- ۰ نظر
- ۱۴ دی ۹۴ ، ۱۷:۳۵
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
شهرها با بزرگی و شلوغی خود عملا موجب ندیدهشدن همه چیز میشوند. و این خود یکی از وجوه مهم غیرانسانی تلقی کردن شهرهای بزرگ است. یک کسب و کار موفق در دل شهر بزرگ هم مجبورست خود را فریاد بزند یا به نحوی از میان شلوغی ها سر بیرون بیاورد. طراحان تبلیغاتی (و +) برای تبلیغ رستوران در فضای شهری با استفاده از بیش از ۳۰ هزارمتر ریسمان و نورپردازی خاص، یک آبشار تمام قد را طراحی کردهاند که از پنجرههای ساختمان رستوران به روی سر عابران میریزد. به این ترتیب در شلوغیهای شهر به دنبال ایجاد یک تمرکز بصری قوی برای مخاطب بودهاند تا او را به سمت رستوران بکشانند.
دیگر شاید نتوانیم در رابطه با اتوموبیل و وسایل موتوری که از اجزاء اصلی شهرها به شمار میروند، عقبگرد داشته باشیم. یعنی هر اندازه هم که مضرات آن بر منافعش بچربد محال است بتوانیم وسای نقلیه را از زندهگیمان خارج کنیم. بنابراین یا باید اجازه دهیم این روند که همچون تردمیل سریعی شروع به حرکت کرده و انسانها نیز به روی آن میدوند به حرکت خود ادامه دهد، یا اینکه مسیر حرکت آن را تغییر دهیم. ظاهرا طراحی ابزار قدرتمندی برای این کار است. کاری که طراحان کمپانی آی دی او در پروژهی اتوموبیلیتی خود کردهاند تلاشی است در همین راستا.
ماشینهای آینده، که هر کدام واحدی مدولارند همانند واحدهای کندوی عسل. این واحدها در مواقع لزوم به هم میپیوندند و میتوانند مثل یک سالن بلند عمل کنند. اتوموبیلهایی که بخشی از سوختشان برقی است، به راننده نیازی ندارند و تکنولوژیهای جدیدی در نحوهی کار آنها منظور شده. با ایدهی مدولار شدن این اتوموبیلهای همهگانی، از سطح اشغال معابر کاسته میشود که باعث کاستن از شلوغی و آلودهگیها نیز هست. البته عمومی بودنشان به معنی بزرگ و شلوغ بودن آنها نیست، چرا که یک مدول مجزا میتواند نقش یک کافه را بازی کند، یا یک اتاق جلسه یا حتی شاید یک اتاق خواب!
روتوسکوپی یکی از قدیمیترین تکنیکهای مورد استفاده در صنعت جلوههای ویژه بصری است. تکنیکی سخت و خشک که از قضا به شدت برای این صنعت حیاتی هم هست. به طور خلاصه روتوسکوپی همان دور بر کردن یک شی و جدا کردن آن از پسزمینه است. حالا تصور کنید که در یک نمای مثلا 10 ثانیهای باید 250 بار این اتفاق دردناک تکرار شود. هر چند امروزه ابزارهای دیجیتال به کمک اپراتورهای روتوسکوپی آمدهاند اما همچنان این عمل باید با نظارت و اصلاح عامل انسانی انجام شود.
استودیو "گوسفند سیاه" توانسته با نگاهی خلاقانه به تکنیک روتوسکوپی و شبیهسازی حرکت تصادفی دوربین روی دست، کلیپ "ساعت ازدحام" را خلق کند. رمز تکرار ماشینها در صحنه استفاده از یک نکته ساده است. کافیست ماشینهای روتوسکوپی شده را در تایم لاین نرمافزار خود کمی جابهجا کنید.
قبلا هم در یانوندیزاین در مورد نادیدهگرفتهشدن بشر و جایگاه اون در ساختارهای تمدن اخیر بشری حرف زدیم و اتفاقا یک بار هم بخشی از سری اول آثار عکاس چینی لیو بولین رو دیدیم.
لیو بولین به عکاسیش درباره این موضوع ادامه داده و اخیرا تصاویری دیگه از اون رو منتشر کرده که حیفم آمد این جا منتشرش نکنم، به خصوص اون که خیلی از مخاطبهای امروز یانوندیزاین، در گذشته مخاطب نبودند و اون مجموعه با ارزش رو هم ندیدن. مجموعههایی که عکاس با انتخاب زمینههای متناسب و تطبیق عالیای که داده تونسته در اونها پیامی بزرگ و تکاندهنده رو انتقال بده....
----
تمدن اخیر با ما کاری می کنه و کرده که در فزونی داده ها و اطلاعات و شلوغیها به کل آدمی رو و مقام اون رو فراموش کنیم. خلیفههای خداوند، انسانها به کل در شهرهای امروز دیده نمی شن..... نادیده گرفته می شن
سال 2012 میلادی از دریچه دوربینهای عکاسان خبری سالی شلوغ و پرفراز و نشیب به حساب میاد. گرچه الان چند سالیه دیگه به شلوغی عالم عادت کردیم و کمتر از آمار کشته ها و تلفات هر روز در نقاط مختلف عالم حیرت زده یا متعجب می شیم و گرچه برخیها به دلیل تدریجی بودن تغییرات عالم هنوز حواسشون نیست که جهان تغییر کرده و دوران حکومت و اقتدار تفکرهای مادی گرایانه از میان رفته ... اما کسی نمیتونه انکار کنه سال اخیر سالی ناآرام بود.
این ناآرامی و تنش رو در مجموعه عکس برتر خبری AFP و حتی اون جایی که به ظاهر عکس مربوط به تنش یا جنگی نیست به خوبی میتونین ببینین.