قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
غرفه صلح طراحی آتلیه زاندل کریستا ، یک تیوب پر از هوای بزرگ است که به صورتی دو قوسی در ترکیب با یک پوسته‌ی PVC تشکیل یک فضای مسقف شفاف داده است؛ چیزی که به تعبیر طراحان مفاهیم اصلی صلح نظیر نظم و هارمونی، سکوت، خلوص، سادگی، شادی و .... را در خود دارد. صرف نظر از این که واقعا طرح دارای چنین خواصی هست یا نه، ترکیب دو نوع سازه‌ی غشایی دو قوسی شفاف و سازه متکی بر هوا در این طرح به ساخت یک فضای مسقف متفاوت نمایش‌گاهی منجر شده است که در نوع خود دیدنی‌ست.
استودیو ژاپنی معماران تاتو در طرح این سرویس بهداشتی عمومی، با جای‌گزینی برخی سفال‌های پوشش سقف با مدول‌های شفاف نورگذر، بدون طراحی و تعبیه نورگیر و تغییر جدی در فرم بیرونی ساختمان به روشنایی معقولی برای فضای داخل این ساختمان کوچک دست پیدا کرده است. مجموعه مورد نظر پلان متفاوت و قابل توجهی نیز دارد که به طور ویژه دوستان معمارم را به دیدن آن دعوت می‌کنم.
با پر کردن ۵۰۰ پاکت آب میوه از آب‌های رنگی و ساختن ۵۰۰ قطعه بلوک یخ رنگی، دو دانش‌جوی جوان در طول پنج روز این خانه‌ی اسکیمویی شفاف و رنگی رو برپا کردند. البته به مدد دمای منفی ۲۵ درجه ای که اون ها رو از داشتن یخچال‌های بزرگ بی‌نیاز می کرده....
صورت مساله‌های ساده‌ای در معماری هست که می‌تونه جواب های ساده اما متفاوت و با هویت مستقل خودش رو داشته باشه. یکی از این گونه صورت مساله‌ها طراحی آلاچیقه. چیزی که در بسیاری از پارک‌های عمومی شهرهای ما هم هر روز ساخته می‌شه. گاهی برای هویت‌سازی این گونه‌ها به برخی عناصر الحاقی یا فرم‌پردازی‌های هرزه متوسل می‌شن. در حالی که با اعتماد به هندسه و نوآوری در عین وفاداری به هندسه و تنها با کاربرد درست متریال‌های با کیفیت‌های متفاوت می شه به سازه‌های و فضاهایی نوآورانه و دارای شخصیت ویژه رسید.
به آلاچیق زیر نگاه کنید
تغییر شکلی ساده در قیف که از اون در عین حفظ کاربری، یک اثر هنری ساخته. تلفیق شاعرانه‌گی و کاربرد.
چند روز پیش با یکی از دوستان در باب تفاوت میون دیزاین در رشته های هنری و مهندسی‌های فنی صحبت می‌کردیم. اون جا هم بحث به همین مساله رسید. این که دیزاین در معنای هنری یعنی طراحی که در کنار کاربرد به مسائل انسانی نظیر زیبایی‌شناسی و احساس و برقراری ارتباط و .... توجه داره. می‌شد این قیف رو تنها یک قیف طراحی کرد اما اون وقت شاید سخت می‌شد اون رو محصول فرآیند طراحی هنری یا همون دیزاین دونست.
پیانتالا یک اتود ساده و خوبه که معمولا ما در طراحی های موردی منظر و باغ و باغ‌چه‌مون هر بار به اهمیت تولید صنعتی اون فکر می‌کنیم.
باید بستر رشد هدف‌مند گیاه‌ها رو از ابتدا در منظرسازی و باغ‌آرایی درنظرگرفت اما معمولا زیرساخت‌های مناسب این کار همیشه در زمینه وجود نداره و وجود یک عنصر کارخونه‌ای با نصب ساده و فرم به هنجار و خوب، در چنین مواردی خیلی می تونه به طراح ها و باغ‌بان‌ها کمک کنه
