«رفتن تا آسمان» نام یک اینستالیشن است که می‌خواهد سر ما را کمی به سمت بالا بچرخاند. در دنیایی که همه‌ی جاذبه‌های‌ش انسان را در عرض و در سطح به دنبال خود می‌کشد، شاید گاهی مجبور شویم با یک تلنگر هنری به بالا اشاره کنیم و یادمان بیاید که برای زمین خلق نشده‌ایم..

بوروفسکی این مسیر عمودی خود را در شهرهای مختلفی اجرا کرده است. به خصوص در شهرهای بزرگ و شلوغ‌تر مثل نیویورک و سئول، این اینستالیشن معنایی دیگر پیدا می‌کند. انگار که ساخت‌مان‌های بلند خط آسمان را بالا کشیده‌اند و این انسان‌ها سعی در رهایی از حصارشان دارند. بوروفسکی مجسمه‌های مصمم خود را، با فولاد ضد زنگ و رزین ساخته است.

ساختمان ABC در سئول، نمونه یک کاربرد معاصر موفق و البته ساده از آجرست. طراحان معمار وایز با استفاده از آجر خاکستری‌ رنگ اگرچه روحیه سنتی آجر را از آن گرفته‌اند اما کماکان ارزش‌های بافت آجر در بنا حفظ شده است. خشکه‌چینی آجر امکان ساخت جداره‌های شفاف را فراهم کرده است که تنه به شباک‌های منطقه خاورمیانه و ایران می‌زند و لغزش سطوح آجری روی هم از ناجوری و دل‌زدگی بافت آجر کاسته است.

ساختمان ABC با زیربنایی ۱۶۳ متری بر بستری با شیب تند و در نزدیکی یک سایت تاریخی در سئول واقع است.

خانه‌های در پس پرده، گونه‌ی جدیدی از ساختمان‌های مسکونی در سئول هستند که قرار است در توسعه‌ی محله‌ای جدید ساخته شوند. این خانه‌ها با هدف تامین فضای خصوصی و حریم شخصی برای ساکنان هر آپارتمان توسط دفتر معماری OBBA طراحی و ساخته شده‌اند. در طراحی این خانه‌ها، آسانسور به عنوان نیای واجب برای معماری درنظرگرفته نشده‌است. معمار کره‌ای با آجرهای سفید و خاکستری هویت بنا را از بافت قدیمی متمایز کرده است و با به کاربردن مشبک‌ آجری بخشی از فضای داخل را از نگاه بیرون مصون ساخته است.

 کالبد معماری می تونه سخن از واقعیتی داشته باشه. این که ساختمانی دانشگاهی این چنین در شهر تاثیرگذار باشه و بدنه مردم روزانه به طور مداوم از میان کالبدش و روی بامش حرکت کنن، بنشینن و استراحت کنن و اون رو جداشده و نرده کشیده شده نبینن می دونین چه تاثیرات خوبی برای جامعه داره؟ و چه تاثیرات دو چندان خوبی برای خود دانشجوها داره!؟ این که با مردم عادی همراه و همنشین بشن.

مثلا تو همین ایران خودمون که گرفتیم و دانشگاه ها رو تو حصاری سخت محصور کردیم به چی رسیدیم؟ الا اینه که اگر خیری هست در دانشگاه محصور مونده اون جا؟ و مهم تر الا این که دانشجوهایی غیرواقع‌نگر و غیر مردمی بار میاریم که نتیجه ش رو در حوادثی نظیر فتنه سال 88 مجبوریم تحمل کنیم....
این که بدنه ملت توسط قشر محدود اما تاثیرگذار دانشجو درک نشن و دانشجوها در حصاری خودتنیده بار بیان خطری بزرگ برای یک جامعه ست....

راستی  :) دانشگاه زنان در سئول!
قابل توجه اون ها که به کلمه تفکیک جنسیتی دانشگاه ها حساسیت عصبی دارن و فکر هم می کنن روشن‌فکری شون دلیل این عصبیت هاست!