قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
استادیوم صخره‌ای نام یک طرح معماری روبه جلو و تا حدودی شجاعانه ست که سطحی جدید از پایداری و هماهنگی با طبیعت رو نظر داره.
در این طرح معماری بنا بر استقرار ورزشگاه در بستری از زمین مجاور شهره که به ما امکان سکوسازی طبیعی می ده و کم‌تر توده‌ای نیازه بر روی زمین بنا بشه. اول بار بود که راه‌کارهای سنتی معماری اقلیمی نظیر آمیختگی با بستر رو در یک طرح در ابعاد بزرگ و برای بنایی مثل ورزشگاه می دیدم.
در این کار دو تا نکته بود که حائز توجه بود؛ یکی نمای مجموعه که نگاهی جالب به سایت و بستر طبیعی داشته وبا ترکیب تایل‌های رنگی سعی کرده بنا میون آسمون و زمین سایت رابطه ای هوشمند برقرار کنه؛ هوش‌مندی رو از این جهت می نویسم که می تونست خیلی ساده تر بین رنگ آسمون و رنگ زمین یک گرادینت برقرارکنه اما در چینش تایل ها نوعی زیباشناسی و ترکیب رنگ به کار برده که قابل توجهه .
نکته دیگر در این بنا، پله ای بود که در میون توده بنا به سمت پایین طراحی کرده بود؛ تلفیق نور و درخت با سطوح پله به نحو خوب و خاطره انگیزی انجام شده و خوبه که تاملی روش داشته باشیم
این جا در یانون‌دیزاین مدتی ، به یمن مقاله خوب س.اکبری پیرامون لند آرت و چه هست و چه نیست اون بحث مفصل کردیم... خب اون زمان بحث ها و اشکالات متعددی به نگاه اتفاق گرا در لند آرت از جانب نگاه امثال من وارد بود،
با دیدن این کارها در اینترنت به نظرم اومد با انتشار اون‌ها بگم : به نظرم لند-آرت یعنی چیزهایی در حال و هوای این کارها؛ کارهایی که از بستر و متریال و فرصت های طبیعی بهره بردند و امتداد زمین هستند اما محصول نگاهی خلاقانه و معطوف به بیان حرفی روشن و خاص؛ و چندان هم به دست اتفاق سپرده نمی شن....
این کارها در همین شاتی که عکس برداری شدن معنا پیدا می کنن و ممکنه بعد از این ها توسط طبیعت تخریب بشن و حیات هنری اون ها هم تموم بشه.
این پست رو به ویژه برای شات های بی نظیری که از شفق زیبای قطبی از دوربینی خارج از جو زمین داره گذاشتم. پدیده ای که اون قدر مسحورکننده ست که می ارزه آدمی بکوبه بره قطب و شبی رو با اون سر کنه!
عکاسی با شاتر باز از کره زمین در شب اون هم از ناظری که در ایستگاه فضایی قرار گرفته یقینا امری مهیجه و نتیجه ای عجیب و سحرانگیز درپی داره.
مخصوصا این بار ناظر با موجودی روبه روست که به ظاهر حرکتی نمی کنه اما بعد از گذر مدتی متوجه نظم عجیب حاکم بر حرکات این کره خاکی در آسمان بی نهایت می شه.
بعضی ها این میزان آمیختگی با طبیعت رو به صورت بکر می پسندن.
اما من این رو یک زیاده روی یا بهتره بگم یک تناقض می دونم. بلاخره شما یا قرار داری در دل طبیعت وحشی و بکر زندگی کنی یا می خوای از امکانات تمدن جدید بهره ببری! چرا آخه باید روی مبل‌مان و زیر کولر و مقابل تلویزیون نشست و بعد خودمون رو گول بزنیم که در دل یک غار طبیعی هستیم!؟
بازیه انگار....
زمین رو زیاد از بالا دیدین. تو تلویزیون و اینترنت و مجله و ... اما لزوما تصاویر زیر رو ندیدین.
تصاویر این پست، تصاویری ویژه از زمین هستند که از ناظر بالاتر از جو گرفته شدند.
حالا بگذارین خیال مون رو وسعت بدیم و به ورای خیال، به عالم عقل بریم... ناظری بالاتر از بالاتر....
فرمودند از اون بالا، خانه هایی هست در زمین، که مثل ستارگان برای اهل زمین، برای اهل آسمان می درخشن.... اهل اون خانه ها باشین ان شا الله.
اگه ایام نوروز پست می گذاشتم حتما این پست رو هدیه نوروزی تقدیم‌تون می کردم....
کلیپی بسیار زیبا و منحصر به فرد با تدوینی حساب شده و ضرب‌آهنگی خوب، از کره زمین ، در دیدها و لحظه هایی که حتما یا ندیدین تا به حال یا کم دیدین....
حتی شفق قطبی زیبای زمین هم از دیدی جدید و فوق‌العاده در این کلیپ دیده می شه.
هر کدوم از آثار زیر انگار کوچک شده و یخ زده لحظه ای از زمان و مکانه که با دقت درشون می تونین به قدر یک رمان گاهی و غالبا در اندازه های یک داستان کوتاه روایت داشته باشین در مورد هر اثر.
حالا بیایید با این پست برخوردی کمی چالش انگیز بکنیم.
اگرچه در تمام مدل‌های مینیاتوری زیر اشاراتی طنز و لطیف وجود داره که آدمی رو علاقه‌مند بهشون بکنه اما وجه مشترک تمام این آثار کوچیک بودن خارج از معمول و تصورشونه. آیا ما این کارها رو "زیبا " می دونیم چون کوچیک و غیرمنتظره هستند یا لطیفه ها و نگاه طنزآمیزشون موجب می‌شه که برای ما جذاب باشند و ارزش‌های هنری پیدا کنن؟
