وقتی در شهرنشینی امروزی مجبور هستید در خانه‌هایی با مساحت ۴۰ یا ۵۰ متر زندگی کنید ، هیچ وقت آیا به فکر تهیه مبلمان کامل -بر فرض آن‌که زندگی مبلمانی را بپسندید- می‌افتید؟ حالا اگر تنها خانه‌ای با ۱۲ مترمربع قرار باشد خانه شما باشد چه؟!

معماران، جولی نبوکد و مارک بیلارگن برای طراحی داخلی این خانه به مساحت تنها ۱۲ مترمربع در پاریس، سعی کرده‌اند تا سانتی‌متر به سانتی‌متر فضا را در خدمت استفاده صاحب‌خانه قرار بدهند. هم‌پوشانی تخت‌خواب و نشیمن و کمدهای وسایل منزل با پله‌ها و هر هم‌نشینی ممکن دیگر راه‌کارهای جالب این دو معمار بوده است..... به واقع چندعمل‌کردی بودن فضا چقدر ما را از ریخت‌وپاش فضا دور می‌کند.

بارها در یانون‌دیزاین تصاویری از زمین دیدیم که از ناظری دور و خارج از کره زمین گرفته شده‌بودند. مانند + و + و + ...

این پست اگرچه مانند همه آن پست‌ها به همین تصاویر اختصاص دارد اما دو نکته آن را از دیگر پست‌های مشابه یانون‌دیزاینی متمایز می‌کند. اول آن که این تصاویر زبده‌ی دو و نیم میلیون تصویری از کره زمین است که ماه‌واره لندست ۵ (LandSat5) در طول ۲۹ سال حضورش در مدار خود و در طی بیش از ۱۵۰ هزار بار گردش‌ش به دور کره زمین، از عجایب و زیبایی‌های آن گرفته است.

دوم آن‌که این تصاویر می‌توانند منبع غنی و بی‌نهایتی برای ایده‌های انتزاعی باشند. طبیعت خداوندی سراسر عجایب و آیات است و از منظری دور گاهی آیاتی که هیچ‌وقت به راحتی به چشم نمی‌آیند، دیدنی می‌شوند.

با پیش‌رفت فن‌آوری‌های دیجیتالی و ورود آن‌ها به عرصه‌های مختلف طراحی هر روز شاهد استفاده‌های جدیدی از این فن‌آوری‌ها هستیم. در پروژه‌ای در جنوب آلمان در سایتی کشاورزی و آن هم به مساحت ۱۱ و نیم هکتاری، طراحان برای رسیدن به راه‌بردهایی برای تولید بیوگاز به جای محصولات کشاورزی نیاز می‌بینند که طراحی و الگوی کاشت زمین را تغییر دهند. هندسه‌ی Voronoi  برای این تقسیم‌بندی جدید مناسب شناخته شد اما طراحان به جای روش‌های سنتی با نصب یک سامانه جی‌پی‌اس بر دستگاه کمباین به سیاق فن‌آوری‌های پرینت دیجیتال با پیمایش خطی کل بستر زمین موفق به شکل دادن این الگو شدند. نتیجه کاشت ۸۵ درصد زمین به صورت واحدهای ورونوی از جو و ۱۵ درصد آن به صورت خطوط میان قطعات از گل‌های صحرایی مختلف بود.

تصاویر جدیدی که از دوربین‌های ماه‌واره‌ای ناسا و ترکیب آن‌ها با داده‌های چند ماه‌واره جغرافیایی دیگر ایجاد شده است با کنتراست بالا مناطق سبز کره زمین را نشان می‌دهد. در یکی از تصاویر این پست نوار سبز شمال ایران خودمان را هم به خوبی می‌بینید. 

دیدن این تصاویر به خوبی ظرفیت‌ها و محدودیت‌های طبیعی ایران مان را در مقابل دنیا به چشم ما می‌آورد. ظرفیت‌های کویری و کوهستانی آن و محدودیت‌های فضای سبز و پوشش گیاهی ایران زمین را.

هنرمند آرزانتینی، ادواردو کویمبرا که دارای تحصیلات معماری و هنریه و سعی در ارائه کارهای میان‌رشته‌ای داره، با ساخت این صفحات تلفیقی در ضمن تجربه تداخل فضای داخل و خارج در معماری منظر، تلاش کرده تا آسمان رو به روی زمین بیاره. حرکت در بین صفحاتی از شیشه و آینه و بازنمودی از آبی آسمان به طراحی فضای شهری متفاوتی انجامیده که در میان حرکت و سکون و نور و انعکاس معنی می‌شه.

با شیوع استفاده از گوگل ارث (ارض) و عرضه اطلاعات هر روز راضی‌کننده تر توسط این سرویس، تجربه‌هایی از عکاسی با گوگل‌ارث از زمین بین هنرمندان و اهالی ذوق در جریانه. کلمنت والا با توجه به خطای تصویری که در تطبیق ویژگی Terrein گوگل ارث با ساخته‌های بشری نظیر پل‌ها و جاده‌ها ایجاد می‌شه (یعنی ویژگی‌ توپوگرافی محیط که گوگل بر اساس پوسته‌های زمین اون رو بر تصاویر اعمال می‌کنه و کاری به ساخته‌های بشری نداره) شات‌هایی از کره زمین رو انتخاب کرده و اون‌ها رو به مانند کارت پستال‌هایی عرضه کرده. این کارت‌پستال‌ها حاوی ساخته‌هایی عجیب و غریب از بشر تمدن مجازی هستند.

با کمی تلاش و انتخاب نگاهی خاص و البته تجهیزات و لنزهای مخصوص، با عکاسی از همین زمین خودمون هم می شه مکان‌هایی جادویی خلق کرد. مکان‌هایی که آدم رو یاد کارتون‌ها و سیارات کوچک و تخیلی در اون‌ها می‌ندازه. کاری که کاترین نلسون در مجموعه عکس‌های زیر با دقت و تلاش فراوون انجام داده

برخی از هنرمندها بیشتر از جوهرهای هنری، روی انجام کارهای متهورانه برای ابراز وجود هنری خودشون حساب می‌کنن.

این طور افراد بیشتر به درد کتاب گینس می خورن تا گالری‌ها و یا محافل هنری؛ اما به هر تقدیر نمی‌شه نادیده گرفت دقت و فن بالایی که این جناب رودریگرز به وسیله‌ی اون تونسته یک چنین اثر بزرگ مقیاسی رو در روی زمین ایجاد کنه؛ و البته نحوه‌ی تعریف سایه روشن‌ها در کار هم قابل توجهه.

کمی که از روی زمین دورتر میشیم و همه چیز کوچکتر به نظر میاد.