معروف است که رشته‌ی معماری رشته‌ی گرانی است و شاید خیلی‌ها به سبب همین بالا بودن هزینه‌ی تحصیل، قید اننخاب آن رابزنند. طرح «بسته‌ی معماری» از همین جا به ذهن مورتا رسید و او برای پایین آوردن هزینه‌ی ماکت‌های نمونه برای ارائه به کارفرما،‌ قطعاتی قابل بازیافت درست کرد که سال‌ها بعد تبدیل به محصولی با نام «آرک کیت» شدند. قطعات لگومانند این مجموعه، ضخامتی واقعی در مقیاس خود دارند و به کار طراحان حرفه‌ای، دانش‌جویان و حتی اهداف آموزشی و سرگرم‌کننده هم می‌آید. البته این بسته‌ها حاوی قطعات سفیدرنگ هستند و برای افزودن بافت به نما، می‌بایست فایل‌های مخصوص را پرینت کرد و روی آن‌ها چسباند.

با وجود همه‌ی این تسهیلات برای ساختن ماکت، به نظر شما کفه‌ی ترازو به سمت کدام یک سنگینی می‌کند؟ یک ماکت قابل لمس یا یک مدل کامپیوتری مجازی؟

ساختمان‌های امروز هزینه‌بری زیادی دارند. برای همین است که دادوبیداد جریان‌های سبز و طبیعت‌گرا برای رسیدن به معماری و تمدنی سبز و با حداقل انرژی مصرفی حداقل در ساختمان‌سازی مورد توجه دنیا قرار دارد. امروز در جهان خانه‌هایی که به فکر کم‌کردن نیاز به تاسیسات مکانیکی و انرژی‌های مصرفی هستند و برای رسیدن به این سوداها هزینه می‌کنند کم نیستند.

طراحی این خانه در شهر گامبای پاناما بر همین اساس رقم خورده است. کارفرما در کنار حفظ گذشته ساختمان، از طراح خواسته‌است تا ساختمانی با حداقل نیاز به سیستم‌های حرارتی و برودتی مکانیکی طراحی کند و از ظرفیت‌های آب و هوای گرم‌سیری نهایت استفاده بشود. طراح علاوه بر انتخاب تنها ۲۵ درصد از زمین ۴۸۰ متری، برای ساخت و پوشش گیاهی مفصلی که در ۷۵ درصد باقی‌مانده درنظر می‌گیرد، با استفاده از سطوح و بافت‌های تراوا، مصالح بومی، سایه‌اندازی و کنترل بازشوهای معقول و خلاصه راه‌کارهای مختلف بومی اقلیمی به طرحی بی نیاز از تاسیسات مکانیکی برای رسیدن به آسایش محیطی خود می‌رسد.

 چینی‌ها اولین مجموعه آپارت‌مانی را با تکنولوژی پرینت سه بعدی ساختند. شرکت وین‌سان که پیش از این نیز رکورد ساختن ۱۰ ساخت‌مان دویست متر مربعی را در ۲۴ ساعت داشته است، این بار ساخت‌مانی ۵ طبقه را با این تکنیک و با ویژه‌گی‌های خاص به اتمام رساندند. آن ها با استفاده از مصالح بازیافتی و افزودنی‌هایی خاص، سفت‌کاری‌ و حتی تزئینات این دو بنا را توسط پرینت سه بعدی لایه به لایه ساخته‌ و آن‌‌ها را در قالب قطعات پیش ساخته در محل ساخت روی هم سوار کرده‌اند. بنا به گفته‌ی وین‌سان استفاده از این شیوه موجب صرفه‌جویی بالای پنجاه درصد، در هدر رفت مصالح، زمان پروژه و حقوق کارگران می‌شود. کار کردن با این تکنیک، شکل‌ دادن به مصالح گوناگون را آسان‌تر می‌کند و بنای ساخت‌مان‌ها را به شیوه‌ی پیش ساخته بیش از پیش امکان‌پذیر می‌کند. انعطاف پذیری و تسلط زیاد انسان بر روی این دست‌گاه امکان ساخت‌های طربف و ایجاد گشوده‌گی ها و بر‌آمده‌گی‌ها را به راحتی به طراحان می‌دهد. مثلا در همین ساخت‌مان‌ها شرکت سازنده برای عبور تاسیسات از درون دیوارها به شیوه‌ای کاملا طراحی شده در داخل دیوارها گشوده‌گی ایجاد گرده. علاوه بر این‌ها باید کم‌تر شدن خطرات و مزاحمت های کارگاه‌های ساخت‌مانی را به مزیت‌های پیش‌ساخته‌گی افزود.

بسیاری از آب‌هایی که ما مصرف می‌کنیم بدون تصفیه‌ای خاص هم برای خیلی کاربردها قابل استفاده هستند. همیشه لزوما مواد شوینده یا صنعتی به کار نمی‌بریم و حتی گاهی با وجود مصرف مواد صنعتی هم کماکان از آب مصرفی برای مصارفی خاص می‌توان استفاده کرد. مثلا شما در روز چندین بار ممکن است دستی به آب بزنید. فکر می‌کنید بهتر نیست به جای آن که این آب‌های مصرفی به شبکه آلوده فاضل‌آب شهری بریزند توسط خود ما به استفاده‌های مناسب دربیایند؟ طراحی باید به این خواست معقول کمک کند. در حال حاضر با سیستم‌های متداول دست‌شویی‌ها و سینک‌های آش‌پزخانه خیلی سخت چنین تدابیری ممکن است.

تائی‌جین کیم و تیم طراحی هم‌کارش به خوبی با طراحی دست‌شویی متفاوتی که امکان آب‌گیری از آب بازیافتی و قبل از ورود به شبکه فاضل‌آب را فراهم می‌کند، به خوبی به این نگاه ارزش‌مند پاسخ داده‌اند.

این کاردستی ساده و دوست داشتنی رو مدت‌هاست گذاشتم تا در یانون‌دیزاین منتشر کنم. برشی ساده از یکی از پیش پاافتاده‌ترین متریال‌هایی که به طور طبیعی ماهیانه در خونه همه ما دور ریخته می‌شه، از اون یک حجم پراحساس ساخته که با ترکیب با همانندهای خودش قابلیت فضاسازی فوق‌العاده زیبایی داره. 

می دونین شما با درست مصرف کردن آب و اسراف نکردن چه چیزهایی رو حفظ می کنین!؟

به این مساله فکر کنین. این همون چیزیه که این چند پرده قرار دارن به یادمون بیارن

 جاظرفی ها معمولا اصلا زیبا نیستند! حتی خیلی وقت‌ها طراح‌ها سعی می کنن مخفی شون کنن. در ضمن آب ظروف هم معمولا خارج می شه و بدون استفاده تبدیل به آب مصرفی و فاضلاب می شه و اگرچه اون قدر کمه که به نظر نمیاد اما وقتی خوب به قضیه به عنوان یک عادت جاری زندگی نگاه کنیم می بینیم همچین هم کم نیست!
یه کاربری خوب در قالب یک فرم‌پردازی خوب از جاظرفی های معمولی می تونه حتی عنصری تزئینی برای آشپزخونه بسازه که اتفاقا آب مصرفی رو هم به استفاده می رسونه