یکی از انواع روباتﻫﺎ روباتﻫﺎی شبهﺍنسانی هستند. بدنهﻯ این روباتﻫﺎ شبیه بدن انسان است. هدفﻫﺎی مختلفی از ساخت چنین روباتﻫﺎیی وجود دارد؛ مانند استفاده از توانایی آنﻫﺎ برای انجام کارﻫﺎی انسان؛ مطالعه و پژوهش در مورد حرکت بر روی دو پا؛ یا اهداف دیگر.

آلدباران شرکتی است که روباتﻫﺎی شبهﺍنسانی ﻣﻰسازد. اسم یک نوع از این روباتﻫﺎ ناﺍو است. در وبﺳﺎیت این شرکت، ناﺍو به عنوان روباتی معرفی شده، که بسیار دوستﺩاشتنی است؛ و سازندگانش از زمان تولد او تا کنون برای ارتقای هوش مصنوعی او در تلاش بودهﺍند، تا در نهایت او به دوست و همﺻﺤﺒﺘﻰ برای ما انسانﻫﺎ تبدیل شود. آیا انسان در زندگی دچار مشکلی شده، که ﻣﻰخواهد برای خودش از میان روباتﻫﺎ دوست و همﺻﺤﺒتی انتخاب کند؟ 

اولین تصویر هوایی از زمین را شاید نسل سنت‌اگزوپری برای ما آوردند؛  با زمین انسان‌های‌شان. بیش‌تر ما هم خودمان در پروازهایی گاه‌به‌گاه‌مان تجربه زمین از ناظر بالا آن هم در شب را داریم. هرچند این تجربه از پنجره‌های کوچک و نه‌چندان شفاف یک هواپیما باشد.  معمولا در همان دقایق اندک نگاه به زمین محو تماشا،  به خیلی چیزها فکر می‌کنیم.... به زندگی‌های از همه جا بی‌خبر در جریان، به هندسه‌های عجیب شهرها،  به نور...  و البته به خدا.  خیلی ها از باورمندها این موقع‌ها به خدا و عظمت‌ش فکر می‌کنند،  و غیرباورمندان برای پر کردن جای خالی تفکر به بی‌نهایتی شیرین تصویرسازی و صورت‌بندی را جای‌گزین می‌کنند.  شهر از بالا عجیب دیگرگون می‌شود.  مسیرهای حرکت به جای‌جای نور تبدیل می‌شوند و هندسه‌های وسیع به مدارات الکترونیکی دقیق ساخته شده. 

وینسنت لافورت، در مجموعه شهر گناه خود، لاس‌وگاس پرزرق و برق و فریبنده را از ارتفاع حدودا سه کیلومتری از سطح زمین در شب عکاسی کرده‌است. به زعم خودش یک مدار الکترونیکی غول‌پیکر را! از آن بالا چه‌قدر همه این دست‌گاه انسان‌ساخت عصیان‌مدارانه بازی‌چه می‌شود!  راستی از آن بالاتر واقعا زمین خدا چگونه است؟

شبیه‌سازی واقع‌گرای رایانه‌ای امروزه بیش‌تر از همه به کار عرصه‌هایی می‌آید که ساخت نمونه‌ی واقعی امری زمان‌بر و هزینه‌بر باشد. مثلا در ساخت فیلم‌های سینمایی تخیلی که اصلا عرصه رشد این صنعت هم به حساب می‌آید و طبعا بدون این شبیه‌سازی‌ها ساخت دکورها و تجسم‌ تخیل‌های بی حد و مرز سینماگران با حد و مرز و محدودیت بالایی روبه‌رو می‌شود. معماری نیز به دلیل این‌که محصولی بزرگ‌تر از ابعاد انسان دارد و تا پیش از ساخته‌شدن هیچ نمونه کوچکی نمی‌تواند تصویر عینی روشنی از نتیجه به کارفرما بدهد، یکی از عرصه‌های مهم کاربرد این شبیه‌سازی‌هاست.

اگرچه شبیه‌سازی‌های واقع‌گرا فرصت فهم بهتر آینده‌ی هنوز ساخته نشده در معماری را به مخاطب و به خصوص کارفرمای تصمیم‌گیرنده می‌دهد اما به همان میزان نیز می‌تواند افسون‌گر و دروزغ‌پرداز باشد و تصوری واقعی از آینده‌ای خیالی را برای مخاطب ایجاد کند. حتی با کمال تاسف اساتید دانش‌گاهی معماری نیز به شدت تحت تاثیر این شبیه‌سازی‌ها هستند و به جای آن‌که به درک معمارانه و استادانه‌ی خود تکیه کنند مانند مردم عوام به تصاویر زیباتر و پررنگ و لعاب‌تر ارزش بالاتری می‌دهند. به این ترتیب این بازنمود‌های واقع‌گرایانه را باید نوعی فرصت و تهدید توامان دانست. 

در این پست ۵۰ بازنمود واقع‌گرایانه‌ی معماری را که در ۲۰۱۳ ترسایی جزو برترین‌های فضای وب بودند منتشر می‌کنیم. برای دوستانی که تا این‌جای کار متوجه نشدند داریم در مورد چه چیزی حرف می‌زنیم می‌گویم: این تصاویر واقعی نیستند!

اگر یادتان باشد چند روز پیش فرزین خاکی کتابی به نام دید معماری را برای‌مان معرفی کرد که در آن به نکاتی پایه‌ای در مورد نگاه معمارانه و تاثیرات بصری معماری بر مخاطب پرداخته بود. از ویژگی‌های اصلی آن کتاب ارائه اصول و نکات در قالب تصاویر مقایسه‌ای بود که با اعمال تغییرات بصری بر تصاویر بناها و مقابل قراردادن دو تصویر صورت می‌گرفت. یعنی یک نوع تجربه معمارانه‌ی لحظه‌ای که در صفحه صفحه‌ی کتاب پی‌گیری می‌شد.

ویکتور انریش، در پروژه‌ای شورانگیز به صورت ویدیویی، گونه‌ها و راه‌های مختلف ساخته‌شدن یک ساختمان در مونیخ را اتود کرده است. او در این پروژه از هیچ رفتار متهورانه، شوخ‌طبعانه و خارج از عرفی که شاید حتی در دنیای واقع چندان هم امکان‌پذیر نباشد، دوری نکرده است. نظیر این حرکت را شاید خیلی از دانش‌جویان معماری در طول پروژه‌های خودشان تجربه می‌کنند اما وجه تمایز حرکت انریش ارائه هر کدام از اتودها در صورتی نهایی و به جلوه‌ای واقعی‌ست که درک دقیق‌تری را از تاثیرات هر کدام از این راه‌های ساختن بر بستر پیرامون آن، برای مخاطب ایجاد می‌کند.

فرانک ارنیوین با تهیه یک اپلیکیشن تحت وب ما رو به دیدار یک واقعیت نامحسوس اما موجود در جهان امروز می‌بره. از اون جهت که توپیتر رو هوش‌مندانه‌ترین دست‌یافته عصر ارتباطات می دونم و از اون‌جا که آشکارسازی یک به ظاهر ناپیدا علاوه بر جذابیت در خودش آیه هم داره :) این کار جالب رو به اشتراک می‌گذارم.

تجربه شورانگیز آشکارسازی یک واقعیت موازی با جهان واقعی ما