدیا و سامسونگ.....

این مساله حتی منجر به تغییر شکلی اساسی در لنداسکیپ یا همون منظر سیلیکون ولی می‌شه چرا که ابعاد هر کدوم از این پروژه ها ابعادی شهری خواهد بود.

در این پست می تونین این تغییرشکل ناگهان رو در چند شات مختص به هر شرکت مشاهده کنین.

بچه های این دوره زمونه خیلی زیاد وابسته به بازی‌های کامپیوتری هستند. معمولا پسربچه‌ها به سمت بازی‌های جنگی و پرهیجان می‌رن و گاهی در برخی از اون‌ها غرق می‌شن. پدر و مادرها هم معمولا توجیه نیستند که با دراختیارگذاشتن این بازی‌ها در دست بچه‌ها اگرچه از شر شلوغ‌بازی‌های اون ها خلاص می‌شن و می‌تونن به راحتی به کارهای شخصی‌شون برسن اما در واقع دارن فرآیندی خطرناک رو طی می‌کنن که در طی اون از بچه‌هاشون آدم‌هایی می‌سازن که بین طیف قاتل‌های حرفه‌ای یا بی‌رگ‌هایی که خون انسان براشون کم‌تر حرمت و احترام داره در جریانن. پدر و مادرها هنوز قبح این کار رو متوجه نشدن.

برای همین گرافیست‌های دغدغه‌مندی نظیر ملادن پنو که قبلا هم ازش مجموعه‌ی قدرت کتاب‌ها رو دیده بودیم، سعی می‌کنن با ارائه پرده‌هایی تکان دهنده این پیام رو به ما منتقل کنن. در این چند پرده طراح با اشاره به واقعیتی که در ذهن بچه در حال شکل گرفتنه و ارائه‌ای تکان‌دهنده از اون که در قالب پاشیدن خون‌هایی واقعی بر روی دست و بال بچه و وسایل بازی اون بازنمایی شده سخت آدمی رو متاثر می‌کنه و به فکر می‌بره.