قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
صحنه‌هایی که از ترکیب نور و منظر ایجاد شدند؛
به نظرتون با وجود رشد تکنیک های دیجیتال و دردسترس بودن آسان فناوری، باز هم چنین کارهایی که به منظور یک عکاسی صرف تهیه می شن ارزش خاصی دارند یا نه؟ آیا اگر همین صحنه رو با گرافیک رایانه ای ایجاد می کرد، به لحاظ ارزش هنری تفاوتی می داشت ؟
برای این که به مشتری بفهمونی بیست و چهارساعته سرویس می دی چه می کنی؟ چه طور تبلیغ می کنی؟
بد نیست قطعه فیلم موجود در پست رو ببینین.
برای اون‌ها که امکان دیدنش رو ندارن می نویسم : مک دونالد برای گفتن این حرف یک بیلبورد تماما سفید رو انتخاب کرده! بیلبوردی که در تمام مدت روز سفیده و هیچی روش نیست و شب هنگام با تاریک شدن هوا به یک سطح تاریک تبدیل می شه ؛ اما در گذر هر اتومبیل با چراغ روشن به او می گه ..... Open all night مک دونالد!
اگه ایام نوروز پست می گذاشتم حتما این پست رو هدیه نوروزی تقدیم‌تون می کردم....
کلیپی بسیار زیبا و منحصر به فرد با تدوینی حساب شده و ضرب‌آهنگی خوب، از کره زمین ، در دیدها و لحظه هایی که حتما یا ندیدین تا به حال یا کم دیدین....
حتی شفق قطبی زیبای زمین هم از دیدی جدید و فوق‌العاده در این کلیپ دیده می شه.
ایده‌ی جالبی بود؛ در دل تاریکی با لباسی که از رشته های LED درست کرده و ترکیب اون با حرکت های سریع بازیکن اسکی و رقص برف ها و یخ ها، تونسته به تک صحنه های جذاب و نوآورانه ای دست پیدا کنه؛ هرچند تدوین نه چندان جالب کار خیلی خیلی می تونست از این ها بهتر باشه
یه سری مبلمانی که دردل تاریکی می درخشند. برای مثلا پارک‌های بزرگ و یا جاهایی که نمی صرفه روشن نگهشون داشت اما نیازه به شاخص‌هایی که ترس رو از فضا بگیرن فکر کنم ایده های این چنین بد نباشه. مثلا تو دل پارک‌های بزرگ تهران نیمه شب‌ها گاهی حس می کنی این جا برای خیلی ناهنجاری ها مناسبه و در نتیجه برای استفاده های درست نمی شه روش حساب کرد؛ از طرفی هم نمی شه یه پارک رو روشن نگه داشت به خیال این که مثلا جلوگیری کرد از ناهنجاری ها و ایمنی داد به فضا.
این طور مبلمان ها، اگه برای فضای خارجی طراحی و ساخته بشن خوب چیزهایی می تونن باشن..
-----------------
پست چراغونی نداشتم برای این روز عزیز :) این رو چراغونی هم حساب کنین. عیدتوون هم مبارک
عکاسی با شاتر باز در نقاط مختلفی از ژاپن اون هم در دل شب از دسته شب‌تاب‌های عاشق! این طوری دشتی از گل های نور می شه پیش چشم بیننده خلق کرد.
این رو قرار داشتم شب میلاد حضرت مسیح بن مریم (علیهما سلام) منتشر کنم که گمش کردم و نشد! چراغونی نوآورانه و پراحساس و شعف‌برانگیزی بود...
تا تعطیلات زمستونی تموم نشده منتشر کنم که دیر نشه :)
این هم پست دوم چراغانی مسیحایی یانون‌دیزاینی :)) چراغانی هایی از این شب‌های چند شهر اروپایی.
حرفی که می نویسم به همه‌ی جامعه‌ی غربی تعمیم پیدا نمی کنه، اما می دونین این چراغونی ها به نام مسیح و به کام نفس و لذت جویی در جهان امروز انجام می شه. هرچند چیزی موهوم مثل کریسمس امروزه اون قدر محکم جای ولادت مسیح رو در عالم گرفته که حتی می شه گفت دیگه به نام مسیح هم نیست این کارها....
خدا نکنه یک روز چراغونی های نیمه شعبان های ما هم این چنین بشه؛ چراغونی هایی با کیفیت و نوآوری بالا و خالی از معرفت و پر از نفس و شهوت...
نقاشی با نور این بار در این اتود به تایپوگرافی عربی بسیار خوبی تبدیل شده که علاوه بر حرکت های حساب شده خطوط و خالی و پرهای متناسب ، تغییر ضخامت قلم زاویه‌دار خطاطی رو به خوبی درآورده وبه خدمت گرفته.
حرکت ها خیلی خوب و روان و پراحساس پیاده شدند، مخصوصا وقتی حساب کنیم که طراح هم‌زمان با این حرکت های روان، زاویه قلم رو هم باید نظر داشته باشه و زاویه حرکت دستش رو با دوربین هم، تصور انجام اون ها در کسر اندکی از زمان در مقابل دوربین با شاتر باز به سادگی نیست.
