از این طور چمدون ها تو زندگی های خیلی از ما پیدا می شه. معمولا کمی که احساس می کنیم دیگه بزرگ شدیم و کلاس اجتماعی پیدا کردیم یا اون ها رو می دیم به بازیافتی ها و سطل‌های زباله یا اگه آدم های احساسی یا نوستالژیکی باشیم، اون ها رو مثل گنجینه های خاطرات زیر تخت ها و ته کمدهای نمور یا تاریک رها می کنیم و تا عمر هم داریم ممکنه یکی یا دو بار بیشتر بهشون سر نزنیم!

راه های بهتری هست برای حفظ ارزش‌های نوستالژیک و حسی؛ وقتی عقل کارکردی هم بیاد و بدون از بین بردن ارزش های حسی، در کارهامون تاثیر بذاره.
این طور چمدون ها و صندوق‌چه های قدیمی رو به کارهایی امروزی وابداریم. این ها گاهی خیلی بهتر از نمونه های بی روح و مسخره‌ی پلاستیکی یا نمونه‌های تجملاتی فلزی و شیشه‌ای می تونن از پس وظایفی این چنینی بربیان.

راستی یادتونه یک چنین استفاده مشابهی از چمدون های قدیمی هم قبلا در یانون‌دیزاین داشتیم:
RECYCLED SUITCASES TRANSFORMED INTO CHARMING BATHROOM VANITIES

یادتونه گفتم ما در پیرامون خودمون خیلی وقت ها چیزهای اضافه‌ی بی دلیل داریم؟
مثلا یه صندلی، واقعا آیا همه‌ی جرم ش لازمه تا صندلی بمونه؟ یا می شه اون رو خلاصه تر کرد بدون این که به نگاه های مینیمال بپیوندیم؟
طراح فرانسوی ، پاول میناند ( Paul Menand ) گرفته با خلاصه سازی جرم یک صندلی، از دل یک صندلی معمولی ، سه صندلی درآورده.

این طرح به شدت خوبه :)

قبلا وعده داده بودم روزی در مورد جریان معماری سبز بنویسم اما فراخور بازدیدهای روزانه مون از طراحی های دنیا، کم کم می بینم به طور قطره چکونی داریم آروم آروم سرفصل‌های گوناگون معماری سبز رو با هم مرور می کنیم. مثلا این جا در مورد چیستی LEED و USGBC حرف زدیم و این جا هم به مقوله نگاه معماری پایدار در حوزه فرهنگ پرداختیم. در این پست هم موضوع آب رو به طور مصداقی با هم مرور می کنیم.

یکی از سرفصل های اصلی معماری سبز  LEED موضوع آب و مصرف درست و بهینه‌ی آبه. به طوری که بخش زیادی از راه‌کارهای تعریف شده در این وادی به این مقوله می‌پردازه. استفاده از آب‌های جاری و جمع آوری آب باران، بازاستفاده آب های مصرفی برای شست‌شو و ... (آب خاکستری)، تصفیه آب بدون صرف انرژی، کنترل تراوایی بستر، آب‌یاری گیاهان و بستر سبز بدون صرف انرژی و تنها با استفاده از آب‌های غیرقابل شرب، و ... از جمله راه‌بردهای مورد توجه در معماری سبز هستند.

در این پست بیش از همه اتودهایی در موضوع جمع‌آوری آب باران داریم که با هم می بینیم.

خیلی با این مشکل روبه‌رو هستیم؛ مثلا می خوایم زیر برنج رو کم نگه داریم که ته دیگ نشه یا حداقل نسوزه :) ولی این گازهای مرسوم جواب گو نیستند. عمده شون بر اساس زیاد و کم کردن خود شعله طراحی شدند و ناچار از حدی کم‌تر نمی شن یا سخت می شن و خلاصه قلق دارند اصطلاحا!

طراح در این اتود زیاد و کم شدن شعله رو با افزایش و کاهش مشعل شبیه‌سازی کرده. اون هم در الگویی حلزونی و پیوسته. اون هم با تطابق دادنش با جهت چرخش کنترل کننده! به نظر مشکلات موجود حل خواهند شد!

خیلی خوبه این طوری. چتر خیس‌تون در این روزهای بارونی ایران، علاوه بر اون که فرش و زمین اتاق رو خیس نمی کنه، می تونه آب بده این سبزه زیبا رو.
این طوری دیگه این جاچتری چیز اضافه ای در کنار اتاق نیست.